Αρνούμαστε την πραγματικότητα

Του ΦΩΤΗ ΓΕΩΡΓΕΛΕ

Κάποιο από αυτά τα βράδια, δυο κύριοι, ο ένας πρύτανης και ο άλλος εκπρόσωπος των ιδιοκτητών ταξί, εμφανίστηκαν στα δελτία ειδήσεων και θριαμβευτικά μας ανακοίνωσαν ότι νίκησαν. Έχουν απόλυτο δίκιο. Νίκησαν. Ήταν το σημαδιακό φινάλε μιας ολόκληρης περιόδου δυόμισι χρόνων. Μη ρωτήσεις ποιοι έχασαν. Είναι όπως στο πόκερ. Όταν στο τραπέζι κοιτάζεις τους συμπαίκτες σου και δεν ξέρεις ποιος είναι το κορόιδο, τότε είσαι εσύ.

Αυτή η τελευταία εβδομάδα ήταν αποκαλυπτική. Μόνο τους τίτλους των ειδήσεων αν διάβαζες, θα έβλεπες ανάγλυφα τον τρόπο που αυτοκτονεί μια ολόκληρη χώρα. Επειδή έρχονται εκλογές με αβέβαιες εξελίξεις, μέσα σε λίγες μέρες το πολιτικό σύστημα προσπαθεί με μια βιομηχανία ρυθμίσεων σε άσχετα νομοσχέδια να διευθετήσει όλα τα συμφέροντα που απειλούνται, να εξασφαλίσει όλες τις απαιτήσεις της κομματικής πελατείας.

Αντί να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα, τα κλείνει. Ανατρέπει ακόμα και παλιούς νόμους, αναβάλλοντας την απελευθέρωση της μεταφοράς καυσίμων για το 2020. Μετατρέπει σε κλειστά ακόμα και μελλοντικά επαγγέλματα, παραχωρεί τις άδειες για τα βανάκια 7-9 θέσεων σε όσους έχουν ήδη άδεια ταξί. Παραχωρεί τη διαχείριση του χρηματικού προϋπολογισμού των ΑΕΙ στους πρυτάνεις, οι οποίοι αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο και εμποδίζουν την εκλογή συμβουλίων. Απαλλάσσει όσους έχουν νομιμοποιήσει αυθαίρετους χώρους από τα τεκμήρια και τη φορολόγηση που έχουν όλοι οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες ακινήτων. Ακυρώνει την κατάργηση αγροτικών συνεταιρισμών και οργανισμών ανενεργών και ζημιογόνων. Αναβάλλει τη συγχώνευση των εκατοντάδων τμημάτων του Δημοσίου που λειτουργούσαν στα χαρτιά, με διευθυντές χωρίς υπαλλήλους.

Μεταθέτει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων για το 2013. Εξασφαλίζει εκλογικό επίδομα για τις εκλογές που έρχονται σε τμήματα δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακυρώνει τα εισοδηματικά κριτήρια για τους τρίτεκνους και πολύτεκνους που είχαν προβλεφθεί, ώστε να επιδοτούνται όσοι πραγματικά έχουν ανάγκη. Ορίζει πλασματικά χρόνια για όσους εξαιρέθηκαν από τη λίστα βαρέων και ανθυγιεινών, προσθέτοντας έτσι στα ασφαλιστικά ταμεία χιλιάδες ακόμα πρόωρους συνταξιούχους. Προχωράει σε μερικές χιλιάδες προσλήψεις «εποχικών» εργαζομένων σε δημόσιες υπηρεσίες.

Με άλλα λόγια: Δεν αντιμετωπίζει την ανεργία, εξασφαλίζει προσόδους και εφ’ όρου ζωής εισοδήματα σε ομάδες συμφερόντων και συντεχνίες. Διευκολύνει τη φοροδιαφυγή. Δεν αντιμετωπίζει τη γραφειοκρατία. Συνεχίζει τη σπατάλη και τη λεηλασία του δημόσιου ταμείου. Αποφεύγει να βάλει σε λειτουργία τον κρατικό μηχανισμό κατά τρόπο παραγωγικό και λειτουργικό. Επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, που έχουν ήδη χρεοκοπήσει. Διογκώνει τα ελλείμματα αντί να τα καταπολεμήσει.

Δηλαδή, μέσα σε μια βδομάδα μόνο, βλέπουμε όλη την παθογένεια του πολιτικού συστήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Βλέπουμε γιατί αποτυγχάνουν όλες οι προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε την κρίση, γιατί η ύφεση συνεχώς βαθαίνει.

Παραδόξως, ενώ αυτά γίνονται μπροστά μας, μέσα σε λίγες μέρες, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν εξαπολύουν φλογερή κριτική. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν διαδηλώνει, οι αγανακτισμένοι δεν αγανακτούν στις πλατείες. Μάλλον συμφωνούν και με όλα αυτά. Τα μέσα ενημέρωσης, αντιθέτως, θρηνούν για τα μέτρα που θα επιβάλει η τρόικα τον Ιούνιο. Ενώ αυτά συμβαίνουν σήμερα, ολόκληρος ο δημόσιος διάλογος περιστρέφεται γύρω από τα μέτρα που θα προκύψουν σε 3 μήνες.

Γιατί συμβαίνει αυτό το παράδοξο;  

Για να κρύψουν τη σχέση αίτιου-αιτιατού. Επειδή ξέρουν ότι με όσα κάνουν τα ελλείμματα δεν μειώνονται, ο προϋπολογισμός θα πέσει πάλι έξω, θα χρειαστούν νέα μέτρα τα οποία θα πληρώσουν τα συνήθη θύματα, στήνουν από τώρα το σκηνικό της παραπλάνησης κατηγορώντας προκαταβολικά την τρόικα για ό,τι θα μας συμβεί.

Για να δούμε, όμως, τι λένε αυτοί οι ανάλγητοι άνθρωποι. 

Το ΔΝΤ λέει: Από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής μπορείτε να εισπράξετε φέτος 3 δις. Είτε αυτό θα επιτύχετε, είτε θα χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα. Το ΔΝΤ, που τα λέει αυτά, είναι πολύ μετριοπαθές γιατί ξέρει την ποιότητα του πολιτικού δυναμικού και του κρατικού μηχανισμού. Γιατί αν απλώς λειτουργούσαμε με το ίδιο ποσοστό είσπραξης των φόρων που είναι ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών χωρών, θα είχαμε όχι 3 αλλά 9,8 δις επιπλέον και δεν θα χρειαζόμαστε κανένα μέτρο. Αλλά δεν το κάνουμε.

Ο άλλος ανάλγητος, Πολ Τόμσεν, λέει: Δεν είναι επιθυμητή λύση οι οριζόντιες μειώσεις, η σωστή λύση είναι να αυξηθεί η παραγωγικότητα ώστε να υποστηρίζει τους τωρινούς μισθούς. Είτε αυτό θα συμβεί, είτε θα μειωθούν. Στα δελτία ειδήσεων δημοσιογράφοι θρηνούν γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να μας κάνει Βουλγαρία. Χειρότερα, οδύρεται ο πιο «φίλος του λαού», Μπαγκλαντές θέλουν να μας κάνουν.

Στην πραγματικότητα, ο Τόμσεν λέει μια κοινοτοπία. Όλοι ξέρουν τα απλά μαθηματικά της ζωής. Όλοι όσοι, βέβαια, δουλεύουν και ζουν από τη δουλειά τους. Μόνο οι εταιρείες που ξεπλένουν μαύρο χρήμα δεν ξέρουν αυτά τα μαθηματικά. Και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.

Παράδειγμα: Ο τουρισμός έχει πρόβλημα. Ακόμα και πέρυσι, που πήγαμε καλά, η Αθήνα είχε πτώση, 1 εκατομμύριο αφίξεις λιγότερες. Φέτος τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο συνεδριακός τουρισμός, με τις απεργίες, τα επεισόδια, τους εμπρησμούς, έχει καταρρεύσει. 500 εκατομμύρια υπολογίζονται τα χαμένα έσοδα. Από τα 2 εκ. Γερμανούς τουρίστες, οι 700.000 δεν θα έλθουν φέτος στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν τους καταλαβαίνω. Κι εγώ δεν θα πήγαινα σε μια χώρα που καίνε ελληνικές σημαίες, με θεωρούν στρατό κατοχής και με λένε ναζί. Οι εργαζόμενοι στην αγορά του τουρισμού και στα παρεμφερή επαγγέλματα δεν ξέρουν ότι φέτος οι αποδοχές τους θα είναι λιγότερες; Πρέπει να τους το πει ο Τόμσεν;

Δεν κάνουμε τίποτα για το πρόβλημα, αντιθέτως το οξύνουμε. Αλλά είμαστε αντίθετοι με τα αποτελέσματα. Δηλαδή, αρνούμαστε την πραγματικότητα. Και τη βαφτίζουμε Τόμσεν. Αν προσέξεις τα λόγια του ΔΝΤ, των Ευρωπαίων πολιτικών, των μελών της τρόικας, θα δεις μια θεμελιακή διαφορά από τους κομπιναδόρους δικούς μας. Υπάρχει μια διάζευξη είτε-είτε. Αυτό το «είτε-είτε» είναι η πολιτική. Είναι οι πολιτικές επιλογές. Είτε θα κάνουμε αυτό, είτε θα συμβεί το άλλο. Τι είναι όλοι αυτοί, τίποτα υποδείγματα προοδευτικής σκέψης; Συντηρητικοί πολιτικοί είναι, τεχνοκράτες μεγάλων γραφειοκρατικών οργανισμών.

Όμως, η διαφορά τους από τον ελληνικό πολιτικό λόγο είναι τεράστια. Πολιτική επιλογή, ενήλικη αντιμετώπιση του πολίτη, τοποθέτηση διλημμάτων. Εδώ, το παρακμιακό πολιτικό σύστημα κάνει το αντίθετο ακριβώς απ’ αυτό. Παραπλάνηση, απόκρυψη της πολιτικής επιλογής. Όλες οι αποφάσεις που παίρνουν αυτές τις μέρες, οι ρουσφετολογικές ρυθμίσεις της αρχής, είναι οι επιλογές τους. Αυτές που προσπαθούν να κρύψουν. Αφού τις πάρουν, αφού οδηγήσουν έτσι έναν ολόκληρο λαό στην παρατεταμένη ύφεση, καταγγέλλουν έπειτα την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα που προκύπτει ακριβώς από τις επιλογές τους. Αυτοί που φωνάζουν περισσότερο ότι κάποιοι, «ξένοι», θέλουν να μας κάνουν Μπαγκλαντές, είναι αυτοί που σταθερά μας οδηγούν εκεί προσπαθώντας να περισώσουν τα δικά τους προνόμια.

Την επόμενη φορά που κάποιο κόμμα θα θρηνεί μαζί σου για την ανεργία, ρώτα: Για τα κλειστά επαγγέλματα τι γνώμη έχεις; Όταν καταγγέλλει τη νέα φορολόγηση των ασθενέστερων στρωμάτων, ρώτα: Για τις φοροαπαλλαγές τι λες; Όταν είναι μαζί σου για τις νέες μειώσεις στη σύνταξη, ρώτησε: Για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ποια είναι ακριβώς η θέση σας;