Tου Σταυρου Τζιμα
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι δικαιολογημένα δηλώνει «ιδιαίτερα ικανοποιημένος» από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Στη Χάγη τα πήρε όλα.
Το δικαστήριο μας καταδίκασε για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, στο Βουκουρέστι, το 2008, με τους δικαστές να κρίνουν όχι τη στάση της ελληνικής πλευράς στη συνεδρίαση, όπου ο Κώστας Καραμανλής δεν έθεσε κανένα veto, αλλά τις διθυραμβικές δηλώσεις της Αθήνας -του πρωθυπουργικού διαγγέλματος συμπεριλαμβανομένου- ότι ασκήσαμε με επιτυχία το δικαίωμα της αρνησικυρίας. Και ας μην το είχαμε κάνει - φανερά τουλάχιστον! Απέρριψε, ταυτόχρονα, τις θέσεις και αιτιάσεις μας για παραβίαση από τους Σλαβομακεδόνες της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, εκπέμποντας αλυτρωτισμό και υπονομεύοντας τις σχέσεις καλής γειτονίας.
Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος της προσφυγής - να διατάξει, δηλαδή, την Ελλάδα να μην προβάλει εφεξής αντιρρήσεις στην εισδοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, την Ε. Ε. και άλλους διεθνείς οργανισμούς, η απόφαση δεν μπορεί να ικανοποιεί τη δική μας πλευρά. Οποιος τη διαβάσει προσεκτικά θα δει ότι με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη, οι δικαστές δεν μας λένε μην το ξανακάνετε, αλλά μας δίνουν να καταλάβουμε πως θεωρούν δεδομένο ότι δεν θα το επαναλάβουμε.
Το τι θα πράξει ο Γκρούεφσκι, έχοντας στο οπλοστάσιό του μια τέτοια απόφαση, ίσως να μην το δούμε στο αμέσως επόμενο διάστημα. Δεν έχει κανένας λόγος να βιαστεί. Η ετυμηγορία της Χάγης τον εκτόξευσε στα μάτια της σλαβομακεδονικής κοινής γνώμης και του επιτρέπει να εμφανίζεται προς τη διεθνή κοινότητα δικαιωμένος. Είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που, από την άνοδό του στην εξουσία, κερδίζει μια τόσο σημαντική μάχη εκτός συνόρων απέναντι στον «κακό γείτονα» και νομιμοποιείται να θεωρεί ότι έχει πλέον στη φαρέτρα του ένα ισχυρό όπλο, το οποίο θα χρησιμοποιήσει όποτε αυτός κρίνει.
Εμείς από την πλευρά μας υποδεχτήκαμε με ανακούφιση τις διεθνείς αντιδράσεις. Ουάσιγκτον, ΝΑΤΟ, αλλά και Ε. Ε. πιο χαλαρά διεμήνυσαν στα Σκόπια να μην ελπίζουν σε ένταξη, χωρίς πρώτα να έχει επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας. Είναι σαφές ότι ο αμερικανικός παράγοντας και κοντά σ’ αυτόν οι Νατοϊκοί έσπευσαν να προλάβουν τα χειρότερα. Να αποτρέψουν δηλαδή μια αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε στη χώρα μας η απόφαση της Χάγης, εάν αυτή εκλαμβανόταν, πράγμα που πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ως μια εθνική ήττα και ταπείνωση, γεγονός που θα είχε απρόβλεπτες διαστάσεις, δεδομένης της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που ήδη τη μαστίζει.
Επί του παρόντος, ο «πάγος» που έβαλαν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί στον Γκρούεφσκι μας είναι αρκετός, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσει να λιώνει. Και τότε το veto, με όλες του τις συνέπειες, θα αποτελεί μονόδρομο για μας, αν δεν θέλουμε να μας σύρει ο Γκρούεφσκι κάτω από την κακόγουστη ρωμαϊκή αψίδα του, στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου