«Το Σάββατο πέρασε. Γιατί είστε ακόμη εδώ την Κυριακή;».
Με τη φράση αυτή που λένε φανατικοί ισλαμιστές ως απειλή εννοούν ότι οι
Εβραίοι (που ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα το Σάββατο) έχουν
εγκαταλείψει το Ιράκ και τη Συρία, γιατί λοιπόν παραμένουν οι
χριστιανοί; Την περασμένη εβδομάδα τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους
απήγαγαν περισσότερους από 200 ασσύριους χριστιανούς από τη
Νοτιοανατολική Συρία. Η τύχη τους παραμένει αδιευκρίνιστη.
Θα τους σκοτώσουν;
Θα τους ανταλλάξουν με κρατούμενους τζιχαντιστές;
Θα
τους χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινες ασπίδες για να προστατευθούν από τους
αμερικανικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς;
Το μόνο βέβαιον είναι ότι ο
χριστιανισμός σβήνει στη Συρία και στο Ιράκ, που φιλοξενούσαν από τους
αρχαιότερους χριστιανικούς πληθυσμούς.
Η αντίστροφη μέτρηση δεν ξεκίνησε με το Ισλαμικό Κράτος. Οι τζιχαντιστές απλώς ολοκληρώνουν την εκκαθάριση των χριστιανών της περιοχής που ξεκίνησε έναν χρόνο μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003, μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, η οποία παρακολουθεί ανήμπορη να υπερασπιστεί τις θρησκευτικές μειονότητες της Συρίας και του Ιράκ που ζουν εκεί προτού ακόμη επικρατήσει το Ισλάμ. Οι Ασσύριοι, για παράδειγμα, είναι αυτόχθονες χριστιανοί που έχουν τις ρίζες τους στους αρχαίους Μεσοποτάμιους.
Η μαζική απαγωγή των Ασσυρίων - την οποία καταδίκασαν το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ και ο Λευκός Οίκος - είναι απλώς το τελευταίο
επεισόδιο στην επιχείρηση «Εξοντώστε τους χριστιανούς» που έχει
εξαπολύσει το Ισλαμικό Κράτος. Το «καλό» είναι ότι αφύπνισε τη διεθνή
κοινότητα, αν και ίσως είναι ήδη πολύ αργά.
Μέσα σε μία δεκαετία καταστράφηκε ό,τι είχε οικοδομηθεί σε χιλιάδες
χρόνια. Το Ιράκ φιλοξενούσε επί αιώνες τον μεγαλύτερο χριστιανικό
πληθυσμό της περιοχής: 1,5 εκατομμύριο άτομα. Σήμερα απομένουν γύρω στις
300.000 και όλο μειώνονται. Από τις 65 χριστιανικές εκκλησίες της
Βαγδάτης οι 40 είχαν γίνει στόχος βομβιστικών επιθέσεων ως το 2010. Στη
Μοσούλη περισσότερες από 60 εκκλησίες είχαν δεχθεί επίθεση προτού
καταλάβει την πόλη το Ισλαμικό Κράτος τον Ιούνιο του 2014.
Τα προβλήματα των χριστιανών και άλλων μειονοτήτων ξεκίνησαν μία δεκαετία νωρίτερα. Πότε γίνονταν στόχος της Αλ Κάιντα, πότε άλλων σουνιτών, πιο σπάνια σιιτών. Ξεκίνησαν με επιθέσεις εναντίον καταστημάτων που πουλούσαν αλκοόλ. Ωσπου τον Αύγουστο του 2004 τοποθετήθηκαν βόμβες σε πέντε εκκλησίες στη Βαγδάτη και στη Μοσούλη με 11 θύματα. Δύο ακόμη εκκλησίες έγιναν στόχος τον Νοέμβριο. Οι χριστιανοί άρχισαν να φεύγουν από τη χώρα.
Οι κληρικοί πλήρωσαν ιδιαίτερα σκληρό τίμημα. Τον Ιούνιο του 2007 στη Μοσούλη δολοφονήθηκε ένας χαλδαίος καθολικός ιερέας επειδή αρνήθηκε να ασπαστεί το Ισλάμ. Τον επόμενο χρόνο απήχθη και δολοφονήθηκε ο χαλδαίος αρχιεπίσκοπος της Μοσούλης. Το 2010 ισλαμιστές εισέβαλαν σε εκκλησία της Βαγδάτης στη διάρκεια της κυριακάτικης λειτουργίας σκοτώνοντας 52 άτομα. Βόμβα εξερράγη σε εκκλησία της Βαγδάτης ανήμερα τα Χριστούγεννα του 2013 σκοτώνοντας 14 άτομα. Και όλα αυτά προτού έρθει το Ισλαμικό Κράτος.
Εθνοκάθαρση:
Το 2014 υπήρξε χρονιά εθνοκάθαρσης των χριστιανών της περιοχής. Εγκατέλειψαν τη Μοσούλη και εγκαταστάθηκαν στην Καρακός και σε άλλες πόλεις της πεδιάδας της Νινευή, όπου ζούσαν οι περισσότεροι χριστιανοί του Ιράκ. Ωσπου κατέλαβαν την πεδιάδα οι τζιχαντιστές και τους έδωσαν διορία 48 ωρών για να φύγουν. Κατέφυγαν στο Ερμπίλ, την πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν, ή στο εξωτερικό.
Στην συνοικία Ντόρα της Βαγδάτης ζούσαν 150.000 χριστιανοί. Σήμερα έχουν απομείνει μόλις 1.500, κυρίως ηλικιωμένοι. Περιτριγυρισμένοι από σουνίτες, δέχονται απειλές και ψυχολογικό πόλεμο για να φύγουν.
Η ανησυχία για την επιβίωση του χριστιανισμού στην περιοχή είναι πραγματική. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το Ιράκ μετατρέπεται σε αμιγώς μουσουλμανική χώρα. Ακόμη και επί Σαντάμ ο υπουργός Εξωτερικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός Ταρέκ Αζίζ (φυλακισμένος σήμερα) ήταν χριστιανός. Πολλοί πιστεύουν ότι η ανθρωπότητα γίνεται μάρτυρας των τίτλων τέλους μιας ιστορίας αιώνων που αντιπροσωπεύει η παρουσία των χριστιανών στην περιοχή.
«Οι επιβεβαιωμένες απαγωγές χριστιανών από το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία φθάνουν τις 220 σήμερα (σ.σ. την Πέμπτη)» λέει στο «Βήμα» ο Ράμι Αμπντουραχμάν,
ιδρυτής και διευθυντής του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων (Syrian Observatory of Human Rights ή SOHR), ενός δικτύου
ακτιβιστών που παρέχει την πιο αξιόπιστη πληροφόρηση για τα θύματα του
εμφυλίου στη Συρία. Σε μια χώρα όπου οι ξένοι δημοσιογράφοι σπανίζουν,
στο SOHR στρέφονται για πληροφόρηση από τους μεγαλύτερους
ειδησεογραφικούς οργανισμούς παγκοσμίως μέχρι τον ΟΗΕ και στρατιωτικούς
αναλυτές της Ουάσιγκτον.
«Πρέπει να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ χριστιανών και Ασσυρίων - που είναι επίσης χριστιανοί» μας λέει τηλεφωνικά από το Κόβεντρι της Βρετανίας όπου εγκαταστάθηκε πριν από 15 χρόνια, όταν εγκατέλειψε τη Συρία. «Οι 220 είναι Ασσύριοι και απήχθησαν από 10 χωριά της επαρχίας Χασάκα, τα οποία κατέλαβε το Ισλαμικό Κράτος. Οι Ασσύριοι, που αριθμούν 25.000-30.000 άτομα, ζουν στη Βορειοανατολική Συρία και το 30% αυτών βρίσκονται σε περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος. Οι υπόλοιποι ζουν σε κουρδικές και μεικτές περιοχές» συνεχίζει.
«Οι χριστιανοί, που αποτελούν το 8%-9% του συριακού πληθυσμού, ζουν σε όλη τη Συρία - στη Δαμασκό, στη Χομς, στο Χαλέπι, παντού - και δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα. Μόνο οι Ασσύριοι έχουν πρόβλημα σήμερα λόγω του Ισλαμικού Κράτους».
Ο κ. Αμπντουραχμάν θεωρεί ότι οι τζιχαντιστές στράφηκαν εναντίον των Ασσυρίων ως αντίποινα για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τη δυτική συμμαχία. «Οι τζιχαντιστές είχαν πολλές απώλειες από τις επιδρομές στη συγκεκριμένη περιοχή, γι' αυτό εκδικούνται μέσω των Ασσυρίων» λέει.
Είναι αυτό το τέλος των Ασσυρίων στη Συρία; τον ρωτάει «Το Βήμα». «Υπάρχει κάποια ελπίδα επειδή ολόκληρη η διεθνής κοινότητα έχει πλέον στραμμένη την προσοχή της σε αυτούς» απαντά. «Ξέρετε, υπάρχουν Ασσύριοι και στην Αθήνα, στην Αγία Βαρβάρα. Μετανάστευσαν πριν από καμιά 30αριά χρόνια» προσθέτει, αυτή τη φορά σε σπαστά ελληνικά. «Η μητέρα μου είναι από την Κρήτη» εξηγεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου