Προχτές ένας συνδικαλιστής
αγροτοπατέρας δήλωσε το σύνηθες νόστιμο, που πίσω του κρύβει όλο τον
ξύλινο Τσοχατζοπουλισμό μέσα μας: «Αποφασίσαμε την περαιτέρω κλιμάκωση
των αγωνιστικών μας κινητοποιήσεων, με νέες μορφές πάλης». Κρατήστε το
ως κλασική συμπτωματολογία της άρρωστης κοινωνίας μας.
Η Μεταπολίτευση ΚΑΙ ως ευκαιρία ανωμαλίας
Σαράντα χρόνια Μεταπολίτευσης, μας χάρισαν μεγάλες
επιτυχίες και μεγάλα ατυχήματα. Ενόσω ο Καραμανλής και ο Σημίτης
πάσχιζαν να παραχώσουν την Ελλάδα στα μεγάλα διεθνή σαλόνια (ΕΟΚ και
ΟΝΕ), ώστε να βρει μια καλύτερη τύχη, από το πλάι και άλλα πλάνα ήταν σε
εξέλιξη.
Έτσι, χτιζόταν σιγά σιγά και παράλληλα με την
προσπάθεια της ευρωπαϊκής μας ολοκλήρωσης, το Κράτος του
Τσοχατζοπουλισμού. Δηλαδή του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, που (αλλάζοντας
πολιτικά χρώματα, ιδεολογικά αρώματα και προσωπεία) ρούφηξε την εθνική
ικμάδα και σούρωσε μέχρι τελικής χρεωκοπίας τον ελληνικό λαό.
Όλα άρχισαν
τότε που το φρέσκο μεταπολιτευτικό πολιτικό ρεπορτάζ πρωτοαποκάλυψε
την επελαύνουσα νέα τάξη πραγμάτων του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ.
Τότε που ο Εθνικός Διονύσης μας προειδοποιούσε για τον Πολιτευτάκια,
αλλά εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια… Και που, κατόπιν, με αγωνία δίδασκε ο
Κουν, παρουσιάζοντάς μας τις «Δάφνες και πικροδάφνες».
Τότε, λοιπόν, λίγοι είχαν προσέξει το σωστό όνομα:
Άκης!!! Άκης Τσοχατζόπουλος, ως επί κεφαλής των «Τσοχανταραίων» ή των
«Εκτελεστικάριων».
Τότε που διαγραφόταν από το ΠΑΣΟΚ, όποιος είχε το
θράσος να λέει τη γνώμη του, χωρίς να έχει ρωτήσει τον Άκη. Αυτός μόνο
ήξερε τη γνώμη του Μεγάλου, αφού. Και με τη σοβαροφανή βραχνάδα του
εγκαλούσε τους διαγραφέντες για «ομαδοποίηση και ελιτισμό». Έτσι άρχισαν
όλα…
Ο Άκης μέσα της (The Akis inside):
Ιδού πώς αρρώστησε η πικραμένη κοινωνία μας και το
χτικιό δεν λέει να βγει από μέσα της, στην ύστερη ολοκληρωτική φάση.
Τώρα, που και ο αγκυρωμένος στα σπλάχνα της κοινωνίας ΣΥΡΙΖΑϊκός
Τσοχατζοπουλισμός δεν ξεριζώνεται από πάνω τους με τίποτε… Πέρασε η φάση
ΠΑΣΟΚ, πέρασε και η Τσοχατζοπουλική φάση ΝΔ. Και τώρα μετά από
δραματικές μεταλλάξεις η κοινωνία περνάει την εξ ίσου τσαχπίνικη
Τσοχατζοπουλική φάση της που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσοχατζοπουλισμός δημιούργησε τον Νέο Άνθρωπο ΤΟΥ
Συστήματος, ο οποίος χρησιμοποιώντας τον κόπανο του
«αντι-νεοφιλελεύθερου προοδευτικού προσήμου», χτύπαγε κατακέφαλα όποιον
εύρισκε στο διάβα του να διαθέτει τον Λογισμότυπο του Οδυσσέα,
φροντίζοντας να μένει αχτύπητος και ευδόκιμος μόνο ο Λογισμότυπος του
Καραγκιόζη, που πλέον έχει καταστεί κυρίαρχος στον τόπο του Άκη.
Γι’ αυτό και λέμε, χρόνια τώρα, αυτό που δεν
αποδεικνύεται «επιστημονικά» (αφού η ανθρωπογεωγραφία δεν μπορεί να το
μετρήσει), αλλά κατακτάται βιωματικά ως κοινός τόπος. Ότι στα χρόνια του
Τσοχατζοπουλισμού ο Έλληνας έχει χάσει τα όποια χαρακτηριστικά είχε
φιλότιμο, καινοτομικότητα, αγάπη για δημιουργία (Οδύσσειος
Λογισμότυπος).
Και πλέον έχει καταστεί Τσιφτετέλληνας. Ήγουν, έγινε
δόλιος σκοταδισμένος μπαλκάνιος, κουτοπόνηρος λουφαδοράκος
(Καραγκιόζειος Λογισμότυπος). Και πίσω από όλα αυτά κρύβεται η δούλωση
των ελεύθερων δημιουργικών πνευμάτων κάτω από το χαμόγελο τύπου «νταξ,
έλα να βολευτούμε τώρα εις βάρος του διπλανού και άσε τις
χαζοδημιουργικότητες για αργότερα».
Έτσι κυριάρχησε η ασφάλεια να είσαι ο σμπίρος που
ανήκει στο σωστό μπουλούκι. Και κάλιο πέντε και στο χέρι εκεί που θα σε
τακτοποιήσου. Και πού να τρέχουμε για το περιπετειώδες ανασφαλές κυνήγι
της προσωπικής μετά μόχθου και βασάνου δημιουργίας. Αυτό που με άλλα
λόγια μάθαμε να κατακρίνουμε αδιάφορα ως Αναξιοκρατία…
Τσιπρασιατική Καταστροφή: το ανώτατο στάδιο του Ακισμού
Ο Τσοχατζοπουλισμός δεν είναι υποχρεωτικά η κλοπή
του δημόσιου χρήματος. Αυτή έρχεται μετά ως συνέπεια της αδιαφάνειας,
της ανομίας, της διάλυσης του Κράτους Δικαίου.
Ο Τσοχατζοπουλισμός είναι
πρωταρχικά ο διαλυτικός Συστημισμός. Μετά αναβαθμίζεται σε λαμογιά,
απάτη, υπεξαίρεση του δημόσιου πλούτου, ως φυσιολογική του συνέπεια.
Ο Τσοχατζοπουλισμός μας ξέρει ότι (νομότυπα και όχι
μόνο) ζει εις βάρος του διπλανού του, αλλά όταν του το προσάψεις τότε
ξέρει επίσης να σε αποστομώσει. «Κάτω ο Νεοφιλελευθερισμός!» θα σου πει.
Δηλαδή, να μην ξαναπεράσεις από τη γειτονιά και άντε τράβα αλλού να
διαμαρτυρηθείς για τις πομπές μας, αφού όλο θες να αυτομαστιγωνόμαστε
–σαν δεν ντρέπεσαι!
Ο Τσοχατζοπουλισμός είναι η ανοχή στην λειτουργία
του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, από την οποία κατόπιν απορρέουν όλα τα
νόστιμα των υπεξαιρέσεων του δημόσιου πλούτου. Και αυτές είναι
ποικιλόμορφες, γιατί η γενικευμένη ανομία ως αποτέλεσμα του
Τσοχατζοπουλισμού, είναι απλή και γρήγορη. Και καθιστά ένα τσιγάρο δρόμο
την απόσταση από τον απλό διορισμό της συμπεθέρας μας έως την μεγάλη
μίζα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αν μ’ εννοείς, πικραμένε «αριστερέ»
μ…
Και ο Ιάσων Σχινάς, με το χρυσόμαλλο δέρας του
αντι-νεοφιλελευθερισμού, για το καλό της κοινωνίας και ΤΟΥ Καθεστώτος
διόριζε τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις. Όπως έλεγε και ο
Άκης, για να καβαντζάρει τον Σημίτη στη στροφή, «Χτυπάμε τον
Νεοφιλελευθερισμό, προκρίνοντας πολιτικές με προοδευτικό πρόσημο! Πρώτα ο
άνθρωπος!» Αυτή ήταν και παραμένει η επίσημη γλώσσα ΤΟΥ Συστήματος.
Αυτό που με λίγα λόγια έχει καταδείξει ο Εθνικός Ποιητής «Μπλα, μπλα,
μπλα, Δημοκρατία, μπλα, μπλα, μπλα, με εκλέξανε!»
Δηλαδή, δεν ήταν τόσο η Τσοχατζολαμογιά και κλοπή
του δημόσιου χρήματος που κατέστρεψε τον τόπο, όσο η
διαλυτική/παραλυτική επιρροή του Άκη στη δημόσια ζωή. Το να συνηθίζουμε
να ζούμε με το Τέρας. Άλλως ειπείν, «Μεγαλύτερη ενοχή, η ανοχή μας»,
όπως προσφυώς αποτύπωσε κάπου η ποίηση του Γιώργου Δουατζή.
Προσοχή! Ας το επαναλάβουμε. Δεν μιλάμε για τον Άκη
ως οικονομικό απατεώνα, αλλά ως συνθεμελιωτή της γενικευμένης ανομίας,
στο όνομα των μη προνομιούχων, έμπρακτα όμως εις βάρος τους. Αυτή η
ένοχη ανοχή στην ανομία, διέλυσε σταδιακά τον αδύναμο λόγω βαλκανικού
παρελθόντος καμβά του Κράτους Δικαίου μας. Μετά, οι κλοπές και οι απάτες
της μικρο-μεσαιο-μεγαλοδιαφθοράς, ήρθαν ως μοιραία κοινότοπη συνέπεια…
Άθλιος ο Τσίπρας; Αθλιότερα τα αγροτικά μπλόκα!
Είχαμε παλιότερα περιγράψει
την Τσιπρασιατική Καταστροφή ως μαμά ΚΑΙ της Στρατηγικής Τασίας. Τώρα
και η Σένγκεν να αποσύρεται και οι κακόμοιροι ας πνίγονται αντί περνάνε
από την Ανδριανούπολη… Οι καταγγελίες Πανούση μπορούν να δείξουν την ξύλινη αβελτηρία ΤΟΥ Ακικού Συστήματος.
Όλο αυτό το μπαρράζ από παράπλευρες καταστροφές στην
οικονομία, την παιδεία, τις διεθνείς μας σχέσεις, το μεταναστευτικό,
που μας επιφύλαξε σε λίγους μήνες η ΣΥΡΙΖΑϊκή εκδοχή ΤΟΥ Συστήματος
(έχοντας πάντα τον Άκη μέσα του), δείχνει παντού τη γλυκειά ανομία μας.
Παιδί της είναι και η πάγια αποδοχή του θεσμού των αγροτικών μπλόκων,
των κάθε μπλόκων, των καταλήψεων, αυτής της γελοίας εξουσιαστικής
ξελιγωμάρας του αντιστασιακού ντιριντάχτα.
Οι εξαπατημένοι αγρότες (είπαμε, ούτε να το τρώμε το
σανό, όμως, ούτε και να το καίμε στους δρόμους) καθιστούν πάλι όμηρη
την κοινωνία. Και καταπατούν το κράτος Δικαίου, ενώ η Δικαιοσύνη κοιτάει
αλλού. Ξαναδείτε (Η ηθική και η αισθητική της απεργίας) και (Της Δικαιοσύνης «απεργία» νοητή) τι ακριβώς εννοούμε.
Όλα αυτά είναι πάλι ο Τσοχατζοπουλισμός μέσα μας.
Είναι η μαγκιά του Αλεξάκη μας και όσων κομμάτων έχουν φοβηθεί να
καταγγείλουν την αλητεία της παράνομης κατάληψης του δημόσιου χώρου.
Είναι η ανυπόστατη δημοσιογραφία μας που βλέπει εις βάθος αλλά τέτοια
απλά δεν τα βλέπει, στηρίζοντας το θλιβερό έργο «Το μίσος στα χρόνια της
χολέρας»…
Όσο, λοιπόν, η κοινωνία δεν κάνει εμετό τον
Τσοχατζόπουλο που δυστυχώς τόσο σύμπλοκα έχει ενσωματώσει εντός της, δεν
πρόκειται να ανακάμψει και να δει χαΐρι και προκοπή.
Υστερόγραφο
Κυπριακός κόλαφος στις μαλακές παρειές μας
Ο Μαξίμιος Επικοινωνισμός συνεχίζεται, καταγγέλλει τον «νεοφιλελεύθερο Κυριάκο» Λίγοι δε αντιλήφθηκαν
και την φαιδρότερη ασχετίλα των κυβερνητικών, που μπερδεύουνε το
αναδιανεμητικό συνταξιοδοτικό σύστημα με την αναδιανομή των πόρων (του
φορολογικού συστήματος)…
Παράλληλα, η Κύπρος, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα, ηλίθιε, ενωμένη και
χωρίς εσωτερικές αντιπολιτευτικές προστριβές, πατάει γκάζι και τρώμε τη
σκόνη της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου