ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Oι Κορεάτες όταν η Πατρίδα τους βρέθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο έγιναν δότες χρυσού χαρίζοντας στο κράτος μέχρι και τις ΒΕΡΕΣ τους - Οι χρεοκοπημένοι Ελληνες που 'χουν κάνει τα παπάρια των Εταίρων τους ΝΤΑΟΥΛΙΑ με τις φανφάρες περί "αξιοπρέπειας" ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ??? ( +VIDEO που πρέπει να δουν οι τσαμπουκαλεμένοι "μερακλήδες" του "λιτού βίου" της Αριστεράς του χαβιαριού...)

DEUTSCHE WELLE

Το 1998, στον απόηχο της ασιατικής κρίσης, οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ στο κράτος για να καταφέρει να πληρώσει το χρέος του προς το ΔΝΤ. 

 Για τους λαούς των περισσότερων χωρών, μια τέτοια κίνηση θα ακουγόταν παράλογη. Κι όμως, οι Κορεάτες το έπραξαν

Πριν φτάσουν στο σημείο να εκποιήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και χρυσαφικά, προηγήθηκε η ξαφνική κατάδυση του εθνικού νομίσματος. Το 1997 το ΔΝΤ, κάτω από την επιρροή των ΗΠΑ, άναψε το «πράσινο» φως για την εκταμίευση του αστρονομικού ποσού των 53,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη χώρα που, βέβαια, συνοδευόταν από αυστηρούς όρους όπως: αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. 

Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν εμφανές: το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάστηκε αμέσως.

Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι η στάση που κράτησαν οι απλοί Κορεάτες μπρος σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις. Στην πραγματικότητα το έκαναν με το κεφάλι ψηλά: 

Τον Ιανουάριο του 1998 η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους στο κράτος έτσι ώστε να βρει χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ.  

Η απάντηση των πολιτών ήταν άμεση: 

Σε ειδικά σημεία συλλογής χιλιάδες κόσμου έδιναν τα οικογενειακά κειμήλιά τους, τις βέρες τους, οτιδήποτε χρυσό αντικείμενο είχαν στην κατοχή τους. Ακόμη και χρυσά μετάλλια και τρόπαια.  

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: 

Μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκαν περίπου 227 τόνοι χρυσού που υπολογίστηκαν στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο οικονομολόγος Ρολφ Λάνγκχαμερ του Ινστιτούτου του Κιέλου αναφέρει:

«Τα φαινόμενα δεν είναι ομοειδή. Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Κορέα του 1997, δεν συνεπάγεται έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων. Πάντως, δεν μπορώ να πω ότι η βασική ιδέα δεν ήταν αρκετά σωστή. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η μεταφορά χρημάτων από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η κανονική διαδρομή είναι μέσω της πληρωμής των φόρων. Μια άλλη δυνατότητα θα είναι η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από εκείνους τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις και να τους πουλήσει ομόλογα».