Η ιστορία καταχωρηθηκε στο βιβλίο επισκεπτών της παλαιστινιακής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ένας μετριοπαθής φούρναρης της Τζενίν, στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, ο Χάντερ Αντνάν, έκαμψε τους ισραηλινούς δεσμοφύλακες με μια απεργία πείνας 66 ημερών. Κατάφερε να ελευθερωθεί στο τέλος της τετράμηνης διοικητικής κράτησής του - αν και η έκτακτη αυτή διαδικασία, κατά την οποία οι ισραηλινές Αρχές κρατούν αιχμάλωτο κάθε άτομο που θεωρείται επικίνδυνο χωρίς να του απαγγείλουν κατηγορίες, ανανεώνεται επ' αόριστον.
Στον απόηχο αυτής της νίκης, δεκάδες άλλοι διοικητικοί κρατούμενοι - από τους τριακόσιους συνολικά - κάνουν με τη σειρά τους απεργία πείνας. Ανάμεσά τους, η Χάνα Σαλαμπί, 30 ετών.
Η Σαλαμπί, όπως και ο Αντνάν είναι μέλος της ισλαμικής Τζιχάντ, μιας μικρής οργάνωσης υπεύθυνης στο παρελθόν για επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ισραήλ. Στις αρχές Απριλίου, εξαντλημένη έπειτα από σαράντα ημέρες χωρίς τροφή, η νεαρή γυναίκα συμφώνησε να απελαθεί για τρία χρόνια στη Λωρίδα της Γάζας.
Η μάχη αυτών των δύο ανθρώπων, που ήρθε στο προσκήνιο από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, έχει αναβιώσει τις υποθέσεις σχετικά με το ξέσπασμα μιας τρίτης ιντιφάντα. Το πείσμα του νέου άνδρα, έτοιμου να πεθάνει με χειροπέδες στο κρεβάτι του, είχε ως αποτέλεσμα να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση Νετανιάχου. Ηταν μια κίνηση αυτοθυσίας και όχι βίας - σε πλήρη αντίθεση με τις επιχειρήσεις καμικάζι, στις οποίες επιδίδεται η ισλαμική τζιχάντ στο Ισραήλ. Το ενδεχόμενο μιας ακρόασης του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ για την υπόθεση Αντνάν, που θα μπορούσε να θέσει εκ νέου την εκτεταμένη κακομεταχείριση των διοικητικών κρατουμένων από το εβραϊκό κράτος, τον παρακίνησε να συνθηκολογήσει.
Θα εμπνεύσει τους Παλαιστινίους η παραδειγματική αυτή νίκη για την κατοχική δύναμη; Θα αντιγράψουν οι κάτοικοι της Δυτικής Οχθης τα ξαδέλφια τους που ενσωμάτωσαν τις αρετές της ειρηνικής εξέγερσης, όπως αποδεικνύουν οι οργανωμένες διαδηλώσεις κάθε εβδομάδα στο Μπιλίν, το Νιλίν, το Αλ Ναμπί Σαλέχ και μια χούφτα άλλα χωριά;
Η απάντηση είναι όχι.
Στις 30 Μαρτίου κατά την εμβληματική για το παλαιστινιακό πολιτικό ημερολόγιο Ημέρα της Γης, η συμμετοχή ήταν μικρή. Η προγραμματισμένη μη βίαιη παρέλαση στο οδόφραγμα Καλάντια, στα σύνορα με την Ιερουσαλήμ, μετατράπηκε σε παραδοσιακή σύγκρουση με πέτρες και δακρυγόνα με τους ισραηλινούς στρατιώτες. Αντί να αποτελέσει προάγγελο μιας λαϊκής αναδιοργάνωσης, η απεργία πείνας του Αντνάν σηματοδοτεί μια συλλογική κρίση. Είναι ενδεικτική της αδυναμίας του κοινωνικού και πολιτικού παλαιστινιακού σώματος να δημιουργήσει μια εναλλακτική λύση για τη διπλή αποτυχία του ένοπλου αγώνα - την οποία αποποιούνται και οι δύο πλευρές - και της ειρηνευτικής διαδικασίας - στην οποία δεν πιστεύουν πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου