Γράφει ο Γιάννης Τσαμουργκέλης
Διδάκτωρ Παν/μίου της Οξφόρδης
Διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Παν/μιο του Αιγαίου.
Εχει διατελέσει διευθύνον στέλεχος εταιρειών στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Εχουν αποτύχει πλήρως και σε όλα τα μέτωπα. Δημοσιονομικός
εκτροχιασμός, επιπλέον χρέος, επιδείνωση εισοδημάτων, περαιτέρω απαξία
περιουσιών, νέα αύξηση ανεργίας, επιπλέον αποπληθωρισμός...
Ιδεολογικοπολιτικά, αποκαλύπτεται ότι παίξανε τη χώρα στα ζάρια,
υιοθετώντας επί εξάμηνο «βαρουφακίες» για την «ανατροπή του παγκόσμιου
καπιταλισμού» από την άρνηση της χώρας να ανταποκριθεί στις διεθνείς
υποχρεώσεις της και στην έκδοση δραχμής.
Υπουργοί σε συνεντεύξεις τους
ομολογούν ότι επαφίενται σε εθελοντές για να μαθαίνουν το ποιόν των
στελεχών των υπουργείων, ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχεί το
bullying από οργανωμένες ορδές μελών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η παιδεία
παραδίδεται σε συνδικαλιστές και η αριστεία τίθεται στην παρανομία στο
όνομα της πλήρους άρνησης της αξιολόγησης.
Το δε μέλλον, μια φορολογική
λαίλαπα χωρίς την παραμικρή βεβαιότητα κάποιων φερέγγυων μεταρρυθμίσεων,
καθώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το κυβερνητικό επιτελείο διαλαλούν την
πλήρη διαφωνία στα μέτρα του 3ου μνημονίου που υπέγραψαν και την πίστη
στην αναποτελεσματικότητά τους...
Σταλινογενής ολοκληρωτισμός και
παραλογισμός σε όλο τους το μεγαλείο.
Και ακόμα πιο παράλογο το γεγονός
ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν καταγράφει οφέλη από αυτή τη
μοναδικά αποκαλυπτική απαξίωση-αποτυχία των κυβερνώντων.
Βιώνουμε
πολιτική ρευστότητα και απροσδιοριστία που προκαλεί η καθολική κρίση
αξιών, θεσμών και δομών της χώρας και πολύ περισσότερο το γεγονός ότι
αυτή η κρίση έχει πλέον φτάσει στην καρδιά του προβλήματος...
Το
πολιτικό σύστημα και το αβαρές πολιτικό προσωπικό που στροβιλίζονται σε
ένα χάος «ιδεών' και τακτικισμών, με την οικονομία συρρικνωμένη και την
κοινωνία απορρυθμισμένη. Το μόνο σίγουρο ότι αυτό το χάος καταπίνει
πρωθυπουργούς και υπουργούς αργά (Καραμανλής, Σαμαράς, Βενιζέλος),
γρήγορα (Τσίπρας, Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Στουρνάρας κλπ.), ή
γρηγορότερα (Παπαδήμος, Χαρδούβελης, Βαρουφάκης, Σαχινίδης, Ζανιάς κλπ).
Μέχρι να φτάσουμε στον «πάτο» ελπίζοντας η «ανάσταση» να μας οδηγήσει
σε ένα νέο 1909 (έλευση Ελευθέριου Βενιζέλου), και όχι σε ένα νέο 1936
(μεταξική δικτατορία).
Ή,
Μέχρι να συναντήσουμε στον δρόμο της
κατάρρευσης κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα στο ύψος των
περιστάσεων, που θα διεκδικήσουν την ανάταξη των θεσμών, της ιδεολογίας
και της πολιτικής, ενσταλάζοντας στους πολίτες τη βεβαιότητα ότι η
Ελλάδα μπορεί να είναι ισότιμη ευρωπαϊκή χώρα. Πρόσωπα από την κοινωνία
των πολιτών, που είτε θα αναδειχθούν με παραχωρήσεις του υφιστάμενου
πολιτικού προσωπικού, είτε θα εδραιωθούν μέσα από νέους πολιτικούς
σχηματισμούς αποκαθαρμένους από αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου