Φυλάξτε μας από τους φύλακες

Από τη ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ - ΡΑΣΣΙΑ

Μισό αιώνα πριν, η αραιοκατοικημένη γειτονιά της Κυψέλης, με τα λίγα διώροφα και τα πολλά φτωχόσπιτα, συνταρασσόταν στη θέα του αστυνόμου που περνούσε χειροπέδες στον τσαγκάρη γιατί χρωστούσε στο Δημόσιο και στον ψαρά γιατί πουλούσε ψάρια με το πανέρι του, προφανώς δίχως άδεια.

Η «μαρίδα» της γειτονιάς έτρεχε πίσω από τις κλούβες, που έφευγαν γεμάτες «παραβάτες» για παραδειγματισμό και των υπολοίπων. Πέρασαν τα χρόνια, κι όλα αυτά, δόξα τω Θεώ, ξεχάστηκαν. Και ήρθαμε ξαφνικά στο σήμερα, όπου η γειτονιά ξεκουφαίνεται από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις για τις συλλήψεις μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.  

Εντιμότατοι φίλοι, ομοτράπεζοι της δικομματικής εξουσίας, που απολάμβαναν ώς τώρα ασυλία, ρίχνονται στην πυρά. Είναι σαφές ότι το πολιτικό σύστημα, για να σώσει εαυτόν, τους ρίχνει στο Κολοσσαίο με τα θηρία, είτε γιατί στενεύονται λόγω κρίσης και αδυνατούν πια να λαδώσουν είτε για να δείξει ανέξοδα το προφίλ του αδιάφθορου.

ΕΓΙΝΑΝ και οι πολιτικοί μας άσπιλοι κι αμόλυντοι. Ευαγγελίζονται -με ασπίδα την τρόικα- τη διαφάνεια, είναι υπερασπιστές της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Εγιναν αρχάγγελοι της αρετής και της ηθικής. Εγκλειστοι όλοι μας στην Κιβωτό της Ανάγκης, τους βλέπουμε να φτερουγίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, ενώ κατηφορίζοντας την πνιγμένη στην κίνηση Κηφισίας ακούμε στα ραδιόφωνα ότι συνελήφθη διευθύνων σύμβουλος εταιρείας στη Θεσσαλονίκη για κάποιες χιλιάδες, χρέη στο Δημόσιο. Η είδηση και μόνο λειτουργεί ως καθαρτήριο στην ψυχή του πολίτη. Επιτέλους πληρώνουν «οι έχοντες και κατέχοντες», σκέφτεται. Το παρακάτω δεν το ακούει. Δεν τον αφορά, για παράδειγμα, ότι ο συλληφθείς είχε πρόσφατα προσέλθει για διακανονισμό στην οικεία ΔΟΥ, γιατί οφειλέτης του -και μάλιστα μεγαλύτερος- είναι το Δημόσιο, αφού χρωστάει πολλαπλάσια στην εταιρεία του από την επιστροφή του ΦΠΑ. 

Ολα αυτά μικρή σημασία έχουν για τον πολίτη, αλλά και για το πολιτικό σύστημα. Σημασία έχει ότι ο οφειλέτης συνελήφθη. Θα πληρώσει με διαπόμπευση, έφταιξε-δεν έφταιξε.

ΑΠΟ την άλλη πλευρά, ποιος είναι αυτός που δίνει την εντολή της σύλληψης, την ώρα που έχει προσέλθει κάποιος για διευθέτηση των χρεών; Ποιος είναι εκεί απέναντι που βάζει μπρος τις καταδιωκτικές μηχανές; Ποιος επιλέγει αυτόν και όχι τον άλλο; 

Το κράτος είναι απρόσωπο; Το κράτος είναι υπεράνω; Μπορεί να σου χρωστάει, να σε οδηγεί σε απόγνωση και να σε στέλνει αδιάβαστο στη φυλακή; Κι όλα αυτά, γιατί δεν έχει χρήματα. Κι όλα αυτά, γιατί τα «τρωκτικά» άδειασαν τις αποθήκες. Πρόλαβαν και σήκωσαν όλο το ταμείο. Και είχαν τους πιστωτές του Δημοσίου στην αναμονή. Κι άντε τώρα να τους βρεις.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ δεν είναι τα ίδια. Εχουν αλλάξει καρέκλες. Και οι σημερινοί απλώς ξεσκονίζουν τους φακέλους των οφειλετών που οι άλλοι στοίβαζαν στα ντουλάπια, όχι με το αζημίωτο βέβαια. Σε όλες όμως τις εποχές και τις περιστάσεις ένα σημείο μένει πάντοτε ίδιο: το ανάλγητο και άδικο κράτος, που ως τέτοιο συνεχώς καταρρέει παρασύροντας, ωστόσο, κι όλους εμάς που είμαστε τα θύματά του. Και τώρα, ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;