ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ:Στρινγκ κατά συνείδηση

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

 

Αν μπορούσε να ρωτήσει κάποιος κι εκείνον τον μακρινό Εφιάλτη, θα απαντούσε ότι έπραξε κατά συνείδηση.  

Και οι εκάστοτε δωσίλογοι (όχι μόνο της Κατοχής) και οι Βουλγαρογραμμένοι, το ίδιο θα απαντούσαν. Είχαν μια πολιτική θεωρία, μια κοσμοαντίληψη, έτσι τους έλεγε η συνείδησή τους και αναλόγως έπραξαν. 

 Κι όσοι συνεργάστηκαν ή έπαιρναν εντολές από ξένες κυβερνήσεις σε βάρος της χώρας τους κι αυτοί το έκαναν με βάση την επαναστατική, ή την όποια συνείδησή τους. 

 Επομένως η λέξη συνείδηση δεν εξυπακούει κάτι εξ υπαρχής καλό ή κακό, δεν είναι ένας σάκος γεμάτος με το μεταφυσικά Αγαθόν. Τη θεόθεν Αλήθεια. Την εξ ουρανού αποκάλυψη του Ορθού.


Που σημαίνει: στα εκάστοτε δικαστήρια δωσιλόγων, αν απαντούσε ένας κατηγορούμενος ότι πρόδωσε διότι αυτό του υπαγόρευσε η ωραιότατη συνείδησή του, έπρεπε να αθωωθεί; Και να του δώσουν και παράσημο διότι ακολούθησε την ιερή ένδον φωνή, ανεξαρτήτως συνεπειών για τους συμπολίτες και τη χώρα του;  

Οχι. Διότι ο καθείς έχει μια συνείδηση (όπως έχει και δυο μασχάλες), αλλά τι είναι αυτό το πράμα, τι συνονθύλευμα, από τι αποτελείται και κυρίως: τι μας νοιάζει η δήθεν συνείδηση του καθενός, όταν αυτός μπορεί εύκολα και μεγαλόστομα να την επικαλεσθεί για να διαπράξει από το μεγαλύτερο καλό ώς το πιο ειδεχθές έγκλημα; Και ειδικά στην πολιτική, που δεν είναι ιδιωτική άσκηση ηθικίζουσας αυταρέσκειας, αλλά διαχείριση ισχύος, συσχετισμών, εκτίμηση της όντως πραγματικότητας και υπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων. Σκοπός της πολιτικής είναι το λυσιτελές, το ωφέλιμο και ο χειρισμός της θέλησης του λαού. (Τώρα κάποιοι σέβονται τη βούληση αυτοπροσδιορισμού των Σκοπιανών, αλλά όχι τη βούληση του ελληνικού λαού. Γι' αυτό ψηφίστηκαν;).

 

Μη μας πουλάνε, λοιπόν, κάποιοι συνείδηση, η οποία μπορεί να φτιαχτεί με υλικά αρετής αλλά και επίσης: με προπαγάνδα, πολύχρονη πλύση εγκεφάλου, οικογενειακή στρέβλωση, μίμηση, εποχική μόδα, συμπλέγματα, ημιμάθεια, φοβίες, κύστες, ιδιοτέλεια, φιλοδοξία, αθόρυβη, έμμεση κομματική τρομοκρατία, ιδεοκαταναγκασμό, έλλειψη προσωπικής κρίσης, εμμονική δομή προσωπικότητας, συμπλέγματα, ανεπάρκεια ιστορικής γνώσης και γεωπολιτικών δεδομένων, πιθανό κοινωνικό μίσος, και άλλα ωραία. Διότι υπάρχουν και τέτοιες λαμπρές συνειδήσεις.

 

Στο κάτω κάτω η πολιτική δεν είναι πασαρέλα καλών συνειδήσεων (εξάλλου ποιος ορίζει το καλό και με ποια κριτήρια;), δεν ψηφίζουμε καλά παιδιά, φλώρους, ή όσους πετούν δίφραγκα στον δίσκο της κυριακάτικης λειτουργίας, περνούν τις γριούλες απέναντι, ή συνεισφέρουν σε ευαγή ιδρύματα, αλλά υποτίθεται ανθρώπους που έχουν τη συγκρότηση, την ευφυΐα, τον οραματισμό, και τις ικανότητες να υπηρετήσουν τα προφανή και συνήθως εξόφθαλμα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Οχι να δρούνε εναντίον του και μάλιστα προγραμματικά, ταξικά, ιδεολογικά, εκδικητικά και προαποφασισμένα, επειδή θέλουν να πάρουν ρεβάνς για τον Εμφύλιο, επειδή καταδιώκονται από τις αφέλειες ενός παντάπασι ανύπαρκτου διεθνισμού, δεν είχαν μικροί λεφτά να πάρουν ρεβανί κάποια Κυριακή και από τότε μισούν τη χώρα. Για ένα ρεβανί, κάποτε.


Τι θα πει «ψηφίζω κατά συνείδηση»; 

Τουλάχιστον να λέμε ότι ψηφίζω κατά κρίση, κατ' αρέσκεια, κατά βούληση. Ας αφήσουμε τις συνειδήσεις ήσυχες γιατί είναι κάτι πολύ θολό κι εξάλλου η πολιτική επιλογή οφείλει να γίνεται πάντα με βάση τα καλά και συμφέροντα για τη χώρα, όχι με βάση κάποια δήθεν αλήθεια, δίκαιο των γειτόνων, ή μη, διότι άμα μπλέξουμε την αγαθοεργία στην πολιτική πρακτική έναντι ξένων, πάει, χαθήκαμε.  

Και ποια αλήθεια υπηρετούν τα Σκόπια, ποια ηθική, ποια συνείδηση, ποια αρετή, και ποια ορθότητα, για να κρίνουμε κι εμείς κατά συνείδηση;  

Και ποια παγκόσμια δύναμη ρωτάει κάποια συνείδηση όταν παίρνει πολιτικές αποφάσεις ωμών συμφερόντων; 

Πάει ο Πούτιν ή το ΝΑΤΟ και ρωτάνε κάποια Μαμά Τερέζα, κάποιον Παΐσιο ή τον ηγούμενο της Μονής Δοχειαρίου όταν είναι να αποφασίσουν τι θα κάνουν στη Συρία; 

Και οι φανατικοί του ISIS που αυτο-ανατινάζονται ή σκοτώνουν αδιακρίτως ανύποπτο κόσμο στην Ευρώπη κι αυτοί πράττουν κατά συνείδηση - εννοείται ότι πρόκειται για συνείδηση που έχει χτιστεί με πλύση εγκεφάλου, προπαγάνδα, ιδεολογήματα, απωθημένα, και περίεργες μεταφυσικές ιδιοτέλειες. Και που σημαίνει γενικά ότι η συνείδηση είναι συχνά κάτι πολύ επικίνδυνο, όπως θανάσιμη είναι συχνά και η αγάπη - ας πούμε στην περίπτωση «τη σκότωσα γιατί την αγαπούσα».


Κι ο Ιωαννίδης είχε την επιθυμία της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, κινήθηκε «κατά συνείδηση», και είδαμε πού κατέληξε αυτή η ιστορία. Στην προδοσία της Κύπρου, αν και εκείνος θα ξεκίνησε με υποτιθέμενη (κατά την κρίση του) καλή πρόθεση. Αγνοούσε τα δεδομένα, είχε ο ίδιος υποστεί ιδεολογική μπουγάδα εγκεφάλου, έπασχε από βοναπαρτισμό, εξαπατήθηκε και από δήθεν συμμάχους, έπεσε στην παγίδα και ακρωτηριάστηκε η Μεγαλόνησος.  

Κατά συνέπεια ποσώς μας ενδιαφέρει η υποτιθέμενη συνείδηση και η καλή (για ποιον;) πρόθεση οποιουδήποτε στην πολιτική που είναι ένα ψυχρό, ωμό παιχνίδι σκάκι.

 Η εξωτερική πολιτική δεν υπακούει σε καμιά ιδεολογία - διότι αυτή πάλι πάνε να μας πουλήσουν: δεν είναι προοδευτική ή συντηρητική μια εξωτερική πολιτική, αλλά ανελέητος και χατζαράτος υπολογισμός εθνικών συμφερόντων. Και παράλληλα σεβασμός του φρονήματος του λαού - διότι δεν μπορεί να γίνονται διαρκώς συλλαλητήρια 600.000 ανθρώπων και οι κυβερνώντες, που μας έπρηξαν τόσα χρόνια επικαλούμενοι τον λαό, να χώνουνε το κεφάλι τους στην άμμο της γάτας, να πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα να μας χειραγωγήσουν χρησιμοποιώντας παιδαριώδη ψεύδη κι ένα παρακράτος χειρότερο των Γκοτζαμάνηδων, με χημικά όπλα κατά παιδιών, μητέρων και γερόντων. Το μόνο που κατορθώνουνε είναι να τσιμεντάρουν περισσότερο εκείνους που διαμαρτύρονται, να τους φανατίζουν πιο πολύ. 

Και να είναι βέβαιοι:  

Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά γιατί αντιδρά και γιατί δεν καταπίνει το μολυσμένο σκουμπρί.

 

Φτάσαμε στο σημείο να εξαρτάται η χώρα από την ψήφο «κατά συνείδηση» κάποιων που θεωρούνται αποστάτες, πολιτικά κορόιδα και ημισκούμπρια. 

Λοιπόν: όχι άλλη συνείδηση - στρινγκ. Οχι άλλο κάρβουνο.