Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Πάντα πίστευα στις δυνατότητες του Παναγιώτη Σγουρίδη. Από τη στιγμή
που ανακοινώθηκε ότι ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και παλιός φίλος του
Πάνου Καμμένου από τις μέρες του Οτσαλάν αναλάμβανε αντιπρόεδρος των
ΑΝΕΛ, ήξερα ότι όταν έλθει η ώρα θα συμβάλει προσωπικώς στη διάλυσή
τους. Είναι θέμα χαρίσματος στην περίπτωσή του. Φαντασθείτε, λ.χ., ότι
προχωρούμε σε ένα δρόμο και φθάνουμε σε μια διχάλα. Εκεί σταματάμε,
επειδή ξέρουμε ότι ένας από τους δύο δρόμους οδηγεί σε ναρκοπέδιο και
δεν ξέρουμε ποιος. Αν έχουμε την τύχη να είναι ο Π. Σγουρίδης στην
παρέα, του λέμε να διαλέξει δρόμο με το ένστικτό του και να προχωρήσει.
Εμείς οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να περιμένουμε τον κρότο της έκρηξης·
αμέσως ακολουθούμε τον άλλο δρόμο. Εφόσον είναι ο Σγουρίδης, είναι
βέβαιο ότι πηγαίνει λάθος.
Ως συνήθως, η πρόθεσή του και αυτή τη φορά ήταν να βοηθήσει. Και
διέπραξε το αδιανόητο, με τη χαρακτηριστική του άνεση και το κενό βλέμμα
του Μπάστερ Κίτον – αν εξαιρέσεις την απόγνωση, που δεν υπάρχει ούτε ως
σκιά στον ανυποψίαστο Σγουρίδη. Τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να
ενισχύσει την απογοήτευση και τις φυγόκεντρες τάσεις στους ΑΝΕΛ από την
παραδοχή του Σγουρίδη ότι, στη συνεδρίαση των ΑΝΕΛ, το Μακεδονικό μπήκε
στη «ζυγαριά» με τη μείωση του χρέους – δηλαδή, το όνομα για λεφτά.
Τι
άλλο θα μπορούσε να υποβάλει εντονότερα την έννοια του ξεπουλήματος της
Μακεδονίας, από εκείνους μάλιστα που δεσμεύονταν «ενώπιον Θεού και
ανθρώπων» ότι θα υπερασπισθούν την ελληνική αποκλειστικότητα στη
Μακεδονία; Γι’ αυτό δεν κουράζομαι να τονίζω το ταλέντο του Σγουρίδη.
Προσπάθησε ο αντιπρόεδρος, είναι αλήθεια,
να μαζέψει τη ζημία με την κωμική δικαιολογία ότι συζητήθηκε μεν το
θέμα, αλλά «σε πηγαδάκι της Κ.Ο.»! Μα η Κοινοβουλευτική Ομάδα τους
αριθμεί μόλις οκτώ άτομα. Πώς νοείται πηγαδάκι σε συνεδρίαση των οκτώ
ατόμων;
Σχετική, ως προς την ευφυΐα που την υπαγόρευσε, και η ιδέα του
Τέρενς Κουίκ, ο οποίος, νομίζοντας ότι αυτό συνιστά αντεπίθεση, απηύθυνε
έκκληση (ντροπαλή, πλην σαφέστατη) στον Ευ. Αντώναρο και στην Κ.
Παπακώστα. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτή η ιδιότητα, πάντως πρέπει να τη
διαθέτεις στον μέγιστο βαθμό, για να ελπίζεις ότι θα βρεις κάποιον να
έλθει για πλήρωμα –έστω και ως αξιωματικός– σε πλοίο που βυθίζεται.
Ακόμη και αν πρόκειται για τα προαναφερθέντα άξια στελέχη της Λαϊκής
Δεξιάς. (Επισημαίνω το γεγονός, επειδή δείχνει πόσο άξιος αντιπρόεδρός
τους είναι ο Σγουρίδης...)
Πέραν του ηθικού φορτίου της συναλλαγής, η ιδέα ότι όνομα και λεφτά
μπορούν να μπουν στην ίδια ζυγαριά είναι ανεδαφική και προδίδει παντελή
άγνοια της λειτουργίας του συστήματος.
Τα προβλήματα του ευρώ (ένα
τέτοιο είναι η περίπτωσή μας) δεν συμψηφίζονται με τις εξωτερικές
σχέσεις ή τη διεύρυνση. Η καλή διαγωγή πάντα λαμβάνεται υπ’ όψιν, υπό
την προϋπόθεση όμως ότι τα ουσιώδη κριτήρια πληρούνται. Από αυτά θα
κριθεί η απόφαση των εταίρων για το χρέος και μετά θα μετρήσει η καλή
διαγωγή. Μόνο στο ελληνικό καφενείο όμως (τον ύψιστο εκπαιδευτικό θεσμό
του Υπαρκτού Ελληνισμού...) αυτή η σχέση γίνεται αντιληπτή σαν ένα
χοντροκομμένο «quid pro quo». Είναι, με άλλα λόγια, η ψεκασμένη
προσέγγιση στα πράγματα.
Κι έπειτα, αν υποθέσουμε ότι η απόφαση για το
χρέος δεν ικανοποιεί τους στόχους της κυβέρνησης, τι θα σημαίνει κάτι
τέτοιο για τους ΑΝΕΛ που έβαλαν στη ζυγαριά της φαντασίας τους
Μακεδονικό και χρέος;
Θα σημαίνει ότι...
εκτός από κερατάδες είναι και
δαρμένοι! (Το επαναλαμβάνω και δεν κουράζομαι: είναι μέγας παίκτης ο
Σγουρίδης...)
Με την τερατώδη γκάφα του, ο αντιπρόεδρος των ΑΝΕΛ ουσιαστικά πήρε τη
σκυτάλη από τον Δημήτρη Καμμένο, που πρώτος ανέφερε τη διασύνδεση
χρέους και Μακεδονικού. Διότι ο Σγουρίδης, όσο πλήρης καρατερίστας και
αν είναι, δεν παύει να είναι καρατερίστας. Εκείνος που κατάφερε όμως το
καίριο πλήγμα στους ΑΝΕΛ ήταν ο προεδρικός εξάδελφος. Αυτός ήταν ο ένας,
που με την ψήφο του στην πρόταση δυσπιστίας, έκανε τη διαφορά, παρά τις
τρομερές πιέσεις που είναι βέβαιο ότι ασκήθηκαν σε όλους για να
συμμορφωθούν με τη σουρεαλιστική γραμμή του κόμματος. Ανεξαρτήτως της
ποιότητας των κινήτρων του –διότι όλοι το ξέρουν στη Βουλή ότι είχε από
καιρό βάλει πλώρη προς Ν.Δ.–, ο Δ. Καμμένος ήταν εκείνος που τόλμησε να
πει ότι ο βασιλιάς είναι με τα εσώρουχα· και ήταν ο μόνος. Αν ουδείς
είχε διαφωνήσει με τη γραμμή των ΑΝΕΛ στο θέμα, η κατάσταση δεν θα ήταν
όσο άγρια είναι σήμερα στους ΑΝΕΛ, δεν θα κατέρρεαν οι όποιες
οργανωτικές δομές του κόμματος με τον ίδιο ρυθμό. Από συγγενή του τη
βρήκε ο Π. Καμμένος...
Προσπάθησε, βέβαια, να συμμαζέψει τα πράγματα ο πρόεδρος,
αναλαμβάνοντας ο ίδιος πρωτοβουλία. Αλλά και μόνο ότι ανακοινώθηκε
αρχικά ότι είχε σκοπό να κάνει δηλώσεις πριν από την Κ.Ο. –πράγμα το
οποίο φυσικά δεν έγινε, οι δηλώσεις ακολούθησαν τη συνεδρίαση–, δείχνει
τη σύγχυση που επικρατεί στους ΑΝΕΛ. Οι δηλώσεις του ήταν το σύνηθες
μείγμα καταγγελιών και απειλών, που θα τις παραλείψω διότι έχουν όση
αξία έχει και ο συσχετισμός ΑΟΖ και χωρικών υδάτων ή υδατανθράκων με
υδρογονάνθρακες. Προσωπικά, μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου, ο
οποίος προσπαθεί να εκφοβίσει τους άλλους, για να μη φανεί πόσο φοβάται ο
ίδιος.
Η παράσταση επιβεβαίωσε αυτό που όλοι γνωρίζουμε: οι ΑΝΕΛ βαράνε
διάλυση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου