Η βαθμολογία ενός ευρωομολόγου, που θα εξέδιδαν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης με από κοινού εγγύησή τους, θα ήταν η ίδια με εκείνη του «πλέον αδύναμου κρίκου». Στη δήλωση αυτή προέβη ο Μόριτζ Κράμερ, γενικός διευθυντής του τομέα βαθμολογιών ευρωπαϊκού χρέους της Standard & Poor’s και διευκρίνισε ότι η βαθμολογία ενός τέτοιου ομολόγου «εξαρτάται από το πώς θα είναι διαρθρωμένο».
Ειδικότερα, ο κ. Κράμερ εξήγησε πως αν το ευρωομόλογο έχει τη δομή των ομολόγων των μικρότερων ομοσπονδιακών κρατιδίων της Γερμανίας, που μη διαθέτοντας αρκετά χρήματα συσπειρώνονται, τότε «η απάντηση θα είναι πολύ απλή». «Αν έχουμε ένα ευρωομόλογο το οποίο η Γερμανία εγγυάται κατά 27%, η Γαλλία κατά 20% και η Ελλάδα κατά 2%, τότε η βαθμολογία αυτού του ομολόγου θα είναι CC, δηλαδή η βαθμολογία της Ελλάδας» τόνισε χαρακτηριστικά, διαψεύδοντας ενδεχομένως τις ελπίδες όσων προσβλέπουν σε μια τέτοια συνολική λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης.
Η παρέμβαση κινείται, βέβαια, σε υποθετικό επίπεδο, καθώς η ιδέα του ευρωομολόγου έχει μεν τη στήριξη του προεδρεύοντος του Eurogroup και πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, όπως και του Ιταλού υπουργού Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, αλλά έχει απορριφθεί κατηγορηματικά από τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ. Στο στρατόπεδο της Γερμανίας έχει, άλλωστε, προσχωρήσει η Αυστρία, που έχει δηλώσει στα τέλη Αυγούστου πως οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης δεν είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο. Εχει, άλλωστε, συμπαραταχθεί με το μέρος της Γερμανίας η Γαλλία, με τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, που έχει επαναλάβει τη γερμανική θέση πως το ευρωομόλογο δεν θα αποτελούσε λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης αλλά και πως προϋπόθεση για την έκδοσή του θα ήταν να έχει προηγηθεί στενότερη ενοποίηση της δημοσιονομικής και φορολογικής πολιτικής των χωρών- μελών.
Χθες, άλλωστε, ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας και επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, υιοθέτησε τη γερμανική θέση, επαναλαμβάνοντας πως το ευρωομόλογο δεν θα ήταν η λύση στην κρίση χρέους, ενώ εκείνο που επείγει είναι μια καλύτερη και αυστηρότερη οικονομική διακυβέρνηση και η εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας. Σε ό,τι αφορά το κόστος που θα συνεπαγόταν η έκδοση ευρωομολόγου για τις δημοσιονομικά υγιείς χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, το γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο Ifo το υπολογίζει ετησίως σε 47 δισ. ευρώ σε ό,τι αφορά τη Γερμανία.
Ανεξάρτητα, πάντως, από τη συλλογιστική που επικαλείται για τη βαθμολογία την οποία θα έδινε σε ένα ευρωομόλογο, η ίδια η Standard & Poor’s αντιμετωπίζει αμφισβήτηση της εγκυρότητάς της όπως, άλλωστε, και οι ομόλογές της Moody’s και Fitch. Από τα τέλη Αυγούστου το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διενεργεί έρευνες για την αδράνεια που επέδειξαν οι τρεις μεγάλοι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης σε ό,τι αφορά την εκτίμηση του κινδύνου που εμπεριείχαν τα τοξικά επενδυτικά προϊόντα τα οποία οι ίδιες είχαν εντάξει στην ανώτατη κλίμακα των βαθμολογιών τους. Το αποτέλεσμα της παράλειψής τους ήταν η έκταση που έλαβε η χρηματοπιστωτική κρίση το 2007 παραλύοντας το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα την επόμενη διετία με απώλειες συνολικές άνω του 1,6 τρισ. δολαρίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου