Δεν έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία τι θα έκανε στις εξέδρες του κολυμβητηρίου της Βουλιαγμένης ένας χούλιγκαν και τι έκανε ο Καμμένος, ούτε πώς δικαιολογήθηκε.
Αξία θα είχε αν...
είχε συλληφθεί, στιγματιστεί και δικαστεί το 2013, το 2014 και το 2015.
Αν ο νέος (τότε) Πρωθυπουργός αρνιόταν να τον κάνει υπουργό.
Αν, έστω σήμερα, ο (παλιωμένος πλέον) Πρωθυπουργός πέταγε έξω από την κυβέρνησή του τον Καμμένο.
Αυτά, όμως, δεν γίνονται. Αν γίνονταν, δεν θα συζητούσαμε σήμερα τι είναι ο Καμμένος.
Είναι απλό. Ο Καμμένος είναι το είδος εκείνο του πολιτικού που δεν έχει ούτε τσίπα ούτε πέτσα.
Για την τσίπα δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.
Για την πέτσα χρειάζεται. Ο αθεόφοβος δήλωσε ότι κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού έβριζαν τον ίδιο και την αδελφή του (προπονήτρια στη Βουλιαγμένη) και μάλιστα μπροστά στον ανήλικο γιο του. Τον πιστεύουμε.
Τι θα έκανε ένας εύθικτος άνθρωπος, που κατέχει και δημόσιο αξίωμα; Θα έπαιρνε το παιδί του και θα έφευγε, δηλώνοντας: «Θλίβομαι που κάποιοι χούλιγκαν δεν με άφησαν να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι, βρίζοντάς με μπροστά στο παιδί μου». Και θα μάζευε όλη τη δόξα.
Αντ’ αυτού απέδειξε ότι είναι χοντρόπετσος. Εκατσε και άκουσε όλες τις βρισιές. Και απάντησε στους ανώνυμους χούλιγκαν με την ίδια συμπεριφορά, αποκαλύπτοντας όλη το εύρος του χαρακτήρα του.
Δοξάστε τον, αριστεροί συγκυβερνήτες του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου