Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Ακόμη μια πράξη, πιθανόν τελική, του θεάτρου του παραλόγου που
ζούμε, παρακολουθούμε τις ημέρες αυτές, με κόμματα αυτοδιαλυόμενα και
αυτοαναιρούμενα, με πολιτικούς που υποκρίνονται ότι ήταν εντελώς
ανυποψίαστοι για το τι συμβαίνει τρία χρόνια στη χώρα.
Ακόμη πιο
ανυποψίαστοι εμφανίζονται εκείνοι που τον Ιούνιο νόμιζαν ότι
συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Σαμαρά απλώς έπαιρναν πρόσκληση για να
ξεσκάσουν σε μια ωραία, με όλα πληρωμένα, κρουαζιέρα με το Πλοίο της
Αγάπης.
Εθεταν κάθε μέρα κόκκινες γραμμές, νομίζοντας ότι αρκεί η
διαπραγμάτευση με τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι υπάρχει άφθονος
χρόνος και πάντως δεν θα λείψει και το χρήμα. Χωρίς να έχουν διδαχθεί
από την εμπειρία του ίδιου του κ. Σαμαρά και το πού κατέληξαν οι δικές
του κόκκινες γραμμές, τα δικά του Ζάππεια. Εγιναν εταίροι σε μια
κυβέρνηση που δεν μπόρεσε να διαπραγματευθεί όπως θα θέλαμε, που είναι
δύσκολο να αποδείξει τι απέρριψε, αν ήταν σε θέση να απορρίψει το
οτιδήποτε.
Η δόση σαφώς και δεν μπορεί να αποτελεί τον μεγάλο εθνικό
στόχο, αλλά δυστυχώς μόνο μεταφυσικές απαντήσεις δίνονται στο ερώτημα αν
υπάρχει ζωή χωρίς τη δόση.
Η ΔΗΜΑΡ και ο ανυποψίαστος κ.
Κουβέλης, γνήσια τέκνα της Αριστεράς εκείνης που αρέσκεται αενάως να
συζητεί, όταν ήρθε η ώρα των αποφάσεων ανακάλυψε άλλη μια κόκκινη γραμμή
(όπως τις προηγούμενες για... μισθούς και συντάξεις), καθώς δείχνει να
έχει μετανιώσει για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, μια και οι
δημοσκοπήσεις δεν δικαιώνουν τις (μισές) επιλογές τους...
Υπάρχουν και οι ανυποψίαστοι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ. Εκείνοι που αν και υπουργοί δεν άκουσαν ποτέ τίποτα για Μνημόνιο, για Καστελόριζο, για παράδοση χωρίς καμία διαπραγμάτευση της Ελλάδας και τώρα νοιάζονται για το ποιος θα εγκαταλείψει πρώτος το "πράσινο βαρκάκι". Και, τελικά, όλο και περισσότεροι ρέπουν προς τις εύκολες, μα αναπόδεικτες λύσεις. Αυτές ακριβώς που υποτίθεται θέλησαν να αποκρούσουν με την κυβέρνηση συνεργασίας.
Σε αυτήν την "οδύσσεια" που έχει ξεκινήσει η χώρα,
ήταν γνωστό ότι θα συναντούσαμε και Σκύλλα και Χάρυβδη και Κύκλωπες και
Λαιστρυγόνες. Ας μην παριστάνουμε τους ανυποψίαστους. Διαφορετικά ας μην
το κουράζουμε. Υπάρχουν και οι Σειρήνες, για να παραδοθούμε στο γλυκό
θανατηφόρο νανούρισμά τους μέχρι το καράβι να βρει τα βράχια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου