Η θεωρία των διαφορετικών «ειδώλων» έχει μεγάλο ενδιαφέρον στην ελληνική
περίπτωση.
Ο πρώτος καθρέφτης αντικατοπτρίζει το είδωλό μας όπως εμείς
το βλέπουμε.
Τι βλέπουμε;
Εναν εταίρο - θύμα… Μια χώρα αδικημένη από
τους ξένους, δέσμια των δανειστών και εκβιαζόμενη, καθημαγμένη
οικονομικά από τα Μνημόνια, σε διαδικασίες ξεπουλήματος της δημόσιας
περιουσίας της, με διεφθαρμένες ηγεσίες, με πολιτικά και οικονομικά
συμφέροντα να λυμαίνονται τον τόπο, με διαλυμένο κρατικό μηχανισμό και
γραφειοκρατία, με ανθρωπιστική κρίση κ.λπ.
Ο δεύτερος καθρέφτης
αντικατοπτρίζει το είδωλό μας όπως το βλέπουν οι άλλοι.
Τι βλέπουν;
Εναν προβληματικό εταίρο. Μια χώρα που έσωσαν οι εταίροι της
από τη χρεοκοπία όταν δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές, που
παρήγε ελλείμματα και δανειζόταν όχι για να επενδύει παραγωγικά αλλά για
να παρέχει στους πολίτες-ψηφοφόρους ένα επίπεδο ζωής που δεν
αντιστοιχούσε με την πραγματική οικονομία της, με διαλυμένο αλλά
υπεράριθμο κρατικό μηχανισμό και γραφειοκρατία, με διεφθαρμένες ηγεσίες,
με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα να λυμαίνονται τον τόπο, με πλήρη
άρνηση εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού των δημόσιων δαπανών και
μηδενική διάθεση μεταρρυθμίσεων του αποτυχημένου μοντέλου της.
Και όπως είπε η νέα υπουργός Οικονομικών της Εσθονίας Μαρίς Λάουρι: «Η
Ελλάδα δίνει την εντύπωση πως μόνο αυτή υποφέρει… Είναι δύσκολο για την
Ελλάδα. Το καταλαβαίνω. Αλλά δεν είναι ανθρωπιστική κρίση. Η
συγκεκριμένη φράση θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε καταστάσεις που
επικρατούν σε χώρες όπως το Μάλι, το Σουδάν ή η Συρία».
Ο τρίτος καθρέφτης αντικατοπτρίζει το είδωλό μας όπως εμείς νομίζουμε ότι μας βλέπουν οι άλλοι.
Εδώ έχουμε και τη μεγαλύτερη σύγχυση:
Εμείς επιμένουμε στο πρώτο είδωλο
και με βάση αυτό πορευόμαστε θεωρώντας ότι το δεύτερο είδωλο είναι
πλαστό, κατασκευασμένο από τους κακούς και μοχθηρούς που μας
επιβουλεύονται. Δεν δεχόμαστε δηλαδή ότι μπορεί οι ξένοι να «βλέπουν»
αυτό το είδωλο, θεωρούμε ότι «βλέπουν» το πρώτο είδωλο αλλά για λόγους
συμφερόντων προβάλλουν το δεύτερο. Οπότε στην ερώτηση περί του τρίτου
ειδώλου, δηλαδή «τι πιστεύετε ότι βλέπουν οι άλλοι σε σχέση με εσάς»,
αρχίζει το πανηγύρι!
Για την καλύτερη κατανόηση του μοντέλου, ισορροπημένη κατάσταση είναι
αυτή στην οποία και τα τρία είδωλα είναι ίδια ή παρόμοια, με ελάχιστες
δηλαδή διαφορές μεταξύ τους. Εν προκειμένω οι ομοιότητες είναι ελάχιστες
και οι διαφορές τεράστιες, άρα είμαστε σε μια ανισόρροπη κατάσταση με
όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Το πολιτικό πρόβλημα μιας τέτοιας «ασταθούς»
κατάστασης είναι το εξής:
Η εθνική συναισθηματική φόρτιση της -για
πολλοστή φορά- μικρής θυματοποιημένης Ελλάδας μεταφέρεται στη
διαπραγμάτευση και χρησιμοποιείται ανάλογα στη ρητορική μας.
Αλλά το
είδωλό μας δεν είναι αυτό που πιστεύουμε, είναι άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου