Του Β. Δεμίρη
Από υποκρισία και έλλειψη προσανατολισμού ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο χαρακτηρίζονται το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας, ενόψει και της κυπριακής προεδρίας της Ε.Ε. την 1η Ιουλίου. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις έχουν «παγώσει», καθώς δεν ανοίγουν πλέον κεφάλαια του κοινοτικού κεκτημένου με την Αγκυρα, το λιγότερο που θα πρέπει να πράξει η Ε.Ε. είναι να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις της με την Τουρκία σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα πλήρους ένταξης της χώρας.
Χωρίς να το παραδεχτούν δημοσίως, τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. αποδεικνύουν με τη συμπεριφορά τους ότι η ένταξη δεν είναι πλέον ρεαλιστικός στόχος. Από την πλευρά της, η Τουρκία εντείνει τις προκλήσεις, πολλαπλασιάζοντας την υιοθέτηση συμπεριφορών που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και την κοινοτική πρακτική.
Παράλληλα, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις εξακολουθούν -μόνο στη θεωρία- να υφίστανται, διότι δεν έχει εξευρεθεί ακόμη η φόρμουλα για τη διακοπή τους χωρίς αρνητικές συνέπειες. Και αυτό γιατί Βρυξέλλες και Αγκυρα δεν επιθυμούν να κατεδαφίσουν ό,τι έχει οικοδομηθεί, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι οικονομικές σχέσεις έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα. Αυτό όμως δεν εμποδίζει, σε πολιτικό επίπεδο, την Τουρκία να υιοθετεί θέσεις που είναι συχνά ασύμβατες με την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, όπως, για παράδειγμα, τις απειλές έναντι την Κύπρου.
Η πραγματικότητα για όλο και περισσότερους Ευρωπαίους είναι ότι η Τουρκία είναι αδύνατον να ενταχθεί στην Ε.Ε., μεταξύ άλλων, για λόγους πολιτικούς, ιστορικούς, γεωγραφικούς και δημοσιονομικούς, την ώρα που η χώρα αυτή έχει αποκτήσει ένα νέο ειδικό πολιτικό, οικονομικό αλλά και πολιτιστικό βάρος στον αραβικό κόσμο.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η εξάμηνη προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. από την Κύπρο θα δοκιμάσει εκ νέου τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία. Στους κόλπους της Ε.Ε. το ερώτημα που τίθεται είναι ποια στάση θα κρατήσουν οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Αγκυρας, όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Σουηδία, και αν θα επιχειρήσουν έμμεσα να εμπλέξουν τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού στο δύσκολο έργο της άσκησης της προεδρίας. Η ανάληψη της προεδρίας από μικρή πληθυσμιακά χώρα δεν είναι εύκολη υπόθεση και οι πιέσεις των «ισχυρών» είναι συχνά ασφυκτικές.
Στα «αγκάθια» αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το θέμα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης που «καίει» τη χώρα μας και το οποίο μπορεί να κληθεί να χειριστεί η Λευκωσία το δεύτερο εξάμηνο του 2012, αν το ζήτημα δεν κλείσει επί δανικής προεδρίας.
Η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται να υπογράψει και να εφαρμόσει τη συμφωνία επανεισδοχής σε επίπεδο Ε.Ε., προβάλλοντας σειρά απαιτήσεων, όπως να συνδέει το ζήτημα της απελευθέρωσης των θεωρήσεων εισόδου με αυτή τη συμφωνία.
Η Ε.Ε. θα πρέπει επιτέλους να απαντήσει στο ερώτημα, αν η Τουρκία εξακολουθεί να είναι υποψήφια προς ένταξη χώρα ή απλώς μια τρίτη χώρα, με την οποία διατηρεί ειδικές σχέσεις.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου