Ο Φοίβος, ιδρυτής, πρόεδρος του Δ.Σ. και διευθύνων σύμβουλος της «Ακαδημίας επιτυχημένων γάτων» Α.Ε., με άλλα λόγια γενικός δερβέναγας του σπιτιού, θύμωσε όταν άκουσε πως η κυβέρνηση απέσυρε το σχέδιο νόμου για τα αδέσποτα. «Αυτά παθαίνουμε όταν μας τσουβαλιάζουν στο ίδιο υπουργείο με τα αιγοπρόβατα και τα λοιπά βοοειδή. Οι Αιγύπτιοι κάποτε πίστευαν πως είμαστε θεοί. Μπορεί αυτοί να το ξέχασαν, εμείς όμως δεν το ξεχνάμε».
Συνεκάλεσε μάλιστα Δ.Σ. με την Εσμεράλδα, γραμματέα, και τη Σουζάνα, ταμία, για να εκδώσουν ψήφισμα. Διότι ο Φοίβος, ακαδημαϊκός γαρ, έχει συγκεκριμένη άποψη για τους αδέσποτους ομοφύλους του. Θεωρεί ότι αυτοί επέλεξαν τον τρόπο ζωής του πένητος αλήτη.
Οταν του υπενθύμισα ότι κι αυτός υπήρξε αδέσποτος, ώσπου να τον περιθάλψει η σύζυγός μου στο λιμάνι του Μολύβου, μου απάντησε: «Αυτές είναι ιστορίες του χθες. Εγώ κοιτάζω το μέλλον».
Διότι ο Φοίβος είναι γάτος, και επειδή έχει κατακτήσει εδώ και πολλά χρόνια την εξουσία στο σπίτι μας, δεν σκοπεύει να παραχωρήσει ούτε εκατοστό επικρατείας. Θες «αυτή» να μου φέρει καμιά γάτα εδώ μέσα, ή, ω της φρίκης, κάνα σκύλο που δεν ξέρει πότε πρέπει να κουνάς την ουρά σου. «Αυτή» είναι η σύζυγός μου, με την οποία ο Φοίβος μοιράζεται τη νυφική παστάδα και είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο ευάλωτη είναι στο βλέμμα του πρώτου αδέσποτου που θα την προσεγγίσει. «Οχι, κυρία μου. Να πληρώσεις πρόστιμο αν μαζεύεις αλήτες στο σαλόνι μου».
Το πρώτο πογκρόμ κατά του αδέσποτου πληθυσμού στην Αθήνα έγινε το 2004. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα θυσιάστηκαν τότε στον βωμό της «ευπρέπειας» και πόσες εφτάψυχες έχασαν μερικές απ’ τις ψυχές τους.
Τότε είχα δημοσιεύσει ένα αφήγημα με τον τίτλο «Οι εφτάψυχες των Αθηνών», ένας όμιλος κυριών που πίστευε ότι οι κεραμιδόγατοι είναι μετενσαρκώσεις των αρχαίων φιλοσόφων και μάθαιναν τη γλώσσα τους για να τους ακούσουν πριν εξαφανισθούν. Εμπνευσή μου, όλες αυτές οι κυρίες με τις πλαστικές σακούλες που περιφέρονται στις πλατείες και τα πεζοδρόμια για να ταΐσουν γάτες και σκύλους ή προνοούν τις ημέρες του καύσωνα να υπάρχει ένα κουπάκι με νερό. Οταν διάβασα ότι αυτό, βάσει του νομοσχεδίου, αποτελεί αξιόποινη πράξη, φαντάσθηκα τον αστυνομικό που θα προσπαθήσει να συλλάβει μία απ’ αυτές και έσκασα στα γέλια.
«Εισπρακτικό» χαρακτηρίσθηκε το νομοσχέδιο. Υπάρχει και η ανικανότης, κύριοι, η καθαρή βλακεία.
Μην ξεχνάτε...
την ισχύ της παρά τοις Ελλησιν, ιδίως όσων εξ ημών προήχθησαν εν μια νυκτί από τα «τραπεζάκια έξω» σε υπουργικά γραφεία.
Κυβέρνηση γενικής αχρηστίας. Κόκκινες γραμμές μπορεί να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως παρδαλές γραμμές. Οταν τις περάσεις, ό,τι κι αν κάνεις, απλώς γελάνε μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου