Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το μόνο που μένει να κάνουμε εδώ που έφτασε το πράγμα, είναι να κερδίσουμε χρόνο παραμένοντας μέσα στην Ευρωπαική Ένωση. Ούτως ή άλλως, η Ευρώπη θα αναγκαστεί σύντομα πλέον, λόγω των τεράστιων πιέσεων απο τις αγορές, να αλλάξει πολιτική και να χαλαρώσει την λιτότητα. Η έκδοση ευρωομολόγου είναι νομοτελειακή, το ίδιο και η αλλαγή νομισματικής πολιτικής απο την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα. Η Ευρώπη θα τυπώσει χρήμα για να σωθεί και θα υποτιμήσει το ευρώ. Το ζήτημα είναι εμείς να έχουμε μείνει μέσα μέχρις ότου γίνει αυτό και να μην έχουμε «γλιστρύσει» στη δραχμή και τη διεθνή απομόνωση.
Δυστυχώς όλα δείχνουν οτι οι πολιτικοί μας έχουν άλλα σχέδια. Ενώ δημοσίως προπαγανδίζουν υπέρ του ευρώ, απο πίσω μας ψιθυρίζουν οτι η λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή.
Μας παρουσιάζουν μόνο δυο επιλογές, που είναι η μία χειρότερη απο την άλλη. Ή θα πάμε στη δραχμή, ή θα πέσουν οι μισθοί και οι συντάξεις μας σε επίπεδο Βουλγαρίας και η ανεργία θα φτάσει σε εξωφρενικά ποσοστά.
Η ευθύνη για την τραγική μας κατάσταση, βαρύνει το σύνολο των πολιτικών. Και του ΠΑΣΟΚ που δεν περιόρισαν εγκαίρως τις δαπάνες, δεν έκλεισαν τις εκατοντάδες άχρηστες υπηρεσίες βολέματος των ημέτερων και προτίμησαν να ρημάξουν στους φόρους τους πολίτες, αλλά και της ΝΔ που δεν έσπρωξαν την κυβέρνηση στα σωστά μέτρα με συγκεκριμένες και μελετημένες προτάσεις, αλλά απλώς έλεγαν επι δυο χρόνια, όχι σε όλα. Για τις ευθύνες της «Αριστεράς» που ούτε μια πρόταση δεν διατύπωσε ποτέ, παρά μόνο άρνηση, δεν χρειάζονται επεξηγήσεις.
Τώρα, το πολιτικό σύστημα δηλαδή οι πολιτικοί, οι κομματικοί μηχανισμοί, η δημόσια διοίκηση και οι εργολάβοι του δημοσίου, μας σπρώχνουν στη δραχμή. Και το κάνουν αυτό, για έναν και μόνο λόγο: Για να παραμείνουν στην εξουσία, αφού με τις δραχμές θα καταφέρουν να διατηρήσουν μεγάλο το δημόσιο, θα διορίζουν και θα κάνουν ρουσφέτια για να εξαγοράσουν ψήφους και θα νέμονται τα δημόσια ταμεία και τα δημόσια έργα. Αντίθετα, αν μείνουμε στο ευρώ, το σύστημα αυτό χάνει τη δύναμη του, δεν έχει δυνατότητα ούτε να εξαγοράσει ψήφους, ούτε να πάρει μίζες και ο ρόλος των πολιτικών και των μιζαδόρων περιορίζεται.
Η επιβίωση λοιπόν αυτού του συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς που μας έφτασε στο σημερινό χάλι, εξαρτάται απο το ποιό νόμισμα θα έχουμε.
Για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, η κατάσταση δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αν πάμε στη δραχμή. Αντίθετα θα είναι πολύ χειρότερη. Η αγοραστική δύναμη των εκατομυρίων δραχμών που θα εισπράττουμε κάθε μήνα, δεν θα ξεπερνάει αυτή των σημερινών 300 – 400 ευρώ. Θα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε πετρέλαιο, φάρμακα και βασικά τρόφιμα και θα επικρατήσει το χάος. Και επιπλέον θα έχουμε βρεθεί εκτός Ενωμένης Ευρώπης, εθνικά, οικονομικά και πολιτιστικά απομονωμένοι, μια χώρα μόνη της ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση σε εποχή μεγάλων συγκρούσεων και παγκόσμιων ομαδοποιήσεων.
Τα δυο σενάρια που μας ψιθυρίζουν οι πολιτικοί μας είναι και τα δυο καταστροφικά. Μεταξύ των δυο, καλύτερα να είμαστε στο ευρώ με σημαντικά χαμηλότερες αμοιβές αλλά με την προοπτική, σε λίγα χρόνια και με σκληρή προσπάθεια, να ανακάμψουμε και να αποκτήσουμε διεθνή ανταγωνιστικότητα, παρά να βρεθούμε στη διεθνή απομόνωση με το στίγμα του απατεώνα και του αποτυχημένου που μας έχουν φορτώσει σήμερα.
Και φυσικά, υπάρχει και τρίτη – η σωστή - επιλογή. Υπάρχει τρίτος δρόμος, επίπονος μεν (όπως όλοι) αλλά είναι και ο μοναδικός ελπιδοφόρος.
Αν το δημόσιο κόψει μαχαίρι τις σπατάλες που συνεχίζει να κάνει και με αυτά τα χρήματα αρχίσει σιγά σιγά να πληρώνει κάποιες απο τις υποχρεώσεις του, αν απλοποιήσει το φορολογικό σύστημα και μειώσει τον ΦΠΑ το ύψος του οποίου είναι απο μόνο του κίνητρο για φοροδιαφυγή, αν απλοποιήσει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για την δημιουργία νέων μικρών επιχειρήσεων, αν πουλήσει εκτάσεις και κτήρια σε Έλληνες και ξένους επενδυτές, αν κλείσει τις άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες, η κατάρρευση θα σταματήσει, η ρευστότητα θα αποκατασταθεί και η οικονομία θα σταθεροποιηθεί. Η σταθεροποίηση της θα απομακρύνει τον κίνδυνο επιστροφής στη δραχμή και θα επιτρέψει την προσέλκυση ξένων επενδύσεων ώστε να ξεκινήσει η ανάκαμψη.
Και υπάρχουν και άλλα, «πιο βαριά» μέτρα που μπορεί να λάβει η κυβέρνηση. Μπορεί πλέον εδώ που φτάσαμε, να ξανακάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους ηγέτες της Ε.Ε. και να τους εξηγήσει οτι αφού, όπως ομολογεί και η τρόικα, το σχέδιο τους απέτυχε, ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε ένα άλλο, πιο ήπιο σχέδιο προσαρμογής, αλλιώς αναγκαστικά θα υποστούν και αυτοί και εμείς, το κόστος μιας μη ελεγχόμενης πτώχευσης.
Όλα αυτά πρέπει να τα κάνει ο κ. Παπαδήμος. Διότι είναι ο μόνος που σίγουρα θέλει να μείνουμε στο Ευρώ. Όλοι οι άλλοι του τραβάνε το χαλί για να τον ρίξουν, αφού πρώτα του φορτώσουν την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή. Αντί να εργάζονται πυρετωδώς για να σώσουν τη χώρα, ασχολούνται με το πότε θα γίνουν εκλογές και με το ποιός θα είναι ο αρχηγός. Ασχολούνται ήδη με το μοίρασμα της πίττας των δραχμών.
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να απευθυνθεί στο λαό και να τους εκθέσει. Να αποκαλύψει τα σχέδια τους και να κάνει αναχηματισμό με ικανούς και εργατικούς ανθρώπους. Και ας τον ρίξουν, υφιστάμενοι και τις συνέπειες. Τουλάχιστον θα ξέρουμε ποιός είναι ποιός και ποιός φταίει για την κατάντια μας.
ReporterGR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου