Πώς άραγε μπορεί μία κυβέρνηση να προχωρά σε μία συμφωνία για την οποία η ίδια δεν έχει νομιμοποίηση;
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω με μία πολύ
πρώτη ανάγνωση αν η συμφωνία του κ. Τσίπρα και του κ. Ζάεφ είναι μια
καλή συμφωνία ή θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Ούτε πιστεύω ότι θα
πρέπει εκ προοιμίου να χαρακτηριστεί χωρίς να μελετηθούν διεξοδικά όλες
οι πτυχές της. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν ο κ. Τσίπρας νομιμοποιείται να
κάνει αυτή τη συμφωνία. Και ας δούμε γιατί.
Υπάρχει ένα μείζον ερώτημα. Ο
κυβερνητικός εταίρος του Σύριζα, οι ΑΝΕΛ, συμφωνούν με τους
κυβερνητικούς χειρισμούς;
Από ό,τι δήλωσε ο πρόεδρός τους όχι. Δηλαδή
στενά σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά του να συνάψει αυτή τη συμφωνία, ο κ.
Τσίπρας δεν διαθέτει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Προσέξτε, δεν λέω
γενικώς, αλλά ειδικώς. Καλώς ή κακώς, ο πρωθυπουργός δεν έχει τη στήριξη
του εταίρου, μέσω της οποίας κυβερνά, για να προχωρήσει σε συμφωνία με
τα Σκόπια...
Στην ουσία λοιπόν, παρά το γεγονός ότι
δεν υπάρχουν κοινοβουλευτικές ή άλλες διαδικασίες που να το υπαγορεύουν,
ο κ. Τσίπρας στην υπόθεση των Σκοπίων δεν διαθέτει τη δεδηλωμένη. Και
αν πολιτικά αυτό μπορεί να μην τον επηρεάζει αυτή την ώρα αφού ο εταίρος
του κατά το κοινώς λεγόμενο... σφυρίζει κλέφτικα, τουλάχιστον ηθικά
εγείρει ένα μείζον εθνικής εμβέλειας ζήτημα. Ο κ. Τσίπρας φλερτάρει με...
διχαστικές εξελίξεις με αφορμή το Σκοπιανό χωρίς να έχει επ αυτού
πλειοψηφία.
Η ιστορία ασφαλώς θα κρίνει και τον κ.
Τσίπρα και τον κ. Καμμένο. Επαναλαμβάνω, δεν κρίνω τη συμφωνία αυτή
καθαυτή, αλλά το αν εν τέλει η κυβέρνηση έχει την ηθική νομιμοποίηση να
την προχωρήσει. Το αν η Φώφη ή ο Σταύρος την ψηφίσουν ή αν η Νέα
Δημοκρατία την καταψηφίσει τον Δεκέμβριο, με αφήνει αδιάφορο. Δικαιούται
ο κ. Τσίπρας να την προχωρά χωρίς τη συναίνεση εκείνου που τον
κατέστησε πρωθυπουργό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου