Πάμε λεβέντικα για τον τοίχο. Στο τελευταίο Eurogroup δεν τσαλακώθηκε ο
ναρκισσισμός του Γιάνη αλλά το όποιο πολιτικό κεφάλαιο της χώρας στη
διαπραγμάτευση. Αρχίζουν και μας παίρνουν στην πλάκα. Ο πρωθυπουργός
θέλει πάση θυσία να αποφύγει να μπει στο κάδρο των «μνημονιακών» και
σπαταλάει πολύτιμο χρόνο, ενώ η χώρα πάει από μήνα σε μήνα. Ταμειακά σε
λίγο θα ξύσουμε τον πάτο, όπου να 'ναι οι υπουργοί θα βγουν με
ανιχνευτές μετάλλων στα χωράφια, τις ραχούλες και τις παραλίες και το
χειρότερο είναι ότι οι συνομιλητές μας το ξέρουν και δεν έχουν κανέναν
λόγο να χαλαρώσουν τη στάση τους.
Μέχρι και η... Μάλτα μάς την έπεσε.
Μικροί μεγάλοι μάς πετροβολάνε. Αδυνατούν να αντιληφθούν ως επιχείρημα
το «έχουμε άλλη εντολή από τον ελληνικό λαό», ενώ το «αν πεθάνουμε θα
πονέσει το ευρώ» δεν ξέρω πόσο πιάνει κι αν θα πιάνει για πάντα.
Στελέχη
της κυβέρνησης, βουλευτές και κομματικοί απαράτσνικοι ψελλίζουν για
«έντιμο συμβιβασμό» ανάμεσα στις κορόνες για αγώνα μέχρις εσχάτων αλλά
δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Δεν μπορεί όλη η Ευρώπη να συνωμοτεί
εναντίον μας. Ούτε και πριν συνωμότησε κανένα σκοτεινό κέντρο για να
καταστρέψει το υπόδειγμα διοίκησης, οικονομίας και παιδείας που είχαμε
φτιάξει μέσα από τη σταδιακά κλιμακούμενη παρακμή της μεταπολίτευσης, με
αριστερή επικυριαρχία στην κοινωνία, την πασοκάρα στα ντουζένια της να
δανείζεται και να καταπίνει δάνεια, προγράμματα, και μια ενοχική Δεξιά
να έχει αγκαλιάσει επί μακρόν νοοτροπίες μπλε ΠΑΣΟΚ. Δεν ήμασταν
πρωτοπόροι στις νέες τεχνολογίες, στη σύνδεση των ΑΕΙ με την παραγωγή.
Πήραμε χρήμα για να αναδιοργανώσουμε τρεις γεωργίες και γίνανε
λογαριασμοί σε σκυλάδικα, μηχανήματα που σαπίζουν και οι πιο σκληρά
εργαζόμενοι Ελληνες, ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας χιλιάδες χρόνια, γίνανε
τζάνκια των επιδοτήσεων και πελάτες των πολιτευτάδων για να διορίζουν τα
παιδιά τους και να αδειάζει η περιφέρεια. Αποβιομηχανοποιηθήκαμε και η
βιοτεχνία έχει τους τελευταίους της σπασμούς.
Εύχομαι να ήταν
αλήθεια, να σκιαχτούν οι κουτόφραγκοι και να κάνουν πίσω, διότι θα
υποφέρουν κι άλλοι, ενώ όσοι ήδη υποφέρουν, θα υποφέρουν ακόμη
περισσότερο αν τελικά τα νταούλια και οι ζουρνάδες παίζουν τον χορό του
Ζαλόγγου.
Η νευρικότητα των κυβερνώντων είναι διάχυτη και αισθητή,
ειδικά στη Βουλή, όπου πλέον οι κουτσαβακισμοί και οι τραμπουκισμοί
γίνανε συχνό φαινόμενο.
Ομως δεν έχει βελτιωθεί τίποτα κι έχουν
χειροτερέψει όλα, παρά την αρχική ικανοποίηση του θυμικού μας από την
περήφανη αποτυχία να απευθυνόμαστε στους ξένους με όρους εσωτερικής
πολιτικής και κάθε βδομάδα να είμαστε σε δυσχερέστερη θέση, ξοδεύοντας
κι όποια αξιοπιστία είχαμε ανακτήσει, μετά τη διεθνή διαπόμπευση των
Ελλήνων από τον ΓΑΠ και τον υπουργό του με τη σάκα και τα στιλό στο
τσεπάκι, που θεωρούσαν σωστό να καθυβρίζουν τον λαό που εκπροσωπούσαν σε
ξένα μέσα και ακροατήρια.
Σημειώστε την ημερομηνία:
7 Ιουνίου.
Ο
λογαριασμός δεν βγαίνει.
Το «η Μέρκελ θα συμφωνήσει με τις θέσεις μας
και θα είναι μέρα μεσημέρι» νύχτωσε και δεν το βλέπουμε.
Το ξέρουν, γι'
αυτό ό,τι κάνουν έχει μόνον επικοινωνιακό στόχο και όχι ρεαλιστικό
αποτέλεσμα στην κοινωνία και την οικονομία. Θα μας πουν, ήδη το λένε,
«οι ξένοι συνωμοτούν και μας εκβιάζουν για να ρίξουν την κυβέρνηση και
να υποταχτεί η χώρα» και θα προσπαθήσουν να μεταθέσουν την ευθύνη στον
λαό, προσπαθώντας να χρίσουν τους πάντες με την ανικανότητα, τον
ερασιτεχνισμό τους και την απώλεια πλήρους επαφής με την πραγματικότητα,
επειδή εντολή για ρήξη και δραχμή δεν έχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου