ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αφέωνταί τους αι αμαρτίαι;

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
 

Η αυτοκριτική ήταν η καλύτερη εφεύρεση του σταλινισμού και έχει τις ρίζες της στις ορθόδοξες παραδόσεις της Ρωσίας. Οπως, λοιπόν, ένας αμαρτωλός αποδίδεται λευκός και άσπιλος αν εξομολογηθεί τα κρίματά του, έτσι και το κόμμα συγχωρείται και πάει γι' άλλα αν παραδεχτεί τα λάθη του. Η κομμουνιστική Αριστερά και οι συγγενείς προς αυτή δυνάμεις στηρίζουν πολλά στην αιώνια νεότητα της οραματικής διάστασης της πολιτικής τους στην αυτοκριτική. Τα λάθη, οι ανεπάρκειες και τα εγκλήματα, αφού λίγο ως πολύ εξωραϊστούν, ομολογούνται και συγχωρούνται. Αφέωνται. Και πάντα πάμε γι' άλλα.

Η αυτοκριτική κρίθηκε απαραίτητη εν όψει και του επόμενου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.  

Τρία στελέχη του κόμματος, ας τους πούμε «τρεις σοφούς», ο «σοβαρός στα οικονομικά» Γιάννης Δραγασάκης, ο καθηγητής της φιλοσοφίας Αριστείδης Μπαλτάς και ο Θοδωρής Δρίτσας ανέλαβαν να συντάξουν ένα κείμενο απολογισμού της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο αυτό, που είναι πολυσέλιδο, δεν έγινε γνωστό, διέρρευσαν μόνο μερικά σημεία του, και ήδη σχολιάστηκαν. 

Ενα από τα σημεία των αποσπασμάτων που διέρρευσαν εμπεριέχει την παραδοχή ότι οι συριζαίοι δεν είχαν «εκτιμήσει επακριβώς» ότι «η ΕΕ και η ευρωζώνη είχαν προετοιμαστεί αποτελεσματικά για την περίπτωση πιστωτικού επεισοδίου εις βάρος της χώρας μας, δηλαδή και τυπικής χρεοκοπίας της». Παραδέχονται, έτσι, ότι αν επιμέναμε στη στρατηγική της «διαπραγμάτευσης» η Μέρκελ θα μας έλεγε ότι ευχαριστεί πολύ και θα μας έστελνε στο Grexit το εξώτερον. Συμπληρωματικά, ο απολογισμός των «τριών σοφών» παραδέχεται ότι οι προσπάθειες συνεννόησης με τη Ρωσία και την Κίνα για τη χρηματοδότηση και την πολιτική στήριξη της χώρας σε περίπτωση που έφευγε από το ευρώ δεν είχαν αποτέλεσμα. Αλλά, προφανώς, για τα περισσότερα φταίει ο Βαρουφάκης. Ε, βέβαια, ένα μερίδιο ευθύνης έμεινε και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, αυτό, αν συμψηφιστεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών, σημαίνει περίπου απόσβεση. Ολα καλά.

Οι «τρεις σοφοί» κάνουν ότι ανακάλυψαν την πυρίτιδα, ενώ αν ανατρέξουν στα κείμενα εκείνων που έβριζαν το διάστημα που έκαναν τα λάθη τα οποία παραδέχονται θα διαπιστώσουν ότι τους προειδοποιούσαν. Οταν ο Τσίπρας έλεγε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια, π.χ., έγκριτοι και νουνεχείς άνθρωποι, πολιτικοί αντίπαλοί του αλλά και ταπεινοί αρθρογράφοι εφημερίδων, εξηγούσαν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, επέσειαν την απειλή του Grexit, εξηγούσαν ότι δεν έχει καμία λογική η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να συμψηφίζει δημοκρατία και δημοσιονομικά αποτελέσματα, κι ότι μολονότι εκείνος μιλούσε για δημοκρατία ζητώντας διαγραφή του χρέους οι εταίροι και δανειστές διαμαρτύρονταν εξηγώντας ότι κι εκείνων οι ψηφοφόροι δεν συναινούν να πληρώνουν τα σπασμένα της Ελλάδας.  

Πώς απαντούσαν στην κριτική που τους γινόταν; 

 Την απέδιδαν σε γερμανοτσολιάδες, σε ανθρώπους της Μέρκελ, σε υποχείρια των ξένων. Μεθυσμένοι από εξουσία συριζαίοι, επέκριναν όποιον δεν τους συμμεριζόταν.

Αλλά και οι ίδιοι οι «τρεις σοφοί» συμμετείχαν σε αυτή την άγρια και υπεροπτική μέθη. 

Ο Μπαλτάς, ως υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, κατέστρεψε το Φεστιβάλ Αθηνών επειδή πείστηκε από συριζαίους που παρασιτούν στα της τέχνης ότι ο πρόεδρος και διευθυντής του, ο Γιώργος Λούκος, ήταν καταχραστής. 

Ο Δρίτσας υπεράσπιζε τους φοροφυγάδες της Υδρας. 

Ο Δραγασάκης προσπάθησε, αποτυχημένα, να δημιουργήσει παράλληλο τραπεζικό σύστημα, μια συριζαϊκή τράπεζα για να κάνει τις αριστερές δουλειές.

Οργανώνοντας τη συριζαϊκή αυτοκριτική...

 εξαφανίζουν μέσα στο συλλογικό τις προσωπικές ανεπάρκειές τους, τις ιδεοληψίες και τα λάθη τους. Οντως, μεγάλη υπόθεση η αυτοκριτική.