(...) Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, η στρουθοκάμηλος ήταν περιζήτητη για τα φτερά της πρωτίστως (καμπαρέ, σόου, αδελφές Καλουτά, αδελφές Κέσλερ, αδελφές Μπρόγερ, αδελφές Τατά γενικώς) και προσφιλής αναφορά στην τάση του να νομίζει το ανόητο πτηνόν πως βάζοντας το χαζοκέφαλο στην άμμο... κρύβεται. Σήμερα, λοιπόν, ο «στρουθοκαμηλισμός», αν και κάπως περιορίστηκε κυρίως στα μετερίζια της πολιτικής, εν τούτοις υπάρχει και σε άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες...
Με τέτοιες νόστιμες σκέψεις με πέτυχαν στη βεράντα η πανσέληνος του Αυγούστου καθώς και οι εξαγγελίες για την εξυγίανση του κέντρου της Αθήνας. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ κι όμως ΑΛΗΘΙΝΟ!... Οι αρμόδιοι ξύπνησαν μετά από βαθύτατο ύπνο στις κομψές σαρκοφάγους τους και θέλουν να αλλάξουν τα εξωτικά ήθη του κέντρου. Δηλαδή να νομιμοποιήσουν κάπου 200 μπουρδέλα, να δώσουν εκπτωτική κάρτα στις Αφρικανές και λοιπές πόρνες για να αγοράζουν προφυλακτικά και τσίχλες, να κατεβάσουν τις τιμές στα αξεσουάρ των τοξικομανών, να στείλουν ιεραπόστολους στα «γκέτο» για να κάνουν δημοφιλή τη χαρμόσυνη εντολή «ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ» και ειδική μονάδα ΣΔΟΕ στα λούνα παρκ της παραοικονομίας (...)
Τι θα μας προσάψει το ζώδιον της «παρθένου», άγνωστο. Σύσσωμη η Ελλάς ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους να διαλαλήσει τη στιβαρότητα της φτώχειας, να γαμοσταυρίσει τους ΔΝΤ ή και να κατασπαράξει το ακούραστο (στην αμετροέπειά του) πλαγκτόν της πολιτικής. Επ' αυτού, ορθώς ανεβάζουν τις τιμές στα γιαούρτια, στα λεμόνια και στις ντομάτες. Μέσα στη σύγχυση, οι συγγενείς των Μπόνι και Κλάιντ νυχθημερόν ληστεύουν (και διαφεύγουν), άλλοι κλέβουν και πυροβολούν, άλλοι αγοράζουν χειροβομβίδες για να διαπράττουν ληστείες -όπως αυτό το φρούτο που κρατούσε ομήρους πριν από μερικές ημέρες στον Πειραιά-, άλλοι σκέφτονται να απαγάγουν τον ίδιο τον υπουργό των Οικονομικών και να ζητήσουν λύτρα από την Ενωση Σιτοπαραγωγών, κι άλλοι σκάβουν κάτω από την Τράπεζα της Ελλάδος με στόχο την επίπλωση (λέω... τώρα) κι άλλα πολλά.
Η Αθήνα, πάντως, πληγωμένη και αηδιασμένη, τίμησε την τελευταία καλοκαιρινή Πανσέληνο, να έχει να θυμάται. Από την άλλη, η ελεύθερη παραοικονομία υπόσχεται φθηνές πανσελήνους σε όλα τα μεγέθη.(...)
Γιατί κατ' αρχάς είμαστε ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, είμαστε ποιητικός λαός, μαζοχιστές, ανεκτικοί, φοβισμένοι, ραγιαδοσεσημασμένοι κι εξαιρετικά ευαίσθητοι στην αυθαιρεσία του οποιουδήποτε.
Καλό μας φθινόπωρο και «Καλημέρα θλίψη», όπως θα έλεγε και η αλησμόνητη Φρανσουάζ Σαγκάν στους καιρούς της.
Τι θα μας προσάψει το ζώδιον της «παρθένου», άγνωστο. Σύσσωμη η Ελλάς ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους να διαλαλήσει τη στιβαρότητα της φτώχειας, να γαμοσταυρίσει τους ΔΝΤ ή και να κατασπαράξει το ακούραστο (στην αμετροέπειά του) πλαγκτόν της πολιτικής. Επ' αυτού, ορθώς ανεβάζουν τις τιμές στα γιαούρτια, στα λεμόνια και στις ντομάτες. Μέσα στη σύγχυση, οι συγγενείς των Μπόνι και Κλάιντ νυχθημερόν ληστεύουν (και διαφεύγουν), άλλοι κλέβουν και πυροβολούν, άλλοι αγοράζουν χειροβομβίδες για να διαπράττουν ληστείες -όπως αυτό το φρούτο που κρατούσε ομήρους πριν από μερικές ημέρες στον Πειραιά-, άλλοι σκέφτονται να απαγάγουν τον ίδιο τον υπουργό των Οικονομικών και να ζητήσουν λύτρα από την Ενωση Σιτοπαραγωγών, κι άλλοι σκάβουν κάτω από την Τράπεζα της Ελλάδος με στόχο την επίπλωση (λέω... τώρα) κι άλλα πολλά.
Η Αθήνα, πάντως, πληγωμένη και αηδιασμένη, τίμησε την τελευταία καλοκαιρινή Πανσέληνο, να έχει να θυμάται. Από την άλλη, η ελεύθερη παραοικονομία υπόσχεται φθηνές πανσελήνους σε όλα τα μεγέθη.(...)
Γιατί κατ' αρχάς είμαστε ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, είμαστε ποιητικός λαός, μαζοχιστές, ανεκτικοί, φοβισμένοι, ραγιαδοσεσημασμένοι κι εξαιρετικά ευαίσθητοι στην αυθαιρεσία του οποιουδήποτε.
Καλό μας φθινόπωρο και «Καλημέρα θλίψη», όπως θα έλεγε και η αλησμόνητη Φρανσουάζ Σαγκάν στους καιρούς της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου