Του Ηλία Ψυχογιού
Το χθεσινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για το θέμα της Μακεδονίας ήταν, αν όχι το μεγαλύτερο που εχει γίνει ποτέ, σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα.
Φυσικά, οι αναφορές της αστυνομίας για 60.000 συγκεντρωμένους, μόνο γέλια προκαλούν και τίποτα περισσότερο. Εξήντα χιλιάδες άνθρωποι χωρούν στο κάτω μέρος της πλατείας, μπροστά στην εξέδρα. Υποθέτω πως το αδιαχώρητο μέχρι το Χίλτον, μάλλον ανταποκρίνεται σε πολύ, μα πολύ μεγαλύτερα νούμερα...
Το ότι τα επεισόδια ξεκίνησαν από προβοκάτορες «αντιεξουσιαστές» υποστηρικτές της κυβέρνησης (αντιεξουσιαστές που στηρίζουν την εξουσία, πρώτη φορά βλέπει ο κόσμος!), μάλλον είναι αυταπόδεικτο. Αν ήταν όντως αντιεξουσιαστές, θα άφηναν το συλλαλητήριο να εξελιχθεί και να συνεχίσει να μαζεύεται κόσμος μέχρι το βράδυ, ώστε να αντιταχθούν στην εξουσία που _υποτίθεται_ πως τόσο μισούν.
Επίσης, το γεγονός ότι οι γραφικότητες, που πάντα υπάρχουν σε λαοσυνάξεις, ήταν κατά πολύ λιγότερες και ηπιότερες από τις γελοιότητες Τσακαλώτου, Κατρούγκαλου και Βαρουφάκη στην πλατεία των «αγανακτισμένων», αποδεικνύει πως η αγάπη για την πατρίδα πολλές φορές σε προστατεύει απ’ το να γίνεσαι γελοίος. Οι εμμονές όμως και η θεσηθηρία σε κάνουν σίγουρα αριβίστα...
Το εξοργιστικότερο όλων, όμως, της χθεσινής συγκέντρωσης ήταν ότι η αριστερά, η κυβερνώσα πλέον αριστερά, κατάφερε, εκτός των άλλων, να ευτελίσει στα μάτια μας άλλο ένα σύμβολο: τη στολή του έλληνα αστυνομικού.
Η ρίψη δακρυγόνων μέσα στο ειρηνικά συγκεντρωμένο πλήθος, όπου υπήρχαν μικρά παιδιά και γέροντες, επ’ αφορμή 50 προβοκατόρων, τους οποίους, στην ακραία περίπτωση που η ασφάλεια δεν ξέρει ήδη τα ονόματά τους, τα ΜΑΤ μπορούσαν να τους «μαζέψουν» σε 5 λεπτά, καταδεικνύει τον υποβιβασμό των αστυνομικών σε απλούς δημόσιους υπαλλήλους.
Ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή «να πέσουν τα δακρυγόνα», ενήργησε απλώς δημοσιοϋπαλληλίστικα (με την κακή έννοια του όρου) και όχι ως επιτελικός αξιωματικός.
Ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή να «πνιγούν» γυναίκες, παιδιά και γέροντες από τα δακρυγόνα, κατά πάσα πιθανότητα ΔΕΝ θα δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί χθες βράδυ, αφού αυτά είναι αναμενόμενα από αστυνομικό που σκέφτεται σαν κλητήρας.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναρωτηθώ, ούτε και σε σας θέτω ερώτημα για το αν αισθάνεται ντροπή ή όχι.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι μια περίεργη εναλλαγή ρόλων και η στολή του έλληνα αστυνομικού πάντα στη μέση: αφού μέχρι πρότινος η στολή προκαλούσε αισθήματα αποστροφής στους αριστερούς και πλέον προκαλεί αναγούλα στους μη αριστερούς.
Κι όλα αυτά επειδή η αστυνομία χθες δέχθηκε να γίνει η προμετωπίδα του ξεπουλήματος της Μακεδονίας από μία κυβέρνηση κοινοβουλευτικής και, κυρίως, ηθικής μειοψηφίας.
«Μα, καλά» θα πει κάποιος «ο αξιωματικός δεν οφείλει να εκτελεί τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας; Αν παρακούσει, δεν είναι παράβαση καθήκοντος;»
Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Οφείλει να εκτελεί τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Εφόσον όμως οι εντολές αυτές είναι αντίθετες στα συμφέροντα του έθνους πρέπει ν ενεργησει αναλόγως. Προκειμένου λοιπόν να είναι σωστός και απέναντι στην υπηρεσία του και απέναντι στην πατρίδα του και απέναντι στη συνείδησή του μπορεί να αρνηθεί και να παραιτηθεί. Σημασία εχει να διέπεται από ήθος.
Εχθές, λοιπόν, ένας ευσυνείδητος αστυνομικός θα έπρεπε να βγάλει το πηλίκιό του και να φύγει από το γραφείο του.
Να μην ευτελίσει ούτε τη στολή, ούτε το εθνόσημο που φέρει.
Να...
μη λειτουργήσει ως το μακρύ χέρι του παρακράτους, αυτός, ένας εκπρόσωπος του κράτους.
Ακόμα και η σημαία... χθες, μια «απάνεμη» μέρα, κρύφτηκε από ντροπή.
Ντροπή γι’ αυτούς που χθες τη φορούσαν στο πηλίκιό τους...
Ακόμα και η σημαία... χθες, μια «απάνεμη» μέρα, κρύφτηκε από ντροπή.
Ντροπή γι’ αυτούς που χθες τη φορούσαν στο πηλίκιό τους...
*Η φωτογραφία τραβήχθηκε χθες. Είναι από το Διοικητήριο του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου