Ενα νέο λήμμα προστέθηκε στο οργουελικό λεξικό του ευρω-λόγου, όπου όροι όπως «σταθερότητα και ανάπτυξη» στην πραγματικότητα σημαίνουν το αντίθετο. Είναι η «Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα» (PSI), που είναι ο κωδικός για την επιβολή απωλειών στους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων.
Η πιο πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, τον Δεκέμβριο, παρέχει μια ένδειξη για την κλίμακα του βάρους που πρέπει να επωμισθούν αυτοί οι πιστωτές. Ακόμα κι αν σχεδόν όλοι οι Ελληνες ιδιώτες πιστωτές συμφωνούσαν να διαγράψουν το ήμισυ των οφειλομένων προς αυτούς, το χρέος θα παρέμενε περίπου στο 120% του ΑΕΠ ώς το 2020. Πιθανότατα η συμμετοχή να είναι χαμηλότερη, κάτι που θα περιορίσει το χρέος μόλις στο 145% του ΑΕΠ, αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει πως άλλη μια αναδιάρθρωση θα απαιτηθεί έπειτα από αυτήν. Και εφόσον τα οικονομικά νέα από την Ελλάδα υπήρξαν χειρότερα από τα αναμενόμενα τελευταία, ακόμα και αυτά τα νούμερα μοιάζουν αισιόδοξα.
Οι συνομιλίες Ελλάδας-πιστωτών δεν είχαν ολοκληρωθεί ώς την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, όμως οι κίνδυνοι μιας άτακτης χρεοκοπίας αυξάνονται. Η αρχική άρνηση της Ευρώπης να συζητήσει χρεοκοπία χάρισε σε κάποιους τυχερούς ομολογιούχους ένα χρόνο στον οποίο μπόρεσαν να εξοφληθούν με δάνεια εγγυημένα από επίσημους πιστωτές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεωρείται πως είναι σήμερα ο μεγαλύτερος ομολογιούχος της Ελλάδας.
Εφόσον οι επίσημοι πιστωτές εξαιρούνται από το PSI, οι εναπομείναντες ιδιώτες πιστωτές θα πρέπει να επωμισθούν ακόμα μεγαλύτερες απώλειες. Οι διαχειριστές κεφαλαίων που εμπλέκονται στις διαπραγματεύσεις υποστηρίζουν ότι η μείωση στην καθαρή τρέχουσα αξία των ομολόγων μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που υπαινίσσεται το 50% επί της ονομαστικής αξίας τους: η πραγματική μείωση μπορεί να προσεγγίζει το 70%.
Τέτοιας κλίμακας απώλειες δεν αρέσουν σε κανέναν. Μόλις το 70-80% των ομολογιούχων υπήρξαν πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην προηγούμενη, πολύ πιο γενναιόδωρη «εθελούσια» ανταλλαγή που συμφωνήθηκε τον Ιούλιο και έκτοτε εγκαταλείφθηκε. Οι πιθανότητες να μην πραγματοποιηθεί ευρεία εθελούσια ανταλλαγή έχουν επίσης αυξηθεί γιατί τα hedge funds αγόρασαν τους τελευταίους μήνες ελληνικά ομόλογα από ευρωπαϊκές τράπεζες. Τα επενδυτικά αυτά κεφάλαια είναι λιγότερο επιδεκτικά στις πιέσεις να αποδεχθούν μια μη ευνοϊκή συμφωνία από τις τράπεζες.
Για τους απρόθυμους ομολογιούχους, η αντίδραση σε μια συμφωνία μπορεί να είναι επωφελής με δύο τρόπους:
Πρώτον, αν η Ελλάδα προχωρήσει με μια «εθελούσια» συμφωνία που θα επιτρέψει στο 30% ή και πλέον των ομολογιούχων να απορρίψουν την ανταλλαγή, τότε οι ίδιοι μπορούν να εξοφληθούν εις ακέραιον για ομόλογα που αγόρασαν με μεγάλη έκπτωση.
Δεύτερον, αν η Ελλάδα επιβάλλει μονομερώς απώλειες, οι ομολογιούχοι που αγόρασαν CDS, ασφάλιστρα κινδύνου έναντι πτώχευσης, θα πληρωθούν.
Η προοπτική ενεργοποίησης των CDS τρομοκρατεί πολλούς. Αφορά τεράστιους αριθμούς: έχουν υπογραφεί συμβόλαια που καλύπτουν κρατικά ομόλογα της Ελλάδας αξίας 71 δισ. δολαρίων. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εκείνους που πώλησαν ασφάλιστρα κατέχουν και ομόλογα, κάτι που διαμορφώνει την καθαρή έκθεση μόλις στα 3 δισ. δολάρια. Το ποσό αυτό μοιάζει διαχειρίσιμο, έστω και αν ο κίνδυνος προκύπτει ενίοτε από εκεί που δεν τον περιμένεις. Μια ελληνική χρεοκοπία θα πυροδοτούσε και ντόμινο.
Οι ομολογιούχοι χωρίς προστασία από CDS θα είχαν περισσότερα να κερδίσουν από μια πτώχευση παρά από μια «εθελούσια» συμφωνία, καθώς μια υποχρεωτική συμφωνία ίσως χρειασθεί να συμπεριλάβει τα ομόλογα της ΕΚΤ - κάτι που πάντως θα μοίραζε το κόστος σε πιο ευρεία βάση, και θα μείωνε σημαντικά το βάρος του ελληνικού χρέους. Για να λειτουργήσει το PSI, ίσως χρειασθεί να συμπεριλάβει και τον δημόσιο τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου