ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ήθη του συμμοριτισμού...

Του Κώστα Στούπα
kostas.stoupas@capital.gr

 

Δυο είναι τα πράγματα με τα οποία κρίνεται ένας πολιτικός: το ήθος και η ικανότητα διαχείρισης. 

Αν κάποιος είναι ικανός διαχειριστής των δημοσίων υποθέσεων η κοινή γνώμη θα μπορούσε να του κάνει και λίγο "σκόντο" στο ήθος.

 

Επίσης αν είναι υπόδειγμα ηθικής ακεραιότητας θα μπορούσε να είναι ανεκτική με την ανεπάρκεια να φέρει σε πέρας τη διαχείριση της καθημερινότητας.

 

Αν αποτύχει και στα δύο όμως τα πράγματα δυσκολεύουν.

 

Δεν γνωρίζω από πού αντλούν την αισιοδοξία που επιδεικνύουν στην κυβέρνηση αλλά σε αμφότερα τα... μέτωπα την έχουμε "βαμμένη".

 

Το ήθος

 
Πρόσφατα ζητήθηκε από τη Βουλή η άρση της ασυλίας τριών βουλευτών.  

Ο  ένας εξ αυτών ο κ. Λοβέρδος ζήτησε μόνος του να αρθεί η ασυλία προκειμένου η δικαιοσύνη να εξετάσει αν έχουν βάση οι κατηγορίες που του απευθύνονται για το σκάνδαλο Novartis.

 

Οι άλλες δυο περιπτώσεις αφορούσαν τους κ.κ.  Πολάκη και Καμμένο νυν και πρώην υπουργούς της κυβέρνησης.

 

Αν και η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση και το παλαιό πολιτικό σκηνικό για τον άθλιο νόμο περί ευθύνης Υπουργών που εξασφαλίζει ασυλία για τους πολιτικούς, στην προκειμένη περίπτωση  έκανε χρήση του νόμου και δεν  επέτρεψε στη δικαιοσύνη να ασχοληθεί με τις κατηγορίες εναντίον του κ. Πολάκη και του κ. Καμμένου.

 

Ο κ. Πολάκης είχε κατηγορήσει δημόσια τον κ. Α. Γεωργιάδη πως  διαθέτει "όφσορ" στην Κύπρο και ο τελευταίος τον διέψευσε και τον μήνυσε προκειμένου να αποφανθεί η δικαιοσύνη περί του λόγου το αληθές ή το ψευδές. 

 

Η υπόθεση του κ. Καμμένου αφορά μήνυση δημοσιογράφου εναντίον του για συκοφαντική δυσφήμιση.

 

Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα έχουν ψηφίσει στην παρούσα συνταγματική αναθεώρηση η οποία θα ολοκληρωθεί από την επόμενη Βουλή, την κατάργηση του νόμου, ωστόσο ενέδωσε για μια τελευταία καταχρηστική χρήση του.

 

Τούτο δεν αποτελεί μια εξαίρεση του δείγματος, του ήθους και του ύφους που επιδεικνύει ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του στον τρόπο κατάληψης και άσκησης της εξουσίας. Αποτελεί τον κανόνα με τον οποίο πολιτεύεται.

 

Και οι άλλοι έλεγαν ψέματα και έκαναν πράγματα τα οποία στιγματίζουν τη χώρα, αλλά ποτέ κανένας δεν το έπραττε τόσο απροκάλυπτα και τόσο συχνά.

 

Μπορεί οι άλλοι να μην ήταν καλύτεροι αλλά δεν ήταν χειρότεροι...

 

Τα συμπεράσματα

 

Η άρνηση άρσης της ασυλίας προκειμένου να αποφανθεί η δικαιοσύνη για την ενοχή ή την αθωότητα καταδεικνύει πως οι κατηγορούμενοι θεωρούν πως είναι ένοχοι των κατηγοριών και μπορεί να καταδικαστούν.

 

Η άρνηση άρσης της ασυλίας καταδεικνύει έλλειψη συνέπειας μεταξύ λόγων και πράξεων. Αν ένας νόμος είναι άδικος και κατάπτυστος γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα του παλιού πολιτικού κατεστημένου που χρεοκόπησε τη χώρα δεν τον χρησιμοποιείς για τους ίδιους λόγους που κατηγορείς τους άλλους. Αλλιώς είσαι ευκαιριακός υβριστής των άλλων...

 

"Ένας εγώ και όλοι σας... Σας έχω!" κραύγαζε τις προάλλες ο κ. Πολάκης έναντι των δημοσιογράφων δίκην "μαχαλόμαγκα" σε παλιά ελληνική ταινία. Με την πράξη του όμως απέδειξε πως δεν είχε το στοιχειώδες σθένος να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του...

 

Συμπεριφορές σαν την παραπάνω καταδεικνύουν την έλλειψη ήθους τόσο από την κεφαλή της κυβέρνησης όσο και από τους δημόσιους υβριστές. Το ήθος είναι η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η εμπιστοσύνη.

 

Πολιτικά πρόσωπα που κάνουν δημόσια επίδειξη ανηθικότητας...

 ποτέ δεν μπορούν να εξελιχθούν σε ηγέτες οι οποίοι μπορούν να εμπνεύσουν έναν λαό να τους ακολουθήσει επί μακρόν. Οι άνθρωποι χωρίς ήθος μπορούν να πείσουν τους άλλους να τους ακολουθήσουν μόνο ευκαιριακά στη βάση ανταλλαγμάτων ή υποσχέσεων.

 

Δηλαδή μπορούν να συγκροτήσουν ευκαιριακά μια συμμορία αλλά όχι να γράψουν ιστορία. 

Στη  βάση της μοιρασιάς της λείας συγκροτούνται μόνο οι συμμορίες και ποτέ τα κινήματα, οι επαναστάσεις ή μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

* Συμμορία : σύν + μόρα + -ία < μείρομαι (κατανέμω, μοιράζω)