Του Γιώργου Κράλογλου
Γίναμε βιοτεχνική χώρα που περιμένει από το πουγκί του κράτους.
Γίναμε βιοτεχνική χώρα που περιμένει από το πουγκί του κράτους.
Επενδύουμε σε φαστφουντάδικα και διώχνουμε τους επιστήμονες. Τι δεν καταλαβαίνουμε;
Ας κοιτάξουμε να συμμαζέψουμε την φοροδιαφυγή. Να πάμε τους άνεργους κάτω από τους 920.000. Να μην αντικαταστήσουμε τη (μετρημένη στα δάκτυλα) κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, με χιλιάδες μικρομεσαίους. Και (κυρίως) ας αφήσουμε τα παχιά λόγια για δήθεν "φλερτ" ως και γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, στο Ελλάδιστάν...
Έτσι που τα κάναμε, στην εθνική μας παραγωγή (αναβαθμίζοντας τους εισαγωγείς από "βασιλείς" σε "αυτοκράτορες" της οικονομίας) ας κοιτάξουμε (πάνω απ' όλα) το τι συμμαζεύεται και τι όχι.
Συνεπώς οι δυνατότητες υπεραποσβέσεων και μείωση της (όντως απαράδεκτης) προκαταβολής φόρου 100% από κάθε επιχείρηση και επαγγελματία (για να έχει ο ψευτοσοβιετισμός μας να πληρώνει Καρανίκες) ας μην παρουσιάζονται (όπως προεκλογικά) μόνο ως μελωδία της ευτυχίας...
Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο μας δίνει πολύ καλά να καταλάβουμε (Σε σουβλατζίδικα και real estate επενδύσαμε το 2019), τα επιχειρηματικά "μεγέθη" της χώρας ή τι μας έφεραν και το 2019 οι νεράιδες... των επενδύσεων και των θέσεων εργασίας.
Δεν χρειάζεται ανάλυση. Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Κάθε χρόνο ανοίγουμε από 1.200 ως 1.300 φαστφουντάδικα, σουβλατζίτδικα, και μαγέρικα... Απέναντί τους ανοίγουν 150-160 ιδιωτικά επαγγελματικά γραφεία με επιστημονικές και τεχνολογικές δράσεις.
Τα γραφεία αυτά, κρατάνε μια 3ετία με το ζόρι, γιατί (εκτός από τις σκοπιμότητες...) τα χαράτσια του Ελλαδιστάν..., δεν αντέχονται από τον πραγματικό επαγγελματία. Τι να αναζητήσει λοιπόν η όποια νεοφυής... (στα χαρτιά) επιχείρηση, στην ελληνική μπανανία...
Είναι, νομίζω, χρήσιμα όλα αυτά τώρα που (κατά πάσα βεβαιότητα) θα κερδίσουμε τον γύρο των πιέσεών μας προς τους δανειστές (και πολύ καλά κάνουμε) να θεωρούμε κλειδί και τη διάθεση, από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών που διακρατούν ελληνικά ομόλογα, τα λεγόμενα ANFA’s και SMP’s, στη χρηματοδότηση επενδυτικών σκοπών.
Θα ήταν όμως πολύ καλύτερο (για τον ίδιο τον σκοπό μας) αυτή την φορά να προσέξουμε το τι και ποιους θα χρηματοδοτήσουμε. Αν αποφύγουμε και δεν επιστρέψουμε στα μνημόνια μια ακόμη φορά λόγω δανείων και κρατικής σπατάλης. Αν δεν αντικαταστήσουμε…, τη γενιά της κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας (που έθρεψαν όλοι χωρίς να εξαιρείται και ο ΣΥΡΙΖΑ) με καιροσκόπους μικρομεσαίους που εύκολα βροντάνε την σοβιετική μας πόρτα...
Το σημειώνουμε αυτό για δύο λόγους.
Γιατί χαϊδεύοντας τα αυτιά των μικρομεσαίων, όλες οι κυβερνήσεις (ειδικά οι δήθεν σοσιαλιστικές και οι αριστερές από το 1974 μέχρι και το 2019) επιδιώκουν να καμουφλάρουν πολιτικάντικα..., την "ευαισθησία" τους για τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να προκαλούν (έτσι νομίζουν...) τον λαό, μιας και τα μέτρα ή τα μπαξίσια... (φορολογικά και χρηματοδοτικά και απαλλαγών) αφορούν μικρούς και μεσαίους (άρα λαό...). Δεν πάνε στην ολιγαρχία και τα συμφέροντα, κρύβοντας (πάλι έτσι νομίζουν...) με τον τρόπο αυτόν τη μόνιμη μοιρασιά της "πίτας" προμηθειών και δημοσίων επενδύσεων (στους σημερινούς κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες μετρημένους -εντός του Ελλάδιστάν- στα δάκτυλα...).
Και γιατί με τα χαϊδέματα στους μικρομεσαίους (45 χρόνια τώρα...) ο υπεραρκετός σημερινός χώρος τους, σε συμμετοχή τους στην παραγωγή κατά 98,5% (όπως τον προσδιορίζουν και τα Επιμελητήριά τους) προσφέρεται να "στεγάσει" και κάθε επιτήδειο..., καιροσκόπο, προκειμένου να ωφεληθεί από τις κρατικές παροχές ανοίγοντας μαγαζιά (κάθε είδους) ως φιλόδοξη βιοτεχνική ή άλλη επιχείρηση... (ειδικά υπηρεσιών, εστίασης και του λεγομένου φασόν...).
"Μαγαζιά" που εύκολα κλείνουν κοκκινίζοντας... τις όποιες κρατικές παροχές και δάνεια (μέσα σε μια βραδιά). Τα ζούμε αυτά και με το σημερινό 40% του όλου πιστωτικού συστήματος, στο κόκκινο..., όταν άλλοι, στην πραγματική Ευρώπη, κάνουν χαρακίρι... αν ξεπεράσει το 4%.
Να τι λέμε λοιπόν. Έχουμε ανάγκη...
Ας κοιτάξουμε να συμμαζέψουμε την φοροδιαφυγή. Να πάμε τους άνεργους κάτω από τους 920.000. Να μην αντικαταστήσουμε τη (μετρημένη στα δάκτυλα) κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, με χιλιάδες μικρομεσαίους. Και (κυρίως) ας αφήσουμε τα παχιά λόγια για δήθεν "φλερτ" ως και γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, στο Ελλάδιστάν...
Έτσι που τα κάναμε, στην εθνική μας παραγωγή (αναβαθμίζοντας τους εισαγωγείς από "βασιλείς" σε "αυτοκράτορες" της οικονομίας) ας κοιτάξουμε (πάνω απ' όλα) το τι συμμαζεύεται και τι όχι.
Συνεπώς οι δυνατότητες υπεραποσβέσεων και μείωση της (όντως απαράδεκτης) προκαταβολής φόρου 100% από κάθε επιχείρηση και επαγγελματία (για να έχει ο ψευτοσοβιετισμός μας να πληρώνει Καρανίκες) ας μην παρουσιάζονται (όπως προεκλογικά) μόνο ως μελωδία της ευτυχίας...
Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο μας δίνει πολύ καλά να καταλάβουμε (Σε σουβλατζίδικα και real estate επενδύσαμε το 2019), τα επιχειρηματικά "μεγέθη" της χώρας ή τι μας έφεραν και το 2019 οι νεράιδες... των επενδύσεων και των θέσεων εργασίας.
Δεν χρειάζεται ανάλυση. Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Κάθε χρόνο ανοίγουμε από 1.200 ως 1.300 φαστφουντάδικα, σουβλατζίτδικα, και μαγέρικα... Απέναντί τους ανοίγουν 150-160 ιδιωτικά επαγγελματικά γραφεία με επιστημονικές και τεχνολογικές δράσεις.
Τα γραφεία αυτά, κρατάνε μια 3ετία με το ζόρι, γιατί (εκτός από τις σκοπιμότητες...) τα χαράτσια του Ελλαδιστάν..., δεν αντέχονται από τον πραγματικό επαγγελματία. Τι να αναζητήσει λοιπόν η όποια νεοφυής... (στα χαρτιά) επιχείρηση, στην ελληνική μπανανία...
Είναι, νομίζω, χρήσιμα όλα αυτά τώρα που (κατά πάσα βεβαιότητα) θα κερδίσουμε τον γύρο των πιέσεών μας προς τους δανειστές (και πολύ καλά κάνουμε) να θεωρούμε κλειδί και τη διάθεση, από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών που διακρατούν ελληνικά ομόλογα, τα λεγόμενα ANFA’s και SMP’s, στη χρηματοδότηση επενδυτικών σκοπών.
Θα ήταν όμως πολύ καλύτερο (για τον ίδιο τον σκοπό μας) αυτή την φορά να προσέξουμε το τι και ποιους θα χρηματοδοτήσουμε. Αν αποφύγουμε και δεν επιστρέψουμε στα μνημόνια μια ακόμη φορά λόγω δανείων και κρατικής σπατάλης. Αν δεν αντικαταστήσουμε…, τη γενιά της κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας (που έθρεψαν όλοι χωρίς να εξαιρείται και ο ΣΥΡΙΖΑ) με καιροσκόπους μικρομεσαίους που εύκολα βροντάνε την σοβιετική μας πόρτα...
Το σημειώνουμε αυτό για δύο λόγους.
Γιατί χαϊδεύοντας τα αυτιά των μικρομεσαίων, όλες οι κυβερνήσεις (ειδικά οι δήθεν σοσιαλιστικές και οι αριστερές από το 1974 μέχρι και το 2019) επιδιώκουν να καμουφλάρουν πολιτικάντικα..., την "ευαισθησία" τους για τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να προκαλούν (έτσι νομίζουν...) τον λαό, μιας και τα μέτρα ή τα μπαξίσια... (φορολογικά και χρηματοδοτικά και απαλλαγών) αφορούν μικρούς και μεσαίους (άρα λαό...). Δεν πάνε στην ολιγαρχία και τα συμφέροντα, κρύβοντας (πάλι έτσι νομίζουν...) με τον τρόπο αυτόν τη μόνιμη μοιρασιά της "πίτας" προμηθειών και δημοσίων επενδύσεων (στους σημερινούς κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες μετρημένους -εντός του Ελλάδιστάν- στα δάκτυλα...).
Και γιατί με τα χαϊδέματα στους μικρομεσαίους (45 χρόνια τώρα...) ο υπεραρκετός σημερινός χώρος τους, σε συμμετοχή τους στην παραγωγή κατά 98,5% (όπως τον προσδιορίζουν και τα Επιμελητήριά τους) προσφέρεται να "στεγάσει" και κάθε επιτήδειο..., καιροσκόπο, προκειμένου να ωφεληθεί από τις κρατικές παροχές ανοίγοντας μαγαζιά (κάθε είδους) ως φιλόδοξη βιοτεχνική ή άλλη επιχείρηση... (ειδικά υπηρεσιών, εστίασης και του λεγομένου φασόν...).
"Μαγαζιά" που εύκολα κλείνουν κοκκινίζοντας... τις όποιες κρατικές παροχές και δάνεια (μέσα σε μια βραδιά). Τα ζούμε αυτά και με το σημερινό 40% του όλου πιστωτικού συστήματος, στο κόκκινο..., όταν άλλοι, στην πραγματική Ευρώπη, κάνουν χαρακίρι... αν ξεπεράσει το 4%.
Να τι λέμε λοιπόν. Έχουμε ανάγκη...
ιδιωτικών επενδύσεων. Και τα κάπου 100 δισ. που χρειαζόμαστε..., από χθες, ούτε ήλθαν ούτε θα έλθουν (χωρίς κίνητρα) μέχρι τις εκλογές (και του 2023).
Παρ' όλα αυτά επειδή παραμένουμε "επιρρεπείς" στο στήσιμο κρατικοδίαιτων, ας φροντίσουμε (με την όποια πολιτική του 2020) να βγάλουμε μεν, από τη δύσκολη θέση, τα πραγματικά επιχειρηματικά νοικοκυριά (δεν είναι καθόλου δύσκολο) αλλά να μην παρασυρθούμε ξανά (με δήθεν μικροδάνεια –προκλήσεις και άλλες προσφορές...) να αντικαταστήσουμε τη σημερινή κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, με νέα γενιά, στο όνομα της σωτηρίας των μικρομεσαίων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου