Το ζιβάγκο-για πρώτη φορά στα χρονικά- τονε στένευε . Στην πραγματικότητα τον έπνιγε. Παρακολουθούσε από τους Ουρανούς τα τεκτενόμενα στην Ελλάδα και αν δεν είχε αφήσει ήδη προ πολλού, τον μάταιο τούτο κόσμο, θα φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα να το κάνει τώρα!
Δεν ήταν τόσο που η χώρα είχε μετατραπεί σε στούντιο με καλεσμένους Ντινόπουλο, Άδωνι και Κωνσταντοπούλου . Δεν ήταν που οι συντάξεις και οι μισθοί θύμιζαν χαρτζιλίκι της Σοφούλας του, στα μικράτα της. Ήταν κυρίως που το μπάχαλο όλο τούτο, είχε γεννήτορα το Γιωργάκη...
Αυτό το παιδί από μικρό έφερνε την καταστροφή. Η διευθύντρια του παιδικού σταθμού στο Καστρί, είχε αρνηθεί με θάρρος και παρρησία να τον δεχθεί τη δεύτερη χρονιά στην τάξη με τους λοιπούς γόνους, λόγω μιας ανυπόστατης φήμης που τον ήθελε να έχει βουλώσει-εξ’ αμελείας- όλα τα σιφόνια του κτίσματος με πλαστελίνη. Όλο το σόι είχε μανιασμένα προσπαθήσει να τον αποτρέψει από την ενασχόλησή του με τα κοινά και τον είχε κατευθύνει προς κάθε είδους αθλοπαιδιά. Βρε τι ποδήλατα του φέρανε, τί κανό του πήρανε, τι τραμπολίνα και μπρατσάκια τον εφοδίασαν, αυτός τίποτα! Το γονίδιο της πολιτικής το είχε μέσα του και εξάσκησε- παρά τις καθολικές αντιρρήσεις του περίγυρου- το λειτούργημα. Με τα γνωστά, σε όλους μας αποτελέσματα!
Ο Αντρέας ήταν σκασμένος . Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, έδειχναν το ΠΑΣΟΚ να προσεγγίζει, μετά βίας, το 5%. Πενταδάκτυλος και αυτή με τα ζόρια και τα παρακάλια. Ο Γιωργάκης, γιος του ήταν. Αίμα του. Αλλά τονε πίκρανε! Πήρε ένα κόμμα διαμάντι και το καμε «να χαμε να κλαίγαμε».. Ήρθε μετά κι ο άλλος, ο ποινικολόγος του ελέους, και τα καμε ακόμα πιο ρόιδο! Πήρε τον ημιλιπόθυμο «ασθενή» και τον έστειλε συστημένο στα θυμαράκια.
Αυτός όμως ήταν πατέρας- ιδρυτής και δε θ’ άφηνε το σπλάχνο του αβοήθητο. Θα πέρναγε από κάστινγκ όλους τους υποψήφιους δελφίνους και θα έδινε ώθηση και ρεύμα στην ΠΑΣΟΚάρα!
Η λίστα ήταν σύντομη, και αν ήθελες να είσαι καλοπροαίρετος, περιεκτική:
Όλοι ακατάλληλοι. Μοναδική εναλλακτική, να στραφεί στα outsiders:
Σαχινίδης: Δεν είχες και τίποτα εξοργιστικά άκυρο να του προσάψεις, πέραν της απώλειας των αρχείων του Γενικού Λογιστήριο του Κράτους, τα οποία αφορούσαν στις οφειλόμενες, από το Γερμανικό κράτος, πολεμικές αποζημιώσεις. Τα αρχεία μπορεί να έκαναν φτερά, να μας άφησαν στα κρύα του λουτρού και Κύριος οίδε πού να βολόδερναν αλλά ο Φίλιππας τολμηρός και αισιόδοξος από τη φύση του, δεν επέτρεπε σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες να του χαλάσουν τη διάθεση!
Ο Αντρέας κοίταξε με βλέμμα, συγκρατημένα βλοσυρό, τη λίστα. Τη διάβασε, την ματαδιάβασε, την έφερε από δω, την έφερε από κει, αλλά ένα κακό προαίσθημα, του κατέτρωγε τα σωθικά. Η πενταδάκτυλος θα γινόταν Τριάς και θα κατέληγαν να διαλυθούν ανησύχως και αναξιοπρεπώς.. Λύση δε διαφαινόταν πουθενά. Να ταν τουλάχιστον εύκαιρος ο Ακης! Θα έδινε μια αίγλη στο κόμμα με τις ρόμπες του από Ιαπωνικό μετάξι, το νεοκλασσικό με τα φίνα Πεντελικά μάρμαρα και τα μπελούγκα του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου