Το ασφαλιστικό ήρθε -ξανά- και θα λειτουργήσει σαν βασικό πολιτικό
«κλειδί» των εξελίξεων. Καμία κυβέρνηση δεν πέρασε στο παρελθόν τον κάβο
των συντάξεων αλώβητη όταν επιχειρούσε ή νομοθετούσε κόντρα στην πιο
συμπαγή ομάδα Ελλήνων ψηφοφόρων. Αντίστροφα, κόμματα πήραν ή διατήρησαν
την εξουσία επειδή προσέφεραν ή είπαν ότι θα προσφέρουν περισσότερα
στους συνταξιούχους και τους εν δυνάμει συνταξιούχους. Η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν θα είναι η εξαίρεση, διότι πέραν όλων των άλλων είναι
αυτή που επένδυσε τα περισσότερα προεκλογικά και πράττει τα εντελώς
αντίθετα μετεκλογικά.
Ποια είναι αυτή η ομάδα ψηφοφόρων όμως και πώς ακριβώς την προσδιορίζουν
οι αριθμοί;
Πέρσι τέτοια εποχή ήταν 2.654.198 άτομα, αλλά ο αριθμός των
καταβαλλόμενων συντάξεων ήταν 4.526.172. Η εξήγηση είναι απλή: Πάνω από
δύο συντάξεις -μέχρι και… 10, αλλά σε ελάχιστους- καταβάλλονται
νομίμως. Πιο συγκεκριμένα, 4.659 άτομα παίρνουν 6 συντάξεις, 14.365
άτομα 5 συντάξεις, 60.347 άτομα 4 συντάξεις, 335.439 άτομα 3 συντάξεις
και 955.358 παίρνουν διπλή σύνταξη. Μία σύνταξη παίρνουν 1.286.112
άτομα. Αυτό το γεγονός από μόνο του υποδηλώνει τη δομική στρέβλωση του
ασφαλιστικού.
Τώρα εξ αυτών οι συνταξιούχοι του Δημοσίου είναι περίπου 470.000 με έντονα αυξητική τάση. Το 25% του συνόλου των συνταξιούχων είναι ηλικίας άνω των 81 ετών, το 32% μεταξύ 71 και 80
ετών, το 38% μεταξύ 51 και 70 ετών. Να σημειωθεί ότι οι συνταξιούχοι από
56 έως 65 ετών λαμβάνουν τα υψηλότερα ποσά σύνταξης, αφού το ύψος της
μεσοσταθμικά είναι περί τα 1.110 ευρώ, ενώ για παράδειγμα στους
συνταξιούχους 76 έως 80 ετών μόλις 804 ευρώ.
Μιλώντας όμως αντικειμενικά, η Ελλάδα είναι χώρα χαμηλοσυνταξιούχων,
καθώς η μέση σύνταξη είναι πλέον κάτω των 1.000 ευρώ. Ανω των 2.000 ευρώ
εισπράττουν μόλις… 48.000, ενώ από 1.500 έως 2.000 ευρώ 295.022 άτομα.
Ωστόσο, το ποσό που καταβάλλει η χώρα αναλογικά με το ΑΕΠ της είναι το
μεγαλύτερο στην Ευρώπη και αντιστοιχεί στο 16,2% του ΑΕΠ (28-29 δισ.
ευρώ), με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι στο 11,2%.
Πώς γίνεται οι μεν
συντάξεις να έχουν μειωθεί σημαντικά, αλλά να είμαστε πρώτοι σε δαπάνες;
Οχι, δεν φταίνε τόσο η πράγματι δραματική αναλογία εργαζομένων-
συνταξιούχων, η ανεργία-ρεκόρ και η ανασφάλιστη εργασία. Το κλάσμα
αλλάζει επί τα χείρω επειδή το ΑΕΠ της χώρας έχει μειωθεί κατά 25%… Αν
δηλαδή είχαμε το ΑΕΠ του 2008, η συνταξιοδοτική δαπάνη θα διαμορφωνόταν
στο 12%-13%. Με άλλα λόγια, ελάχιστα μπορούν να γίνουν για όλους αυτούς
τους ανθρώπους και όλους όσοι θα συνταξιοδοτηθούν στο μέλλον αν δεν
υπάρξουν άμεσα, χθες, επανεκκίνηση της οικονομίας και θετικοί ρυθμοί
ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου