Του Ανδρέα Ζαμπούκα
azampoukas@gmail.com
Το σκηνικό είναι παντού το ίδιο. Προβλέψιμο και καθαρό. Επιφανειακός πρωταγωνιστής μια ομάδα λούμπεν, σκηνοθέτης ένα κράτος κουτοπόνηρο, διαχειριστές της επικοινωνίας οι επαγγελματίες «υπερασπιστές» των αδικημένων και μια αδιάφορη κατακερματισμένη κοινωνία που δεν θέλει να αντισταθεί πουθενά.
Οι Ρομά του Χαλανδρίου και οι υπόλοιποι σε όλη τη χώρα ζουν στην εξαθλίωση γιατί το πελατειακό σύστημα τους εκμεταλλεύεται. Όπως ακριβώς κρατάει σε ανώριμη κατάσταση, τους άλλους πολίτες του, έτσι συντηρεί τους γύφτικους μύθους για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του. Καταχράται το δημόσιο χρήμα που διατίθεται για την κοινωνικοποίηση τους και δεν τους αφομοιώνει ποτέ. Εντελώς κυνικά, διασπαθίζονται τεράστια ποσά εδώ και δεκαετίες, από τοπικούς και κεντρικούς διοικητικούς φορείς, χωρίς ποτέ να βλέπουμε το αποτέλεσμα.
Οι πιο ένοχοι απ΄όλους όμως, είναι οι «υποστηρικτές» δικαιωμάτων των Ρομά. Από Τριανταφυλλόπουλους που έτρεχαν με τις κάμερες στους καταυλισμούς, μέχρι τον αφελή «αντιεξουσιαστή» που ανησυχεί για τις παρεμβάσεις της βίαιης εξουσίας. Αυτοί είναι που δίνουν το καλύτερο άλλοθι στο κράτος για να παίξει το παιχνίδι της διαπλοκής.
Εδώ όμως υπάρχει ένα άλμα λογικής.
Το σκηνικό είναι παντού το ίδιο. Προβλέψιμο και καθαρό. Επιφανειακός πρωταγωνιστής μια ομάδα λούμπεν, σκηνοθέτης ένα κράτος κουτοπόνηρο, διαχειριστές της επικοινωνίας οι επαγγελματίες «υπερασπιστές» των αδικημένων και μια αδιάφορη κατακερματισμένη κοινωνία που δεν θέλει να αντισταθεί πουθενά.
Οι Ρομά του Χαλανδρίου και οι υπόλοιποι σε όλη τη χώρα ζουν στην εξαθλίωση γιατί το πελατειακό σύστημα τους εκμεταλλεύεται. Όπως ακριβώς κρατάει σε ανώριμη κατάσταση, τους άλλους πολίτες του, έτσι συντηρεί τους γύφτικους μύθους για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του. Καταχράται το δημόσιο χρήμα που διατίθεται για την κοινωνικοποίηση τους και δεν τους αφομοιώνει ποτέ. Εντελώς κυνικά, διασπαθίζονται τεράστια ποσά εδώ και δεκαετίες, από τοπικούς και κεντρικούς διοικητικούς φορείς, χωρίς ποτέ να βλέπουμε το αποτέλεσμα.
Οι πιο ένοχοι απ΄όλους όμως, είναι οι «υποστηρικτές» δικαιωμάτων των Ρομά. Από Τριανταφυλλόπουλους που έτρεχαν με τις κάμερες στους καταυλισμούς, μέχρι τον αφελή «αντιεξουσιαστή» που ανησυχεί για τις παρεμβάσεις της βίαιης εξουσίας. Αυτοί είναι που δίνουν το καλύτερο άλλοθι στο κράτος για να παίξει το παιχνίδι της διαπλοκής.
Εδώ όμως υπάρχει ένα άλμα λογικής.
Πως μπορεί κάποιος να νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα της αυτοδιάθεσης των τσιγγάνων, όταν αδιαφορεί παντελώς για την καταστρατήγησή τους;
Ποια ακριβώς είναι η ελευθερία της κοινωνία τους όταν κρέμονται από τα τρίκυκλα μωρά στο δρόμο, όταν ζητιανεύουν παιδάκια, όταν κοιμούνται στις λάσπες, γίνονται ντίλερ ναρκωτικών και πεθαίνουν μέσα στα τσαντίρια;
Γιατί εκεί δεν ξεσηκώνεται ένα κίνημα, από «ευαίσθητους» ακτιβιστές ή δημοσιογράφους για την κακοποίηση των παιδιών; Π
ως το μπορούν να βλέπουν τις παιδικές ψυχές να σέρνονται σαν λούμπεν σκιές σε μια κοινωνία που θα τους σιχαίνεται και θα τους απορρίπτει;
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς την απέραντη υποκρισία που έχει πια καταντήσει ψυχοπάθεια. Τρέφεται ο «υπερασπιστής» από το λούμπεν. Χαίρεται να βλέπει παθογένειες για να σπεύδει ως αυτόκλητος «ιεροκήρυκας» να συμπαρασταθεί. Χτίζει ταυτότητα, βάλλοντας εναντίον κάθε «εξουσίας» που διογκώνεται από το λαϊκισμό των διανοητικά καθυστερημένων των μίντια, που με τη σειρά τους, «αγωνιούν» για τις τύχες των κατατρεγμένων. Αποκτούν ταυτότητα όλοι αυτοί, συντηρώντας τις αρρώστιες για να μπορούν πάντα, να τις δραματοποιούν.
Ακριβώς εδώ έρχεται το πελατειακό κράτος για διαχειριστεί την υποκρισία τους:
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς την απέραντη υποκρισία που έχει πια καταντήσει ψυχοπάθεια. Τρέφεται ο «υπερασπιστής» από το λούμπεν. Χαίρεται να βλέπει παθογένειες για να σπεύδει ως αυτόκλητος «ιεροκήρυκας» να συμπαρασταθεί. Χτίζει ταυτότητα, βάλλοντας εναντίον κάθε «εξουσίας» που διογκώνεται από το λαϊκισμό των διανοητικά καθυστερημένων των μίντια, που με τη σειρά τους, «αγωνιούν» για τις τύχες των κατατρεγμένων. Αποκτούν ταυτότητα όλοι αυτοί, συντηρώντας τις αρρώστιες για να μπορούν πάντα, να τις δραματοποιούν.
Ακριβώς εδώ έρχεται το πελατειακό κράτος για διαχειριστεί την υποκρισία τους:
Άλλο ένα σόου γρήγορα θα τελειώσει. Οι τηλεοράσεις πάνε συνήθως όταν κλείνουν οι δρόμοι και ύστερα χάνονται. Τόσο διαρκεί και το πρόβλημα για την κοινωνία. Όσο κρατάει η ζωντανή σύνδεση μιας εκπομπής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου