"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Φόροι, γυνή και σολομός (σχάρας)

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ

Η κοπέλα (ή μάλλον η κυρία- «κοπελιά» φωνάζαμε παλιά οι άντρες συνάδελφοι ο ένας τον άλλον) ήθελε εξαρχής σολομό σχάρας


Το «εξαρχής», όμως, ήταν κάπως υστερόχρονο, υπό την έννοια ότι η κατά Παρασκευή παρέα είχε ήδη παραγγείλει (και αναλώσει) πέντε πιάτα –και τρία μπουκάλια κρασί (προσέξτε: όχι φιάλες, φιάλη στους πολιτιστικούς χώρους σημαίνει ουίσκι). Παρά τη γοητεία της, ο σολομός έμενε, λοιπόν, στα αζήτητα. Όχι επειδή οι συνδαιτυμόνες ξέρουμε τις γυναίκες- επειδή, λόγω ηλικίας, ξέρουμε τις αντοχές μας.


Και τότε εμφανίστηκε ο καθυστερημένος. Να λείπουν οι ευτελείς υπαινιγμοί, παρακαλώ. Αργοπορημένος, εννοώ. Όταν οι λοιποί άρχιζαν τους …εσπρέσοι. Πεινούσε. Άλλα τον κατέλαβε αμφιθυμία ενώπιον του καταλόγου. Τέλος πάντων, κατέληξε σε λουκάνικα. Το είπε δύο φορές. Τρις δεν θα μ’ αρνηθείς, σκέφτηκε ίσως η κυρία, και τον έπεισε να πάρει σολομό. Και πήρε. Ο ετεροφυλόφιλος ο αθεράπευτος…


Κατά τις εκτιμήσεις των λοιπών, ψύχραιμων σε επίπεδο «Πολύ σκληρός για να πεθάνει Νο 26», η ως άνω φίλη μας πρέπει να ανάλωσε το 40% του σολομού που παρήγγειλε ο ανήρ με την αρχική επιθυμία για λουκάνικα. Οι αυστηρότεροι εκτίμησαν το ποσοστό περί το 60%.  


Λάθεψαν, νομίζω. Μπέρδεψαν την απολύτως συμπαθή αυτή γυναίκα με τον Κατρούγκαλο. Ίσως επειδή, μέχρι να ετοιμαστεί ο σολομός, είχε νυχτώσει για τα καλά (το κατά Παρασκευήν είναι απογευματινό), είχαν ανταλλαγεί οι δέουσες – και συνήθεις- (εκ)φράσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και οι εσπρέσοι είχαν δώσει τη θέση τους στο (υγρό) μεγαλείο της Σκοτίας.


Γεγονός παρέμενε ότι αυτός, ο άνθρωπος αυτός που είχε έρθει τελευταίος, συνειδητοποίησε ότι θα δίνει το 60% του εισοδήματός του στον Κατρούγκαλο – και το 40% (κατά επιεική εκδοχή) του φαγητού του στη διπλανή του. Το τελευταίο, ωστόσο, όλοι συμφώνησαν ότι ήταν λογικότερο: 


Oχι μόνο επειδή η φίλη μας είναι πολύ συμπαθέστερη του υπουργού, αλλά και εξαιτίας του αμείλικτου ερωτήματος: αφού ήθελε να φάει λουκάνικα, τι να τον κάνει τον σολομό;


Ακολουθεί πλήθος ηθικών διδαγμάτων:

  • Όταν θέλεις να φας κάτι, παραγγέλνεις χωρίς να ακούς άλλους – και δη γυναίκες.

  • Όταν πεινάς, προστατεύεις το πιάτο σου

  • Οι σύγχρονες Πηνελόπες, μέχρι να φτάσει ο Οδυσσέας, έχουν πάρει από τους μνηστήρες το φαΐ, τις καταθέσεις, τα σώβρακά τους και επτά IOU υπογεγραμμένα εν λευκώ με τρία συμβολαιογραφικά πληρεξούσια. 

  • Και, παρά ταύτα, νιώθεις καλύτερα όταν μια φίλη ή ένας φίλος αλλάζει την παραγγελία σου και τρώει το μισό φαγητό σου απ’ ότι όταν σου παίρνει το 60% κάποιος πολιτικός των κάλπικων υποσχέσεων για να το μοιράσει στους δικούς του «φίλους» - ή πελάτες.


[Υ.Γ. Μήπως το …πολιτικοποίησα; Μήπως αυτοστοχοποιήθηκε κανείς;]



Δεν υπάρχουν σχόλια: