«Ο Ληστικός Δείπνος»
— デファクト (@panlabro) July 28, 2024
Λάδι σε καμβά, Λεονάρντο ντι Πόμολο, 1508 pic.twitter.com/QyZr0daABx
Του Παντελή Σαββίδη
Η πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας χαρακτηρίζονται και επηρεάζονται από τρείς παράγοντες: την έλλειψη αστικής τάξης, την πολιτική υποκουλτούρα των πολιτικών δρώντων και το χαμηλό επίπεδο κλασικής παιδείας που παρέχει το εκπαιδευτικό σύστημα.
Το αποτέλεσμα είναι οι βουλημικοί της εξουσίας και οι κοτζαμπάσηδες να συνωστίζονται στο κέντρο (Αθήνα) με μοναδικό μέλημα την κατάχρηση εξουσίας χωρίς κανέναν έλεγχο, την διαφθορά, την αλληλοεξάρτηση, την εσωτερική αποικιοποίηση και την δορυφοροποίηση της χώρας.
Μια τέτοια κρατική δομή δεν έχει λαϊκό έρεισμα. Δεν μπορεί να αναπαράγει κανένα πειστικό ιδεολόγημα. Μπορεί να μην ομολογείται συνειδητά αλλά η κοινωνία βιώνει το δράμα υποσυνείδητα.
Έτσι μέχρι τώρα είχαμε ένα πολιτικό σύστημα καταπιεστικό στο εσωτερικό, σε απόλυτη εξάρτηση από τις ΗΠΑ και δορυφοροποιημένο από την Τουρκία. Η διαχρονική Ελλάδα μετά το 21.
Το αποτέλεσμα;
Ο συνδυασμός ανικάνων πολιτικών και κοτζαμπάσηδων να συνωστίζεται στο κέντρο (Αθήνα), να καταπιέζει την περιφέρεια, να ελέγχει ολοκληρωτικά τα Μέσα Ενημέρωσης για να κρατά καθηλωμένη την κοινωνία, να μοιράζεται τα κονδύλια να αδιαφορεί για την περιφέρεια, να μην ασχολείται και να θεωρεί δευτερεύον ζήτημα αν η Τουρκία, τα Σκόπια και η Αλβανία λοιδορούν καθημερινά την Ελάδα και τους Έλληνες και εγείρουν ζητήματα κυριαρχίας, ουσιαστικά αμφισβητούν την Συμφωνία του Βουκουρεστίου (1913). Το παρακμιακό σύστημα κοτζαμπάσηδων και πολιτικών δεν ενδιαφέρεται επι της ουσίας παρά, μόνο, πως θα διαχειριστεί την κοινή γνώμη. Και το πετυχαίνει.
Έχει εγκαταλείψει επι πολλά χρόνια τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, έχει αποδομήσει θεσμούς, έχει φέρει την κοινωνία σε αδυναμία να επιβιώσει, δεν ενδιαφέρεται για την περιφέρεια.
Η αντίληψή της για τα όρια της χώρας εξαντλείται στην Αττική και αδιαφορεί ακόμη και αν υπάρξει εδαφική απώλεια όχι, μόνο, απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Φθάνει να μπορέσει το σύστημα να επιβιώσει. Να μην απωλέσει την εξουσία του. Προπάντων αυτό.
Αν κάτι καταφέρει να το αμφισβητήσει σε ενοχλητικό επίπεδο αντιδρά με μαφιόζικο τρόπο.
Τον ρόλο αναλαμβάνουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ με τους φερομένους δημοσιογράφους τους.
Η συνταγή είναι απλή. Χαρακτηρίζουν αποσχιστές τους δρώντες.
Οποιαδήποτε ικανή προσωπικότητα της περιφέρειας μόλις συνειδητοποιήσει την ανυπαρξία οποιουδήποτε κινήτρου για να παραμείνει στην περιοχή της αναχωρεί για την Αθήνα όπου και εγκαθίσταται με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ικανά άτομα που θα διαχειριστούν τις δημόσιες υποθέσεις εκτός Αθηνών.
Τα αθηναϊκό σύστημα τα καταπίνει όλα και καταστρέφει και την κοινωνία και το κράτος.
Μια ομερτά κοτζαμπάσιδων και ανίκανων πολιτικών καταπιέζει δικτατορικά την κοινωνία.
Αυτό το σύστημα δεν σπάει με πολιτικούς που πολιτεύονται στην Αθήνα.
Το σπάσιμό του απαιτεί μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα εκτός κέντρου, αποφασισμένη να φθάσει στα άκρα. Απαιτεί, επίσης, μια ομάδα επιχειρηματιών εκτός Αθηνών που θα στηρίξει την προσπάθεια και φυσικά ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού που θα ακολουθήσει. Χρειάζονται, βεβαίως, και Μέσα Ενημέρωσης.
Η αθηναϊκή ομερτά έχει δοκιμάσει επιτυχημένα, στο παρελθόν, πως μπορεί να αποδομήσει μια τέτοια προσπάθεια χαρακτηρίζοντάς την αποσχιστική.
Άνθρωποι που αδιαφορούν για την καθημερινή γελοιοποίηση της χώρας από την Τουρκία, την Αλβανία ή τα Σκόπια δείχνουν υπερευαίσθητοι μήπως και αναπτυχθεί κάποιο πολιτικό κίνημα εκτός Αθηνών που θα αμφισβητήσει το σημερινό κατεστημένο και θα δώσει ανάσα ελευθερίας στον τόπο και την ελληνική κοινωνία.
Συνειδητά ή ασυνείδητα λειτουργούν ως πιονάκια του συστήματος.
Εκ πρώτης όψεως σωτηρία δεν υπάρχει. Η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Μόνο μια προσπάθεια που θα συγκροτηθεί εκτός Αθηνών και θα έχει την αποφασιστικότητα να φθάσει ως το τέλος μπορεί να βάλει φρένο στην καταστροφή.
Σιγά σιγά αυτή η προσπάθεια πρέπει να συγκροτηθεί.
Το πρώτο που πρέπει να αμφισβητήσει είναι η κυριαρχία των εκμαυλισμένων, εργαλειοποιημένων και υποταγμένων αθηναϊκών ΜΜΕ. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα με μια συνεργασία περιφερειακών μέσων. Οι άνθρωποι που θα αναλάβουν την σχετική πρωτοβουλία δεν εμφανίσθηκαν ακόμη.
Ένα δίκτυο με κόμβους σε όλες τις περιφέρεις-πλην Αθηνών- θα μπορούσε να παράγει αποτελέσματα που θα αμφισβητούσαν το αθηναικό κράτος:
Μέχρι τότε η αθηναϊκή κομπανία:
-Θα ικετεύει την Ουάσιγκτον να παρέμβει σε υποθέσεις που δεν μπορεί να χειριστεί.
-Θα παρακαλά τον Ερντογάν να διατηρήσει τα «ήρεμα νερά» και όταν τα διαταράσσει θα προσπαθεί να βρει λεκτικούς ισχυρισμούς για να καλύψει στην ελληνική κοινή γνώμη την υποχώρησή της.
-Θα επαναλαμβάνει ανεδαφικές απειλές όταν μικρές βαλκανικές χώρες βγάζουν τα απωθημένα τους κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων, κυρίως στην περιφέρεια της χώρας.
-Θα ψάχνει τα τηλέφωνα που της έδωσαν από την Ουάσιγκτον να καλεί σε περιπτώσεις που κάποιος την δέρνει.
-Όσο παραμένει η χώρα...
στις αθηναϊκές δαγκάνες οδεύει στην καταστροφή.
Ένας νέος Βενιζέλος από την ελληνική περιφέρεια με πολιτική έδρα εκτός Αθηνών μπορεί να αποτελέσει την νέα ελπίδα.
Το αθηναϊκό σύστημα είναι δομημένο γύρω από μια πόλη 4,5 εκατομμυρίων και παράγει παρακμή.
Η αποδόμησή του προϋποθέτει και αλλαγή της πρωτεύουσας. Κατά προτίμηση στα Βόρεια. Ίσως στη Θράκη.
Θα βρεθεί ο νέος πολιτικός ηγέτης;
Αν δεν βρεθεί το απόλυτο αδιέξοδο είναι ορατό.
Μπορεί να νομίζετε ότι απολαμβάνετε την μπάντα του Τιτανικού αλλά το καράβι μπάζει, ήδη, νερά.
Ήρθε η ώρα για την αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου