Η σύγκρουση της ηθικής με τη λογική

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Αυτό που είπε ο Βενιζέλος με άγγιξε και μένα και μάλιστα σε σημείο που δεν ήθελα: «Oι μεταρρυθμίσεις είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση της Ελλάδας». Καλό. Ο Βενιζέλος είναι σε θέση να σου αποδείξει ότι το νόημα της ζωής βρίσκεται στην εργασιακή εφεδρεία. Αλλά και υπαρξιακή αναζήτηση;

Δεν ξέρω τι ακριβώς αναζητά η χώρα. Για την ακρίβεια, μου είναι αδιάφορο. Εγώ ψάχνω μερικά χιλιάρικα. Αν μου τα δώσεις, η ψυχή μου θα χαμογελάσει. Αν μου δώσεις περισσότερα, ας πούμε εκατό, οι υπαρξιακές μου αναζητήσεις θα επεκταθούν ως τα όρια του γαλαξία. Σήμερα βρίσκονται στα όρια της πιστωτικής μου κάρτας.

Η Μαρινέλα στο κινηματογραφικό «Άνοιξε πέτρα» πρέπει να είναι παιδικό πάρτι μπροστά στον πόνο που θα βγάζουμε στις μπροστά σελίδες των εφημερίδων. Εγώ έχω ένα θέμα ακόμα μέσα μου, δεν έχει κάτσει η σκόνη. Μα ναι, πονάω για τον κόσμο που θα χάσει τη δουλειά του. Με εξοργίζει η αλήτικη τοποθέτηση του Λοβέρδου: Μίλησε για το ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους που ταλαιπωρούν τους υπολοίπους, χωρίς όμως να μιλήσει για το ποσοστό που του αναλογεί. Είναι πραγματικά μια απίστευτη ιστορία όπου η ηθική μπλέκεται εντελώς άσχημα με τη λογική. 

Προσέξτε τι συμβαίνει. 

Έχουμε περίπου ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους. Ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς θα απολυθεί διά της εργασιακής εφεδρείας. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Είναι σκληρό, είναι άδικο, αλλά και συνάμα ορθό – αυτές οι έννοιες έχουν χάσει πια τη σημασία τους στην Ελλάδα. Μπορείς να συνδέσεις καθεμία θέση από αυτές με τη λογική; 

Δεν μπορείς. Αν μπορούσες, θα έπρεπε να ξεκινήσεις μ' αυτούς που διορίστηκαν ρουσφετολογικώς. Συνεπώς προ ΑΣΕΠ, δηλαδή θα είχες να κάνεις με μεγάλους ανθρώπους που θα προτιμούσαν ευθανασία από ανεργία. Από πού αρχίζεις; Από εκεί που θα σου πει ο αξιολογητής; Πάλι μεγάλους θα πρέπει να διώξεις. Μου θυμίζει μια ταινία που είχα δει για το τέλος του κόσμου. Ο κόσμος επρόκειτο να τελειώσει σε μερικές ώρες και μια γριά έλεγε ότι είναι ηλίθιο να προκρίνονται οι νέοι αν τίθεται θέμα επιβίωσης. Ο γέρος ξέρει πόσο γλυκιά είναι η ζωή, την εκτιμάει περισσότερο. Ο νέος δεν μπορεί να το κάνει αυτό.

Ξέφυγα, ήθελα να σας δείξω τη σύγκρουση της ηθικής με τη λογική, είναι κάτι που με απασχολεί στην περίπτωση της εργασιακής εφεδρείας. 

Όσο κύρος κι αν έχει το ΑΣΕΠ, η επιλογή και η αξιολόγηση του προσωπικού δημιουργεί πλήθος ηθικών προβλημάτων. Αν κρατήσεις αυτούς που έχουν τα καλύτερα προσόντα, τότε προκρίνεις τους νέους έναντι των μεγαλύτερων. Αν επιδείξεις κοινωνική ευαισθησία, τότε αδικείς τους νέους. Και το κυριότερο: Αν θέλεις να είσαι δίκαιος, τότε, του κερατά, πρέπει να κρατήσεις έναν κεραυνό για τις κεφαλές των αχρείων που φόρτωσαν το Δημόσιο με ψυχές που θα στοιχειώσουν. 

Έχει υπολογιστεί ότι κάθε θέση κοστίζει 2-4 εκατομμύρια ευρώ για τον εργασιακό βίο του υπαλλήλου. Και αυτά τα δώρα έγιναν από πολιτικούς προς ψηφοφόρους. Τώρα πληρώνει ο ψηφοφόρος. Ο πολιτικός, και να πληρώσει, έχει πολλά στην άκρη και σε χρήμα και σε χρόνο – ζουν περισσότερο.