Της Natalie Nougayrede / The GUARDIAN
Δεν είναι κακό για κανέναν Ευρωπαίο πολίτη να ταξιδέψει στην Μόσχα στις μέρες μας. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο τι λες και κάνεις όσο βρίσκεσαι εκεί. Ούτε είναι πρόβλημα να μιλήσει κάποιος στον Πούτιν. Η Ρωσία είναι ένας «παίκτης» που δεν μπορεί να αγνοηθεί ανάμεσα σε πολλά Διεθνή πεδία, όπως τη διάδοση πυρηνικών όπλων ή ακόμα και τις κλιματικές αλλαγές
Το ρίσκο που αναλαμβάνει ο κύριος Τσίπρας στρέφοντας το βλέμμα του στη Ρωσία είναι να μετατραπεί σε «χρήσιμο ηλίθιο» του Πούτιν
Η συγκεκριμένη φράση αποδίδεται στον Λένιν και βρίσκει εφαρμογή σε όσους χρησιμοποιούνται από τη Ρωσία για να εξυπηρετήσουν τους προπαγανδιστικούς σκοπούς της, περισσότερο από όσα έχουν να κερδίσουν εκείνοι από τις σχέσεις τους με την χώρα.
Μπορώ να δω πολλούς λόγους για τους οποίους ο Τσίπρας αποφάσισε να ταξιδέψει στη Ρωσία.
Η Ελλάδα, βρίσκεται σε δεινή θέση και ένα πιθανό σενάριο είναι να υπάρξει αδυναμία πληρωμής της δόσης του δανείου της από το ΔΝΤ στις 9 Απρίλη. Για αυτό και ο Τσίπρας πραγματοποιεί αυτό το ταξίδι, προκειμένου να στείλει μήνυμα στους εταίρους πως θα παίξει το «χαρτί» της Ρωσίας. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση έχει τονίσει πως δεν θα ζητήσει τα ρωσικά χρήματα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να ακούσει μια προσφορά από εκεί.
Ελλάδα και Ρωσία έχουν ιστορικούς δεσμούς. Παράδειγμα αποτελεί βοήθεια του Τσάρου Αλεξάνδρου στην ανεξαρτησία των Ελλήνων από την οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και η κοινή θρησκεία (ορθοδοξία) των δύο λαών, έστω και αν το δεύτερο δεν επηρεάζει και πολύ τον «άθεο» Αλέξη Τσίπρα.
Όμως αυτό που ενώνει ακόμα περισσότερο τον Πούτιν με τον Τσίπρα, είναι το έντονο αντιγερμανικό συναίσθημα και η βαθιά ρήξη με τις τακτικές Μέρκελ
Τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Έλληνες αξιωματούχοι χαίρονται να ρίχνουν το φταίξιμο για τις εσωτερικές δυσκολίες τους σε εξωτερικούς παράγοντες. Σε αυτό προστίθενται και οι μήνες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι όπως αναβιώνουν στην Αθήνα με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει από το Βερολίνο τις πολεμικές αποζημιώσεις. Θα στοιχημάτιζα μάλιστα πως ο Τσίπρας θα ξαναπάει στη Μόσχα, στις 9 Μαΐου, για τον εορτασμό της 70ης επετείου από το τέλος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, τη στιγμή που η Μέρκελ και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να μην παραστούν, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν προτίθεται η Ελλάδα να προσφέρει τον εαυτό της στη Ρωσία.
Πιθανώς, όχι. Ακόμη και να το ήθελε η Αθήνα, η Μόσχας δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Εξ ου και οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες προσπαθούν να υποβαθμίσουν το ταξίδι, με πρώτη την Μέρκελ που το θεωρεί δευτερεύουσας σημασίας.
Οι κυρώσεις της Δύσης σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του πετρελαίου, έχουν φέρει σε μειονεκτική θέση την Ρωσία, η οποία έχει μόνο οφέλη από τη συνάντηση με την ελληνική πλευρά. ίσως και περισσότερα από αυτά που πιστεύουν πως έχουν οι Έλληνες
Σύμφωνα με αναλυτές ο Πούτιν εξαιτίας των κυρώσεων σε βάθος χρόνου δύο ετών δεν θα μπορεί να διατηρεί τους μισθούς και τις συντάξεις στα υπάρχοντα επίπεδα, κυρίως εξαιτίας της εξάντλησης των απαραίτητων πόρων. Για τον Πούτιν είναι πιο σημαντικό να βρει χρήματα για να πληρώσει συντάξεις και μισθούς στο εσωτερικό, από το να οργανώσει αερογέφυρα που θα μεταφέρει χρήματα στην Ελλάδα. Οπότε θα έχει να κερδίσει πιο πολλά, μόνο και μόνο επειδή θα έχει το χαρτί μιας ευρωπαϊκής «διαίρεσης» και θα μπορεί να διαμηνύει πως το Κρεμλίνο έχει πρόσβαση εντός της ΕΕ.
Το ίδιο ισχύει για το κόμμα της Λεπέν, τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν η τη σέρβικη κυβέρνηση που είναι άμεσα διαθέσιμοι να χειροκροτήσουν τον Πούτιν.
Το να «αγκαλιάσεις» βέβαια τον Πούτιν δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για να δείξεις πως είσαι περήφανο μέλος της ΕΕ, ούτε φυσικά δείχνει πως ο Τσίπρας στηρίζει τις ίδιες του τις εκκλήσεις για αλληλεγγύη και κατανόηση στο ελληνικό πρόβλημα.
Μάλλον όμως , ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ανησυχεί για τη ζημιά που θα προκληθεί στην εικόνα της Ελλάδας:
Άλλωστε, πρόσφατα ο Πάνος Καμμένος έκανε λόγο για μετανάστες που απλωθούν σε όλη την Ευρώπη, λέγοντας πως κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι τζιχαντιστές.
Το ταξίδι στη Μόσχα είναι, ίσως, περισσότερο ένα σημάδι της ελληνικής αδυναμίας και απελπισίας, παρά μια κίνηση πραγματισμού. Δείχνει έλλειψη διορατικότητας.
Μπορεί η Ελλάδα να παρουσιάζει τον εαυτό της ως ένα χαλαρό κανόνι, αλλά θα ήθελε να φύγει από το ΝΑΤΟ και να μπει στη σφαίρα επιρροής του Πούτιν σαν να ήταν μια άλλη Λευκορωσία;
Ο Τσίπας είναι ο πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός που μεταβαίνει στη Μόσχα μετά τη δολοφονία του Μπαρίς Νεμτσόφ. Επομένως αν μιλήσει για τη ρωσική αντιπολίτευση και τους ανθρώπους που συνθλίβονται από το καθεστώς της Μόσχας, θα μπορεί να είναι μια ωραία έκπληξη και να κερδίσει μια κάποια συμπάθεια από τους Ευρωπαίους ηγέτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου