Δυσχερώς αμφισβητείται ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι της Τουρκίας, ιδιαιτέρως μετά την τουρκικήν εισβολήν και παράνομον κατοχήν διά των 38.000 τουρκικών στρατευμάτων κατοχής του 38% της Νήσου Κύπρου (1974) εχαρακτηρίζετο από
α. Η ορθή ελληνική ανάγνωσις της πραγματικότητος θα εσυνίστατο εις την γνώσιν της εννοίας του Misak-ı Millî (Εθνικός Ορκος, οθωμανικόν Κοινοβούλιον 28/01/1920), της Türk-İslam sentezi (Τουρκο-ισλαμική Σύνθεσις, 1970), την Αδελφο-Μουσουλμανικήν τουρκική πραγματικότητα, τις παραβιάσεις, υπερπτήσεις, διεμβολισμούς, εξόδους ερευνητικών σκαφών, το casus belli, τις «Γαλάζιες πατρίδες», το Τουρκολιβυκόν ΜoU, και ασφαλώς το Στρατηγικό Βάθος, (2001) του Ahmet Davutoğlu, το οποίον ο Αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας το θεωρεί «δυσνόητο (;) και φλύαρο», δεχθέν «έντονη κριτική εις την ίδια την Τουρκία» (4/06/2020, «ΤΑ ΝΕΑ»). Οφείλω να διαφωνήσω επ' αυτού, διότι μόνο δύο πρόσωπα άσκησαν σοβαράν κριτικήν εις το εν λόγω κείμενον: ο δημοσιογράφος Ümit Kıvanç στο έργο του Pan İslamcının Macera Kılavuzu, 2015 και ο Καθηγητής Behlül Ozkan, στο άρθρο του: Turkey, Davutoglu and the Idea of Pan-Islamism, o οποίος όμως πραγματεύεται ευρύ φάσμα του έργου τού κου Νταβούτογλου όπου συμπεριλαμβάνει και ορισμένες παρατηρήσεις για το «Στρατηγικό Βάθος». Ο γράφων, ως μελετητής του Davutoğlu o οποίος ήσκησε επιστημολογικήν κριτική εις το έργο του, δηλώνω ότι πρόκειται διά κείμενον απολύτως ειλικρινές και διαυγές ως προς την νεοοθωμανική στρατηγικήν της Τουρκίας εφαρμοζομένη σχολαστικότατα μέχρι σήμερον!
β. Θεωρώ υπερβολικήν «αβρότητα» από πλευράς του κου Συμβούλου, την φράσιν «απροθυμία συνομιλιών» ως χαρακτηρίζουσα την τουρκική συμπεριφοράν έναντι της Κύπρου. Είναι μάλλον αποπροσανατολιστική, δεδομένων των εκνόμων εισβολών της γείτονος εις την νομίμως ορισθείσα ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, του εποικισμού της Αμμοχώστου κατά παράβασιν των ψηφισμάτων 550/1984 και του 789/1992 του Σ/Α του ΟΗΕ κ.τ.ό.
γ. Διά τα περί Σουν Τζου σημειώνω ισχυράν αντίφασιν υποφώσκουσα εις τα επιχειρήματα του κου Αν. Συμβούλου: πώς συμβαίνει «οι λανθασμένες επιλογές και η σχοινοβασίες του κου Ερντογάν» να τον οδήγησαν στον επιτυχή και ασφυκτικόν νεο-οθωμανικόν αποκλεισμόν της Ελλάδος ώστε να χρειάζεται να της προσφερθεί «διέξοδος» διαφυγής; Και εάν η Τουρκία «το συνειδητοποιήσει» τότε η Ελλάς κατά τον συντάκτη θα είναι έτοιμη για «παραχώρηση» ή για «μια αμιγώς πολιτική διαπραγμάτευση»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου