"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Power of (karekla) love

Της ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Στη θέση τους θα έβαζα να μεσολαβήσει η Μπακοδήμου που ξέρει καλά τι εστί να ζευγαρώνεις αντιερωτικούς κάγκουρες. 


Έχω κι άλλους χαρακτηρισμούς για την περίπτωσή τους, αλλά προς το παρόν προτιμώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό − τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει η σημερινή συνάντηση και να βγει το ανακοινωθέν, γιατί ξέρετε τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Άπαξ και παρασυρθείς και πάρεις τα δίκια του ενός, θα 'ρθει η στιγμή που θα σου κόψουν την καλημέρα και οι δύο. Γιατί έτσι λειτουργούν συνήθως τα ζευγάρια. Σε κάνουν κερατά χωρίς διάφορο. Σε εμπλέκουν καλά-καλά στην παθολογία τους, βαράνε μια μεγαλειώδη και αναζωογονητική υστερία και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά


Φυσικά και αποκομίζουν κέρδος απ' όλη αυτή τη φασαρία. Δημιουργώντας κοινούς εχθρούς, η πλήξη του ζευγαριού γίνεται αίφνης διεγερτική και η μετωπική του παρουσία στον κόσμο αποκτά υφή, λόγο και υπόσταση. Γίνονται οι μοιραίοι παρεξηγημένοι, οι άδειοι παραγεμισμένοι, οι αεροστεγείς διάτρητοι, οι «καινούρια τώρα ζωή ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας», ταρατατά.


Οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος μάς ξέρουν καλύτερα κι από την τσέπη τους. Ξέρουν καλά μέχρι πού τους παίρνει να μας σοκάρουν, μέχρι πού μπορούν να τεντώσουν τις αντοχές μας, να σμπαραλιάσουν τις αντιστάσεις μας και πότε να μας δηλητηριάσουν ωραία και καλά με πολυκαιρισμένα κουφέτα και ταγγισμένα γαμοπίλαφα. Θα απλώσει πάλι ο Τσίπρας τα κοντούτσικα χεράκια του αλλά δεν θα φτάνουν να αγκαλιάσει την περίμετρο του Καμμένου


Τι διάβολο; Ξαναπάχυνε για να του πηγαίνει το γαμπριάτικο του 2015;  


Βγάζω το νυφικό μου από την κρύπτη του, το φυσάω από τις ναφθαλίνες και το προβάρω διστακτικά αλλά δεν μου κάνει πια ούτε για φουλάρι.  


Είχαν δίκιο οι παλιοί ραφτάδες που...


 δεν παρενέβαιναν δραστικά με το ψαλίδι αλλά άφηναν τα μπόλικα στις ραφές και υπολόγιζαν το σώμα σαν μια διαδικασία εν εξελίξει. Και για να μην τα πολυλογούμε, όπως σας βλέπω και με βλέπετε, θα τους ξαναπαντρέψουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: