"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Ο ερωτευμένος του... ΟΣΕ

Tου Κωνσταντινου Ζουλα

Σας έχει τύχει να πάρετε λάθος τηλεφωνικό αριθμό και να ακούσετε μια βαριεστημένη φωνή να λέει «ναι» σαν μόλις να ξύπνησε; Ε, λοιπόν, έτυχε σε μια φίλη μου, καθώς έκανε το «λάθος» να τηλεφωνήσει στο τετραψήφιο «1110» του ΟΣΕ, για να κλείσει ένα εισιτήριο. Μια λάγνα γυναικεία φωνή την καλωσόρισε στην «τηλεφωνική πύλη (sic) εξυπηρέτησης» και αφού πάτησε το «2» «για κρατήσεις θέσεων» ακολούθησαν όσα θα διαβάσετε.

«Ναι» λέει ο βαριεστημένος υπάλληλος. 

«Καλημέρα. Θέλω ένα εισιτήριο Αθήνα - Θεσσαλονίκη μετ’ επιστροφής» λέει εκείνη. 

«Αριθμό ταυτότητας ξέρεις;» ρωτά ο υπάλληλος με τη συνήθη... οικειότητα. 

«Βεβαίως. Και θέλω να κλείσετε το εισιτήριό μου με πιστωτική κάρτα», απαντά εκείνη. 

«Τι εννοείς;» ρωτά ο υπάλληλος με έκπληξη. 

«Να σας δώσω τον αριθμό της κάρτας μου και να εκδώσετε το εισιτήριο» αποκρίνεται η φίλη μου και κάπου εκεί αρχίζει η παράνοια.

«Τρελή είσαι; Να μας κλείσουν μέσα θέλεις;» λέει ο υπάλληλος. 

Η έκπληξη μεταφέρθηκε στη φίλη μου, καθώς αισθάνθηκε σαν να ζητάει συνένοχο σε έγκλημα. 

«Συγγνώμη, αλλά γιατί να μας κλείσουν μέσα, αν σας δώσω τον αριθμό της κάρτας μου;» ξαναρώτησε για να λάβει μια ακόμη πιο απροσδόκητη απάντηση. 

«Τι λες κοπέλα μου; Και τι θα κάνεις αν εγώ εκδώσω 10 εισιτήρια με την κάρτα σου; Θα μου στείλεις τον εισαγγελέα;». 

«Συγγνώμη» λέει εκείνη, «αλλά για να εργάζεστε εκεί προφανώς κάποιοι σας εμπιστεύονται και δεν μου πέρασε από το μυαλό το ενδεχόμενο να με κλέψετε. Αλλωστε, έτσι εκδίδω συνήθως τα εισιτήριά μου».

Κάπου εκεί η υπερβατική συζήτηση «προσγειώθηκε» στις ράγες του ΟΣΕ. 

«Αυτά τα “πράγματα” δεν γίνονται εδώ» της είπε ο υπάλληλος, ενημερώνοντάς την ότι στον ΟΣΕ μπορεί κάποιος να κάνει τηλεφωνικά ή διαδικτυακά μόνο κράτηση. Και ότι για να ταξιδέψει, πρέπει (ανεξαρτήτως πού μένει) να μεταβεί στον Σταθμό Λαρίσης ή την οδό Σίνα και μάλιστα να παραλάβει το εισιτήριό του 72 ώρες πριν από το δρομολόγιο. 
«Αλλιώς πέταξε το πουλάκι». Ετσι της είπε.

Τι να κάνει, συμφώνησε. 

«Θέλω να φύγω τη Δευτέρα και να γυρίσω την επόμενη Κυριακή. Βλέπετε, αν γίνεται, τις ημερομηνίες γιατί δεν έχω μπροστά μου ημερολόγιο;» τον ρώτησε και η έκκλησή της αυτή επεφύλασσε την κορύφωση της συζήτησης. 

«Αχ κορίτσι μου, τι μου κάνεις και είμαι και ερωτευμένος... Οχι μέρες... Μήνες δεν θυμάμαι. Ολα μου τα έχει πάρει. Και το μυαλό»... 

Ναι, έτσι έκλεισε η συνομιλία αναδεικνύοντας και το στοιχείο του... έρωτος στις κακοδαιμονίες που έχουν σωρεύσει στον ΟΣΕ χρέος 10 δισ. ευρώ.  

Να ’ναι καλά πάντως ο ερωτευμένος που την ενημέρωσε να μην πάει χθες και σήμερα στη Σίνα, αλλά μόνον στον Λαρίσης (μετά τις 4 μ. μ.) λόγω στάσεων εργασίας. «Εχουν στάση, γιατί προφανώς κάποιοι τρελοί θέλουν να αυξήσουν τους επιβάτες και να μειώσουν τους εργαζομένους», μου είπε η φίλη μου...

2 σχόλια:

cghera είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
cghera είπε...

Ο ΟΣΕ έχει παγκόσμια πρωτοτυπία στα θέματα κρατήσεων και αγοράς εισιτηρίου. Κι εγώ όταν προσπάθησα να κάνω κάτι παρόμοιο από το τετραψήφιο έμεινα έκπληκτος από τις απαντήσεις. Πήγα και στο σταθμό Λαρίσης φυσικά και 2030 είχε αναμονή 90 άτομα για εισιτήρια με 3 υπαλλήλους. Α! Και για εξωτερικό ξεχωριστά γκισέ όπου 2 υπάλληλοι τα ξύνανε. Τελικώς έστειλα τη μητέρα μου στη Σίνα την επόμενη και βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που αγόρασα πρώτη θέση κουκέτα Θεσσαλονίκη Αθήνα. Πιο βρώμικη κουκέτα δεν έχω ξαναδει στη ζωή μου. Κατάντια σκέτη. Ο δε ελεγκτης βρωμοκοπούσε κρασίλα.
Φαντάζομαι πολύ εύκολα την Ελλάδα χωρις τρένα....