"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΙΝΩΝΙΑ: 12 «δεν» για να μείνουμε άνθρωποι…


Ο αμερικανός φιλόσοφος Ραλφ Ουάλντο ‘Εμερσον έχει πει ότι «είναι εύκολο όταν είσαι μέσα στον κόσμο να ζεις σύμφωνα με ιδέες που δεν είναι δικές σου. Είναι εύκολο στη μοναξιά σου να ζεις με τις δικές σου ιδέες. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να διατηρείς την ανεξαρτησία του πνεύματός σου ζώντας μέσα στον κόσμο…»

Έτσι λοιπόν -κυριολεκτικά- μέχρι να φύγω από τη ζωή, δεν θα σταματήσω να γράφω δημοσίως και να υποστηρίζω στους δικούς μου ανθρώπους και τους φίλους μου, ότι λίγοι είναι οι πλήρεις άνθρωποι στην Ελλάδα.
 
Δυστυχώς, αυτό ακούγεται πολύ σκληρό και «εχθρικό». Αλλά είναι η αλήθεια. Αν δεν είστε πλήρης άνθρωπος δεν θα το καταλάβετε από ένα απλό κείμενο. Αντιθέτως, μπορεί και να εξοργιστείτε. Πάντως σίγουρα δεν θα αλλάξετε.

Διαβάστε, λοιπόν, ποιός είναι πλήρης άνθρωπος:
 
Δεν οδηγεί σαν τρελός στο δρόμο και δεν κορνάρει χωρίς πολύ σοβαρό λόγο. Οδηγεί πολιτισμένα.

Δεν πετάει σκουπίδια στις παραλίες, τα δάση και τους δρόμους. Κάνει ανακύκλωση και μαθαίνει στα παιδιά του να σέβονται το περιβάλλον.

Δεν καπνίζει με τσαμπουκά μέσα σε κλειστούς χώρους, κυρίως σε εστιατόρια. Όσοι καπνίζουν δεν αγαπάνε τη ζωή τους και, άρα, πώς θα σεβαστούν τους άλλους;

Δεν αφήνει ανοικτό το κινητό μέσα σε νοσοκομείο, εκκλησία, σινεμά ή θέατρο. Τουλάχιστον στο νοσοκομείο να πάρει η ευχή!

Δεν ταΐζει τα παιδιά του συνεχώς σε φαστφουντάδικα. Γιατί θα τα κάνει παχύσαρκα και, άρα, δυστυχισμένα και άρρωστα.

Δεν κυνηγάει τα αδέσποτα σκυλάκια. Το να φροντίζεις, προστατεύεις και αγαπάς τα ζώα σημαίνει ότι είσαι καλός άνθρωπος. Το αντίθετο παλιάνθρωπος.

Δεν ανέχεται απρεπείς και προσβλητικές συμπεριφορές δημοσίων υπαλλήλων και τις καταγγέλλει. Ταυτοχρόνως, όμως, δεν «τα βάζει» χωρίς λόγο και με τους υπαλλήλους που δεν φταίνει και κάνουν έντιμα τη δουλειά τους.

Δεν κλέβει το κράτος. Πληρώνει τους φόρους του και ζητεί πάντα απόδειξη -ό,τι κι αν αγόρασε (καθόλου άσχετο αλλά τον τελευταίο χρόνο σπάνια φούρναρης έδωσε απόδειξη γιά μιά φρατζόλα των 0,80 ευρώ. Φανταστείτε τι κερδίζει από 200 φρατζόλες χωρίς απόδειξη κάθε ημέρα, από 6.000 φρατζόλες κάθε μήνα.
Γιά να μην πούμε ότι ελάχιστοι εστιάτορες και σουβλατζήδες κατέβασαν τις τιμές μετά τη μείωση του ΦΠΑ. Ντροπή τους, αλλά θα το βρούνε μπροστά τους).

Δεν είναι τεμπέλης και αχάριστος γιά την ευλογία της εργασίας. Σέβεται τη δουλειά και τους συναδέλφους του. Εργάζεται ευσυνείδητα στο ωράριό του και ευχαριστεί το Θεό που έχει ένα μεροκάματο γιά να ζει την οικογενειά του.

Δεν «αυτοκτονεί» λίγο λίγο με τον τρόπο ζωής του. Οι Έλληνες είναι πρώτοι στην Ευρώπη στο κάπνισμα, στα τροχαία, στην κακή διατροφή, στη σχέση με τη γυμναστική, στην υγιεινή των δοντιών (και, βέβαια, στη διαφθορά στο δημόσιο και τη φοροδιαφυγή).

Δεν βάζει στη διαπασών στις ώρες κοινής ησυχίας την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή το στερεοφωνικό. Σέβεται τό δικαίωμα στην ησυχία του γείτονα.

Δεν ξεχνάει ότι υπάρχει η αλληλεγγύη. Βοηθάει όπως μπορεί τους ηλικιωμένους, μητέρες με καροτσάκια, τυφλούς και αναπήρους.

Πάνω απ’ όλα κάνει τα πάντα γιά τα παιδιά. Το αύριο του πλανήτη. Αγαπάει τα παιδιά πάνω από τη ζωή του. Είτε είναι δικά του είτε είναι ξένα. Γιατί τα παιδιά είναι παιδιά όλων μας.

Είναι κι άλλα πολλά, αυτά που μας κάνουν πλήρεις ανθρώπους. Απλά ας καταλάβει όποιος διαβάζει αυτό το κείμενο ότι γιά να μην είσαι καν άνθρωπος δεν φταίει το Μνημόνιο και ή τρόικα ή η Μέρκελ. Δεν χάνεις την ανθρωπιά σου όσο φτωχός κι αν είσαι. Το αντίθετο.
  Δεν μας κάνουν πλήρεις ανθρώπους το ακριβό αυτοκίνητο, το πολυτελές σπίτι, το σούπερ κινητό ή το εντυπωσιακό κοστούμι.

Αυτά πιστεύω. Και μακάρι να τα πιστεύουν κι άλλοι πολλοί. Όσο πιό πολλοί «πλήρεις» άνθρωποι, τόσο καλύτερη κοινωνία. Τόσο καλύτερη ζωή. Τόσο μεγαλύτερη ελπίδα ότι θα πεθάνουμε κάποτε με γαλήνια ψυχή.

Αυτή είναι η δική μου ανεξαρτησία του πνεύματος σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιό εχθρικός και παράφρων.

Γιά το τέλος οι δύο στίχοι που κλείνουν τη Σαιξπηρική Δημιουργία, από την «Τρικυμία».
«Κι όπως συγχώρεση είθε να βρει κάθε κρίμα σας, έτσι είθε να λυτρώσει κι εμέ η συγχωρεσή σας».

Δεν υπάρχουν σχόλια: