Ποια είναι η επιθυμία της Γερμανίας; Αυτό που δεν επιθυμεί φαίνεται να είναι σαφές, ένωση των εθνικών χρεών και διάλυση του κοινού νομίσματος. Ωστόσο, είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς πώς ελπίζει να συμβιβάσει τους συγκεκριμένους στόχους, και ακόμα πιο δύσκολο να διακρίνει τον απώτερο στόχο της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίας.
Ξαφνικά, όμως, στο Βερολίνο μονοπωλούν συζητήσεις όπως η έκδοση κοινού ευρωομολόγου, η επαναδιαπραγμάτευση των συνθηκών της Ε.Ε., ακόμη και η δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης. Κανείς δεν γνωρίζει αν κάποιο από όλα αυτά θα πραγματοποιηθεί.
Τα εμπόδια για την ουσιαστική αλλαγή είναι τόσο απαγορευτικά που οι ηγέτες θα μπαίνουν πάντα στον πειρασμό να τα δοκιμάσουν. Ομως, οι όροι των συζητήσεων εντός της Γερμανίας δείχνουν να αλλάζουν. Οι Γερμανοί πολιτικοί φαίνεται να έχουν αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν τον επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Για μία ακόμα φορά.
Οι ευρώ-φεντεραλιστές έχουν ξυπνήσει μετά από μακρύ ύπνο. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ένας εκ τους παλαιότερους εκπρόσωπους των Πρασίνων, ο Γιόσκα Φίσερ, έκανε λόγο για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο πρώην καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατικών, χρησιμοποίησε τις ίδιες λέξεις, όπως και η Ούρσουλα βον ντερ Λέιεν, η υπουργός Απασχόλησης και αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών. Αυτήν την εβδομάδα, ο κ. Σρέντερ ήταν στις Βρυξέλλες, μαζί με άλλους πρώην ηγέτες όπως ο Φελίπε Γκονζάλεζ της Ισπανίας και ο Μάτι Βανχάνεν της Φινλανδίας, εκφράζοντας τη στήριξή του υπέρ των ευρωομολόγων, και απευθύνοντας έκκληση στην Ε.Ε. για την αύξηση των φόρων και υπέρ των «πανευρωπαϊκών δημόσιων αγαθών» και μιας ευρωπαικής «ομοσπονδίας».
Η αλλαγή της γερμανικής γνώμης αποτελεί προϊόν των δίδυμων αποτυχιών, των μέτρων για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής στην Ευρωζώνη αλλά και της πολιτικής στρατηγικής της Γερμανίας. Καθώς η κρίση χρέους επεκτείνεται, η Γερμανία υποχρεώθηκε να υποχωρήσει από τη μία κόκκινη γραμμή στην άλλη. Την περσινή διάσωση της Ελλάδας, η οποία υποτίθεται ότι θα ήταν μοναδική περίπτωση, διαδέχτηκαν αυτές της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, για να επιστρέψει η Ελλάδα ζητώντας περισσότερα. Ενα μεγάλο ευρωπαϊκό ταμείο διασώσεων ενώ έπρεπε να ήταν ένα προσωρινό μέτρο, πλέον γίνεται μόνιμο. Το ζήτημα αποδυναμώνει τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι Γερμανοί έχουν απηυδήσει με το ευρώ. Αλλά ούτε η αντίθεση των Χριστιανοδημοκρατών στα ευρωομόλογα ούτε το «φλερτ» των Ελεύθερων Γερμανών με περισσότερο ευρωσκεπτικισμό φαίνεται να κερδίζει ψήφους. Στον αντίποδα, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι πλησιάζουν, παρόλο που τάσσονται υπέρ των ευρωομολόγων.
Οι αντιδράσεις στο γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο αλλά και αλλού σημαίνουν ότι ακόμα και η μερική διάσωση που συμφωνήθηκε τον Ιούλιο δείχνει να βυθίζεται. Ποιες είναι οι πιθανότητες ότι η Ε.Ε. μπορεί να συμφωνήσει υπέρ ενός μεγαλύτερου βήματος προς τη δημοσιονομική ενοποίηση; Και ποιες είναι οι πιθανότητες ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν υπέρ αυτού του βήματος; Ισως η κρίση να αποτελέσει ένα κίνητρο για την ομοσπονδιακή ώθηση, αλλά κανείς δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτό. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οποιαδήποτε συνθήκη, η οποία θα άλλαζε τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., θα ήταν διασπαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου