Την Κυριακή είχαμε πάρτι. Επιτέλους. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέχω άλλη
μιζέρια. Φόροι, μειώσεις συντάξεων, αύξηση εισφορών, ανεργία…
μπούχτισα. Κι αυτή η αξιολόγηση -που από ό,τι φαίνεται ο Ευκλείδης θα
φοράει κοντομάνικα όταν ολοκληρωθεί- στενάχωρη είναι. Βάλτε λίγο στο
κοκτέιλ και τη βαρυχειμωνιά που ενέσκηψε. Σκέτη κατάθλιψη.
Αλλά είπαμε, την Κυριακή είχαμε πάρτι. Πάρτι γενεθλίων. Ο Αλέξης Τσίπρας έσβησε το πρώτο του κεράκι. «Ενας χρόνος Αριστερά, ένας χρόνος
μάχη», γράφει η αφίσα. Οι περσινές αφίσες έγραφαν «Η ελπίδα έρχεται».
Τελικά αντί για ελπίδα ήρθε… λεπίδα. Κι αντί για Αριστερά προέκυψε μια
συγκυβέρνηση Αριστερο-ακροδεξιά.
Αντί να προκαλέσουμε την ευρωπαϊκή
επανάσταση, τελικά ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του έκαναν μνημονιακή
επανάσταση.
Οσο για τη «μάχη» που γράφει η αφίσα. Ποια από όλες; Τη μάχη με τους
ανεμόμυλους; Τη μάχη του Βαρουφάκη ή τη μάχη του κυρ Αλέκου με το φρέντο
στο χέρι;
Την Κυριακή στο βήμα του Ταε Κβον Ντο δίπλα στον πρωθυπουργό
θα έπρεπε να είναι όλοι οι πρωτεργάτες της «πρώτης φοράς Αριστεράς».
Ο Γιάνης…
«αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες», η Κωνσταντοπούλου που «διέγραψε» το
χρέος, ο Λαφαζάνης που έφερε τα 5 δισ. από τη Μόσχα, ο Στρατούλης που θα
έδινε τη 13η σύνταξη, ο Σκουρλέτης που θα αύξανε τον κατώτατο μισθό και
ο Παππάς που έβλεπε μια «καλή νύχτα» το βράδυ που προκηρύχθηκε το
ψευδοδημοψήφισμα.
Να πιαστούν όλοι χέρι χέρι και θα χορέψουν μαζί με το
σύντροφο Καμμένο για να γιορτάσουν...
(...)
Αλλά πάλι μιζεριάσαμε. Είπαμε...
την Κυριακή είχαμε πάρτι. Εντάξει, το
μαγαζί δεν διαθέτει λουλούδια για να κάνουμε «ζημιά» αλά… Παντελίδη. Τη
«ζημιά», όμως, που έγινε τις τελευταίες 365 ημέρες θα την πληρώνουμε
όλοι οι πολίτες για χρόνια. Κι ας μην τα σπάσαμε στα μπουζούκια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου