Στον κόσμο του...

Του ΕΡΡΙΚΟΥ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

bartzinopoulos@hotmail.com

Δεν θα ισχυριστώ πως ήταν άσχετα και αδιάφορα όσα είπε ο Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη. Σε πολλά, μάλιστα, είχε και δίκιο. Οπως για τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης σε μέτρα που έπρεπε να είχε λάβει και σε αποφάσεις που έπρεπε να είχε πάρει. Αλλά για την ταμπακέρα, λέξη. Και, φυσικά, η ταμπακέρα δεν είναι τίποτε άλλο από τα άμεσα και πιεστικά προβλήματα που έχουμε και τους συγκεκριμένους στόχους που θα πρέπει να επιτύχουμε.

Είναι προφανές ότι στη σημερινή πολιτικοοικονομική πραγματικότητα ο αρχηγός της ΝΔ δεν έχει να προτείνει κανένα απολύτως μέτρο άμεσης απόδοσης. Ή δεν θέλει να εκτεθεί στην εκλογική πελατεία του. Κάτι γενικό και αόριστο είπε για 18 δισ. από δημόσιες σπατάλες, αλλά όσα άλλα έθιξε είχαν ορίζοντα τριετίας και βάλε, προκειμένου να αποδώσουν. Και απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, για όλα αυτά η περίφημη "επαναδιαπραγμάτευση".

Ο Σαμαράς προσπαθεί να πείσει ότι είναι το μεγάλο όπλο του. Αλλά κι ο ίδιος ξέρει πως στην πραγματικότητα είναι το αδύνατο σημείο του. Οπως και να το κάνουμε, δεν είναι καθόλου πειστική πρόταση μια διαδικασία που δεν είναι στο χέρι σου να την επιβάλεις και που παράλληλα μοιάζει να απορρίπτεται με τη μεγαλύτερη δυνατή κατηγορηματικότητα από εκείνους που περιμένεις να την αποδεχθούν. Και -το σημαντικότερο- δεν έχεις εναλλακτική πρόταση για την περίπτωση που εισπράξεις ως απάντηση αυτή που εισέπραξε και ο Βενιζέλος: "Αυτά είναι τα μέτρα και ή τα εφαρμόζετε ή τέρμα η βοήθεια".

Προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ο Σαμαράς, και έως έναν βαθμό τα καταφέρνει, πως η διαφορά του με την κυβέρνηση είναι η αναπτυξιακή διάσταση που έχει η δική του πολιτική, ενώ δεν έχει η κυβερνητική. Στην πραγματικότητα η διαφορά του είναι ότι δεν έχει να εισηγηθεί ούτε ένα μέτρο περιστολής δαπανών που να έχει άμεση ή έστω βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική απόδοση. Χθες ρωτήθηκε επανειλημμένως, αλλά σαφή και συγκεκριμένη απάντηση δεν έδωσε.

Καλώς 'ή κακώς η χώρα χρειάζεται χρήματα μέσα στον Οκτώβριο. Οι εταίροι μάς ζητούν μέτρα για να τα δώσουν. Και η απάντηση του Σαμαρά στο πρόβλημα είναι να πάμε σε εκλογές, να πάρει αυτοδυναμία, να κάνει την επαναδιαπραγμάτευση και να πραγματοποιηθεί μετά η επανεκκίνηση της οικονομίας. Είναι αυτό που λέμε, κι εκείνος στον κόσμο του.