Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΝΤΕΛΑ
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να βιαστεί. Και
πρωτίστως, να αποφασίσει.
Θέλει τη χώρα μέσα ή έξω από το ευρώ;
Και να αντιληφθεί: Δυστυχώς, έτσι όπως τα καταφέραμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, είμαστε οι αδύναμοι κρίκοι αυτής της διαπραγμάτευσης. Καλώς ή κακώς, δυνατοί είναι αυτοί που έχουν τα λεφτά.
Ενδεχομένως, ως αντιπολίτευση, οι νυν κυβερνώντες να φαντασιώνονταν ζουρνάδες και νταούλια. Μικρό το κακό. Ως κυβέρνηση, όμως, οφείλουν να αντιληφθούν ότι «κάτι» πρέπει να γίνει, και μάλιστα άμεσα, σε επίπεδο διαπραγμάτευσης για να βρεθούν λεφτά και να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας. Αλλιώς το κακό θα γίνει μεγάλο.
Και δεν είναι σοβαρό το δίλημμα –ούτε καν σε επίπεδο διατύπωσης– ότι κάποια από τις υποχρεώσεις της χώρας, εντός ή εκτός συνόρων, αν χρειασθεί, μπορεί και να μην πληρωθεί. Και αυτό γιατί όποια κι αν είναι η επιλογή, το ίδιο αποτέλεσμα θα επιφέρει, το οποίο θα είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Και ας αντιληφθούν στο Μαξίμου, στην Κουμουνδούρου, ότι το εκλογικό σώμα δεν εξέλεξε την παρούσα κυβέρνηση για να επιλέξει ποιον θα πληρώσει και ποιον θα αφήσει απλήρωτο. Για τον απλό λόγο ότι αυτό, μαθηματικά, οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ. Και λαϊκή εντολή για μια τέτοια μεγάλη απόφαση δεν υπάρχει, δεν έχει δοθεί, όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα. Αντιθέτως.
Να διαπραγματευτεί σκληρά η κυβέρνηση, ναι, είναι κατανοητό και ευνόητο και τέτοια εντολή, όντως, έχει δοθεί. Ωστόσο, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Εκτός Ευρωζώνης, θα συνιστά εθνικό έγκλημα.
Αν πιστεύει ότι με IOUs και άλλα παρόμοια μέσα, που κάποιοι φέρεται να έχουν στην «οπτική» τους, θα συνεχίσει να πληρώνει και θα συνεχίσει να διαπραγματεύεται και θα συνεχίσει να κρατά τη χώρα μέσα στο ευρώ, πλανάται πλάνην οικτράν. Την επόμενη στιγμή από την υιοθέτηση αυτού ή παρόμοιων μέσων πληρωμής, η χώρα de facto θα τεθεί εκτός ευρώ.
Είναι προφανές ότι στην κυβέρνηση είχαν υποτιμήσει το γεγονός πως οι «απέναντι» θα επιμένουν τόσο πεισματικά στις λογιστικές πράξεις των ισοδύναμων, των αντ’ αυτού και των μέτρων γενικώς.
Και είναι προφανές πως πίστευαν ότι θα κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και θα συζητούσαν πολιτικά, επιδιώκοντας πολιτική λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Μπορεί και να πίστευαν ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν το έπρατταν ή ότι δεν το είχαν σκεφτεί ή ότι δεν ήταν ικανές για να το κάνουν.
Τώρα που αντιλαμβάνονται ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει, δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το:
Να αποδείξουν εμπράκτως πόσο έξυπνοι είναι, προσαρμόζοντας την τακτική τους στα νέα δεδομένα. Για να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα...
Θέλει τη χώρα μέσα ή έξω από το ευρώ;
Και να αντιληφθεί: Δυστυχώς, έτσι όπως τα καταφέραμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, είμαστε οι αδύναμοι κρίκοι αυτής της διαπραγμάτευσης. Καλώς ή κακώς, δυνατοί είναι αυτοί που έχουν τα λεφτά.
Ενδεχομένως, ως αντιπολίτευση, οι νυν κυβερνώντες να φαντασιώνονταν ζουρνάδες και νταούλια. Μικρό το κακό. Ως κυβέρνηση, όμως, οφείλουν να αντιληφθούν ότι «κάτι» πρέπει να γίνει, και μάλιστα άμεσα, σε επίπεδο διαπραγμάτευσης για να βρεθούν λεφτά και να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας. Αλλιώς το κακό θα γίνει μεγάλο.
Και δεν είναι σοβαρό το δίλημμα –ούτε καν σε επίπεδο διατύπωσης– ότι κάποια από τις υποχρεώσεις της χώρας, εντός ή εκτός συνόρων, αν χρειασθεί, μπορεί και να μην πληρωθεί. Και αυτό γιατί όποια κι αν είναι η επιλογή, το ίδιο αποτέλεσμα θα επιφέρει, το οποίο θα είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Και ας αντιληφθούν στο Μαξίμου, στην Κουμουνδούρου, ότι το εκλογικό σώμα δεν εξέλεξε την παρούσα κυβέρνηση για να επιλέξει ποιον θα πληρώσει και ποιον θα αφήσει απλήρωτο. Για τον απλό λόγο ότι αυτό, μαθηματικά, οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ. Και λαϊκή εντολή για μια τέτοια μεγάλη απόφαση δεν υπάρχει, δεν έχει δοθεί, όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα. Αντιθέτως.
Να διαπραγματευτεί σκληρά η κυβέρνηση, ναι, είναι κατανοητό και ευνόητο και τέτοια εντολή, όντως, έχει δοθεί. Ωστόσο, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Εκτός Ευρωζώνης, θα συνιστά εθνικό έγκλημα.
Αν πιστεύει ότι με IOUs και άλλα παρόμοια μέσα, που κάποιοι φέρεται να έχουν στην «οπτική» τους, θα συνεχίσει να πληρώνει και θα συνεχίσει να διαπραγματεύεται και θα συνεχίσει να κρατά τη χώρα μέσα στο ευρώ, πλανάται πλάνην οικτράν. Την επόμενη στιγμή από την υιοθέτηση αυτού ή παρόμοιων μέσων πληρωμής, η χώρα de facto θα τεθεί εκτός ευρώ.
Είναι προφανές ότι στην κυβέρνηση είχαν υποτιμήσει το γεγονός πως οι «απέναντι» θα επιμένουν τόσο πεισματικά στις λογιστικές πράξεις των ισοδύναμων, των αντ’ αυτού και των μέτρων γενικώς.
Και είναι προφανές πως πίστευαν ότι θα κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και θα συζητούσαν πολιτικά, επιδιώκοντας πολιτική λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Μπορεί και να πίστευαν ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν το έπρατταν ή ότι δεν το είχαν σκεφτεί ή ότι δεν ήταν ικανές για να το κάνουν.
Τώρα που αντιλαμβάνονται ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει, δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το:
Να αποδείξουν εμπράκτως πόσο έξυπνοι είναι, προσαρμόζοντας την τακτική τους στα νέα δεδομένα. Για να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου