ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι εκλογές και η βλακεία...

Toυ Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Αλήθεια το λέει η κυβέρνηση ότι σκέφεται να κάνει εκλογές ή δημοψήφισμα; 


Γιατί άραγε; 


 Επειδή διαπίστωσε ότι ο διεθνής καπιταλισμός έχει καταστρώσει ένα σκοτεινό σχέδιο υπονόμευσής της, με αιχμή του δόρατος την ΕΚΤ, η οποία υποκύπτει σε πολιτικές πιέσεις και δεν αφήνεται να ενεργήσει αυτόνομα, σεβόμενη τις επιθυμίες του σοφού ελληνικού λαού, ο οποίος πάντοτε αποφασίζει ορθά και οδηγεί τον δρόμο της προόδου για ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο;

Κάπως έτσι φαίνεται ότι συνοψίζονται τα πράγματα - ο Πρωθυπουργός Τσίπρας μάλιστα έκανε και υποδείξεις στον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι ο Σάββατο το απόγευμα, λέγοντάς του ότι δεν πρέπει να υποκύπτει σε πολιτικές πιέσεις - είναι απολύτως βέβαιον πλέον ότι ο μεγάλος κίνδυνος για την χώρα έγκειται στο εξής: η ομάδα που κυβερνά δεν έχει παρά ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα. Και για να μην έχουμε αμφιβολίες, ο ευρωβουλευτής Κούλογλου σε ανάρτηση στο σάιτ που του ανήκει, υποστηρίζει ότι η Γερμανία, έλληνες εφοπλιστές και ο Σαμαράς, ετοιμάζουν πραξικόπημα ανατροπής της ελληνικής λαοπρόβλητης κυβέρνησης, προκειμένου να την αντκαταστήσουν με μία φιλική προς τις διαθέσεις του Σόιμπλε. Η σύζυγος Βαρουφάκη μάλιστα τον πίστεψε και ανήρτησε την «είδηση» στο facebook για να είναι ενήμεροι οι ανησυχούντες θαυμαστές της...

Ακόμη και κατά τις προεκλογικές επαφές και συνεννοήσεις της με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, είναι πλέον προφανές ότι η ομάδα που κυβερνά σήμερα άλλα άκουγε, άλλα καταλάβαινε και άλλα μετέφερε από τις συζτήσεις με τον Ντράγκι και τους λοιπούς.
 

Δεν εξηγείται αλλιώς το να έχουν ποντάρει όλες τους τις ελπίδες στην ΕΚΤ και να εκπλήσσονται δυσάρεστα κάθε ημέρα που περνάει μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου με τις αποφάσεις της ΕΚΤ. Παρεμπιπτόντως αυτές τις αποφάσεις όλοι οι άλλοι τις ανέμεναν, η αρθρογραφία τις προεξοφλούσε, πλην όμως οι επίδοξοι κυβερνώντες κατήγγειλαν όσους τα επισήμαιναν ως κινδυνονόλογους και υπονομευτές της μεγάλης δημοκρατικής αλλαγής. Σήμερα, οι κινδυνολόγοι καταγέλλονται περίπου ως συνωμότες και τα σοφά παιδιά της κυβέρνησης δεν είναι σε θέση να δουν το απλούστατο: η εκπλήρωση μερικών εκκρεμοτήτων τώρα θα έβαζε τη χώρα στο γιγαντιαίο παιχνίδι της χρηματοδότησης μέσω ΕΚΤ αυτομάτως. Η πεισματική άρνηση λόγω ιδεοληψίας ή αλλων ελλειμμάτων, την αφήνει απ' έξω και σε ένα ιδιότυπο καθεστώς πρώιμου de facto grexit. Η τέλος πάντων σε μία καραντίνα εντός ευρωζώνης.

Επειδή τα πράγματα ζορίζουν, ας επανελθουμε στην διαφυγή που φαίνεται ότι εξετάζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα όσα είπε ο Βαρουφάκης στην Κοριέρε ντε λα Σέρα, ότι δηλαδή μπορεί να γίνουν εκλογές ή δημοψήφισμα αν οι εταίροι δεν κάνουν δεκτό το καταπληκτικό του σχέδιο. Κάτι που παρεμπιπτόντως καθόλου δεν διέψευσε το Μέγαρο Μαξίμου.

Αν δεν κάνουν δεκτό το μεγαλοφυές σχέδιό του λοιπόν, η κυβέρνηση τον επόμενο μήνα θα έχει δύο δυνατότητες για να καλύψει τις υποχρεώσεις της: 

Να βάλει χέρι στις καταθέσεις των ιδιωτών ή να μην πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
 

Τον μεθεπόμενο μήνα το ίδιο, όπως και κατά τους μήνες που θα ακολουθήσουν.
 

Θα έχουν βέβαια προηγηθεί τα καραβάνια μεταναστών και τζιχαντιστών που θα στέλνει η ελληνική κυβέρνηση στο Βερολίνο, όπως «προειδοποίησε» την Κυριακή ο Καμμένος.
 

Μετά θα πλησιάζει το καυτό δίμηνο Ιουλίου - Αυγούστου, όπου θα εκκρεμούν οι μεγάλες υποχρεώσεις με τις λήξεις ομολόγων - προς την ΕΚΤ και μόνο περισσότερα από 6 δισ. (ευρώ).
 

Υπό αυτές τις συνθήκες, η λήξη της συμφωνίας παράτασης που υπογράφηκε στις 20 Φεβρουαρίου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος όπως όλα δείχνουν να εκπνεύσει χωρίς να έχει σημειωθεί η παραμικρη πρόοδος και η χώρα να πτωχεύσει για μερικά ψωροδισεκατομμύρια, έστω κι αν αυτό δεν χωράει στο μυαλό και των πιο πεφωτισμένων ΣΥΡΙΖΑίων.

Υπό ποίες συνθήκες λοιπόν η κυβέρνηση θα κάνει εκλογές ή δημοψήφισμα; 

 Εχοντας τσεπώσει τις καταθέσεις των πιστών της οπαδών για να πληρώσει τα στοχειώδη; Η μην πληρώνοντας καν τα στοχειώδη και καταγγέλλοντας τον διεθνή καπιταλισμό για τα δεινά που μας βρήκαν;

Δύσκολες συνθήκες για εκλογές, ειδικώς δε αν αναλογιστεί κανείς ότι ο μισός ΣΥΡΙΖΑ, ο αριστερός, θα επιμένει ότι «ήλθε η ώρα να φύγουμε από το ευρώ να τελειώνουμε».
 

Το μεγάλο ερώτημα υπό αυτές τις συνθήκες είναι: 

Tι θα έχουν πράξει έως τότε και πως θα αντιδράσουν την κρίσιμη στγμή οι «υγιείς δυνάμεις» της χώρας - επιχειρηματικές, πολιτικές και κοινωνικές;  

Θα πει κάποιος: μήπως δεν υπάρχουν υγιείς δυνάμεις; 

Μπορεί. Δεν υπάρχουν όμως έστω κάποιες που να μην έχουν καταβυθιστεί ακόμη στην βλακεία;