Για να πούμε και του κ. Τσίπρα το δίκιο, πρέπει να σημειώσουμε ότι έχει
διπλή δουλειά να κάνει.
Δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει -εκών, άκων- τις
σκληρές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Εχει απέναντι και τον
παλιό, κακό του εαυτό.
Εχει τον Τσίπρα καβάλα στα τρακτέρ του Ορχομενού
να λέει ότι «ο αγώνας που εσείς δίνετε δεν είναι πια ένας αγώνας που
μπορούσε παλιότερα να ήταν για καλυτέρευση ζωής. Είναι ένας αγώνας
επιβίωσης. Αυτό που συζητιέται και διακυβεύεται δεν είναι να έχετε ένα
καλύτερο εισόδημα, αλλά αν θα μείνετε στα χωράφια σας και εάν αυτή η
χώρα θα έχει παραγωγή. Ολα τα αιτήματά σας, τα οποία είναι δίκαια, έχουν
σχέση με ένα πράγμα. Με το μνημόνιο. Ας μη γελιόμαστε. Γιατί οι
δανειστές μας θέλουν αυτή η χώρα να μην μπορεί να παράγει. Για να
είμαστε μια αποικία χρέους, να είμαστε δέσμιοι των δανειστών και των
δανείων» (14.2.2013).
Εχει να αντιπαλέψει τον κ. Τσίπρα του λιμανιού, αυτόν που ενσαρκώνει σήμερα ο υπουργός Ναυτιλίας του κ. Θανάσης Δρίτσας. Ελεγε, για παράδειγμα, το 2009 ο νυν πρωθυπουργός: «Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μαζί με τα κλειδιά του Μαξίμου, παραδίδει και τα κλειδιά του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους. Οπως παρέδωσε τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή στα μεγάλα ελληνικά και ξένα συμφέροντα. Οπως εκποίησε όλον σχεδόν τον πλούτο της χώρας. Αυτό που δεν περίμενε κανείς, είναι η αξιωματική αντιπολίτευση να παίζει με τις λέξεις. Είναι αδιανόητο, μία ημέρα πριν από τις εκλογές, να συνεχίζει να ακροβατεί και για την πώληση του λιμανιού, μεταξύ “επαναδιαπραγμάτευσης” και “αναθεώρησης” της σύμβασης. Καμία αναθεώρηση, καμία επαναδιαπραγμάτευση. Οριστική ματαίωση της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Η σύμβαση εκποίησης του λιμανιού πρέπει να ακυρωθεί. Οχι άλλο κινεζικό μαρτύριο στον ελληνικό λαό. Θα είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων του λιμανιού, όπως θα είμαστε στο πλευρό όλων των εργαζομένων μετά τις εκλογές, προστατεύοντας τον δημόσιο πλούτο και τα εργασιακά δικαιώματα» (2.10.2009).
Εχει να αντιπαλέψει τον κ. Τσίπρα του λιμανιού, αυτόν που ενσαρκώνει σήμερα ο υπουργός Ναυτιλίας του κ. Θανάσης Δρίτσας. Ελεγε, για παράδειγμα, το 2009 ο νυν πρωθυπουργός: «Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μαζί με τα κλειδιά του Μαξίμου, παραδίδει και τα κλειδιά του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους. Οπως παρέδωσε τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή στα μεγάλα ελληνικά και ξένα συμφέροντα. Οπως εκποίησε όλον σχεδόν τον πλούτο της χώρας. Αυτό που δεν περίμενε κανείς, είναι η αξιωματική αντιπολίτευση να παίζει με τις λέξεις. Είναι αδιανόητο, μία ημέρα πριν από τις εκλογές, να συνεχίζει να ακροβατεί και για την πώληση του λιμανιού, μεταξύ “επαναδιαπραγμάτευσης” και “αναθεώρησης” της σύμβασης. Καμία αναθεώρηση, καμία επαναδιαπραγμάτευση. Οριστική ματαίωση της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Η σύμβαση εκποίησης του λιμανιού πρέπει να ακυρωθεί. Οχι άλλο κινεζικό μαρτύριο στον ελληνικό λαό. Θα είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων του λιμανιού, όπως θα είμαστε στο πλευρό όλων των εργαζομένων μετά τις εκλογές, προστατεύοντας τον δημόσιο πλούτο και τα εργασιακά δικαιώματα» (2.10.2009).
Σύμφωνοι! Ολοι έχουν πει μια κουβέντα παραπάνω την οποία αργότερα
αναγκάστηκαν να καταπιούν. Ποτέ όμως ένα κόμμα δεν ξεφούρνισε τόσες
ανοησίες.
Ουδείς αντιπολιτεύτηκε τόσο πρόχειρα -σαν να μην υπάρχει
αύριο- και ίσως γι’ αυτό...
κανείς δεν κυβέρνησε τόσο καταστροφικά.
«Ολα
εδώ πληρώνονται», θα πει κάποιος. Αλλά το ερώτημα είναι σε ποιον πάει ο
λογαριασμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου