Υποθέτω ότι στις βασικές αρχές του προοδευτικού μετώπου που συγκροτήθηκε με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών δεν θα ξεχάσουν και τον Νικολάς Μαδούρο της αδελφής βολιβαριανής δημοκρατίας. Το νέο προοδευτικό μέτωπο δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν την Κεντροαριστερά στην περιθωριοποίησή της. Τέρμα οι καιροσκοπισμοί, τέρμα και οι ευκαιριακές συμμαχίες για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. Με τις Πρέσπες έγινε μια καλή αρχή. Σχηματίσθηκε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία βάσει αρχών και παρακαλούνται όσοι εντός και εκτός Βουλής, δημοσιολογούντες, ιδιώτες και λοιποί, επιθυμούν να αξιοποιήσουν τις προοδευτικές τους κλίσεις να αποδείξουν ότι η ίδια πολιτική και ιδεολογική συνέπεια θα διατηρηθεί. Για να μας βοηθήσουν κι εμάς τους «εθνικιστές» και συντηρητικούς, που γενικώς δεν αντιλαμβανόμαστε και πολλά.
Ακούω μερικούς κακόπιστους να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συνδυάζεται η συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου με την υποστήριξη του αντιδημοκρατικού καθεστώτος του Μαδούρο. Μήπως παρατηρείται εκεί κάποια απόκλιση από τη σύγκλιση που καθημερινά πραγματοποιεί ο κ. Τσίπρας προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία; Ή μήπως πρόκειται απλώς για ελιγμό; Οταν διαπιστώσει ο Μαδούρο ότι τον αγαπάει ο Τσίπρας, μήπως επιτέλους σκεφτεί να στραφεί κι αυτός επί το σοσιαλδημοκρατικότερον;
Αλλοι, πλέον καχύποπτοι εμού, υποψιάζονται πως η αγάπη αυτή δεν είναι αμιγώς πλατωνική. Τέτοιοι είναι. Πάνε να σπιλώσουν την προοδευτική παράταξη με τις ποταπές συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν τους ίδιους. Και δεν αντιλαμβάνονται ότι το νέο προοδευτικό μέτωπο δεν θα συγκροτηθεί μόνον από όσα αποφάγια άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το κοινοβουλευτικό τσιμπούσι που έστησε για να απολαύσει το «Ποτάμι» και τον Καμμένο. Να μην ξεχάσω, εννοείται, και όσους αρθρογραφούν για να υπερασπιστούν την κατάφαση στις Πρέσπες ως σύνορο της χώρας των προοδευτικών, εξορίζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να τρώγεται με τον στενόμυαλο, κατά τη γνώμη τους, εθνικισμό της. Το νέο προοδευτικό μέτωπο έχει και διεθνή ερείσματα. «Βάστα, Νικόλα», είπε ο κ. Ερντογάν στον Μαδούρο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Παρότι έχω εκφράσει τις διαφωνίες μου με τις Πρέσπες, ποτέ δεν θα αποκαλούσα όσους την υπερασπίστηκαν «προδότες». Και όπως ανατριχιάζω όταν ακούω αυτήν τη λέξη, έτσι ανατριχιάζω όταν ακούω να τσουβαλιάζονται όσοι διαφωνούν στο γήπεδο του εθνικισμού.
Παρότι έχω εκφράσει τις διαφωνίες μου με τις Πρέσπες, ποτέ δεν θα αποκαλούσα όσους την υπερασπίστηκαν «προδότες». Και όπως ανατριχιάζω όταν ακούω αυτήν τη λέξη, έτσι ανατριχιάζω όταν ακούω να τσουβαλιάζονται όσοι διαφωνούν στο γήπεδο του εθνικισμού.
Δεν ισχύει το ίδιο και με τη στάση που έχει κανείς απέναντι σε καθεστώτα όπως της Βενεζουέλας. Αυτή...
κρίνει τη θέση ενός πολιτικού στο δημοκρατικό τόξο.
Διότι, φίλοι προοδευτικοί, υπάρχει και η υπόθεση που λέγεται δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου