Μας είχαν πάντα του κλώτσου και του μπάτσου. Και μάλιστα χωρίς ποτέ να πέσουμε στα χέρια τους.
Από τον καιρό του Οθωμανικού ζυγού ακόμα, κάθε φορά που ο τσάρος ξεκινούσε στα βόρεια έναν πόλεμο με τον σουλτάνο, θεωρούσε καλή στρατηγική κίνηση να ανοίξει κι ένα ακόμα μέτωπο στα νότια βαλκάνια που θα διασπούσε τις Οθωμανικές δυνάμεις. Έβλεπαν οι ραγιάδες τους εντυπωσιακούς απεσταλμένους του Μόσκοβου (με τα έγγραφα και τις στολές ναυάρχου) να τους διαβεβαιώνουν ότι έφτασε η ώρα της απελευθέρωσης τους, έπαιρναν τα λιανοντούφεκα και τα καΐκια τους και ρίχνονταν στον Τούρκο, σίγουροι πως έχουν γερές πλάτες. Κι έπειτα ο τσάρος τέλειωνε τον πόλεμο στα βόρεια κι εγκατέλειπε τους επαναστατημένους στο χατζάρι του σουλτάνου.
Τα ίδια μας έκαναν και ως τσάροι, τα ίδια και ως μπολσεβίκοι. Ο πρώτος που βοήθησε τον Κεμάλ Ατατούρκ να εξοπλιστεί για να πετάξει τους Έλληνες στην θάλασσα, ήταν ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν. Και δυόμισι δεκαετίες αργότερα, ο Ιωσήφ Στάλιν δεν απέτρεψε τους συντρόφους του ΚΚΕ να πάνε σε εμφύλιο εξηγώντας τους ότι στην Γιάλτα είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στους δυτικούς, οπότε δεν επρόκειτο να τους βοηθήσει. Τους άφησε να σφαχτούν, για να ‘χει μια εστία αναταραχής μέσα στο αμερικανοκρατούμενο στρατόπεδο και κάποιο χαρτί διαπραγμάτευσης μέσα στην ψυχροπολεμική Ευρώπη. Με κάτι θα μας αντάλλασσε.
Το ίδιο έγινε και το 2015, όταν οι Συριζαίοι προσέτρεξαν στο ξανθό γένος για να βοηθήσει τους Έλληνες να απαγκιστρωθούν οικονομικά από τα δυτικά αρπακτικά που τους έπιναν το αίμα με τα μνημόνια. Ο Πούτιν χάρηκε με τους τεμενάδες, αλλά μόλις βγήκαν απ’ το δωμάτιο πήρε τηλέφωνο τον Ολάν και τους κάρφωσε. «Αυτοί σας την κοπανάνε» του είπε, «ήρθαν σε μένα για βοήθεια».
Τώρα, στην κρισιμότατη φάση που διανύουμε, τώρα που μετράμε φίλους και εχθρούς, το ξανθό γένος πήρε πάλι θέση. Εναντίον μας φυσικά. Για πρώτη φορά η Τουρκία εκδίδει Navtex για ρώσικες ασκήσεις μέσα ή δίπλα στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ.
Τα γράφω αυτά, όχι για να επισημάνω τα αυτονόητα, αλλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου