Με 10 λεπτά βροχή οι δρόμοι θάλασσες κ κινδυνεύει να πνιγεί κοσμος… κράτος μπανανία… περιφέρεια μπουρδέλο… δήμοι της πλακας… αυτά… #ελλαδάρα #βροχή pic.twitter.com/4fTIWoXBXd
— rizoslaw (@rizoslaw) January 26, 2023
Του Ηλία Ψυχογιού
ilpsychogios@gmail.com
Είμαι από αυτούς που χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο συχνά, τόσο εντός όσο και εκτός αστικού ιστού. Συνεπώς, χρησιμοποιώ τόσο το συντηρούμενο από το κράτος, υπό ευρεία έννοια, οδικό δίκτυο όσο και το συντηρούμενο από ιδιώτες.
Λυπούμαι που θα το πω έτσι "στεγνά", αλλά οι δημόσιοι δρόμοι στην Ελλάδα είναι στην ίδια κατάσταση με τα δημόσια αποχωρητήρια: Όμορφοι και καθαροί τον πρώτο καιρό, κατεστραμμένοι, βρώμικοι και δυσώδεις στη συνέχεια.
Οι δήμοι, όπου έχουν την αρμοδιότητα, παραχωρούν συχνά την κατασκευή των δρόμων σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ τη συντήρηση αναλαμβάνουν οι τεχνικές τους υπηρεσίες.
Ομοίως και οι περιφέρειες.
Οι ίδιες εταιρείες που αναλαμβάνουν την κατασκευή των δημόσιων δρόμων είναι συχνά οι ίδιες που αναλαμβάνουν την κατασκευή και συντήρηση των ιδιωτικών δρόμων, τους οποίους διαχειρίζονται ιδιωτικές εταιρείες.
Όμως, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, οι δημόσιοι δρόμοι, οι οποίοι συντηρούνται από δημόσιες υπηρεσίες, είναι γεμάτοι λακκούβες, μπαλώματα, ανεξήγητα υψώματα ή απροσδιόριστου βάθους τρύπες, ενώ οι ιδιωτικοί δρόμοι είναι μονίμως καλοσυντηρημένοι και με εξαιρετική ποιότητα οδοστρώματος και υπηρεσιών.
Αναρωτιέται κανείς γιατί; Είναι απλά ένα "μαγικό" τερτίπι της τύχης ή υπάρχει κάποια άλλη, εσωτερική, αιτία;
Ας εξετάσουμε την πραγματικότητα:
Κάτω από το ιδιωτικό, όπως και κάτω από το δημόσιο, οδικό δίκτυο, περνούν δίκτυα υποδομών όπως, ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης και αποχέτευσης.
Στους ιδιωτικούς δρόμους, τα δίκτυα υποδομών είναι τοποθετημένα είτε στις άκρες δεξιά και αριστερά είτε κάτω από το κεντρικό διάζωμα το οποίο υπάρχει σε όλο το μήκος τους.
Στους δημόσιους δρόμους, τω καιρώ εκείνω, η αποχέτευση τοποθετούνταν στη μέση του οδοστρώματος, δημιουργώντας μία "μεγαλειώδη" ανύψωση κατά μήκος της ασφάλτου! Και αυτό γιατί, αντί η αποχέτευση να τοποθετηθεί ΠΡΙΝ από την άσφαλτο, οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούσαν (όπως και σήμερα) να συντονιστούν μεταξύ τους. Και επίσης, αντί να τοποθετηθεί στη μία μεριά του δρόμου, έπρεπε να μπει στη μέση, να δείξουμε, βρε αδερφέ, ότι ο δήμαρχος έκανε δουλίτσα.
Στη συνέχεια, και μετά τη δημιουργία της γνωστής "μεγαλειώδους" ανύψωσης που προαναφέραμε, έρχονταν οι δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και έσκαβαν πάλι το δρόμο, κάθε μία ξεχωριστά, για να εγκαταστήσουν το δικό τους δίκτυο.
Και τελειώσαμε εκεί;
Μετά από όλα αυτά τα σκαψίματα, μήπως έγινε μία νέα ασφαλτόστρωση για να πάψει ο κάθε δημόσιος δρόμος να θυμίζει προκεχωρημένο όρυγμα στον Έβρο;
Μπα.
Κι όπου έγινε, μετά από μικρό χρονικό διάστημα κάποιο από τα υπόγεια δίκτυα απαίτησε συντήρηση, οπότε, νέα σκαψίματα, λακκούβες, γεμίσματα κλπ. Επιπλέον, είναι χαρακτηριστικό να πραγματοποιείται ασφαλτόστρωση, αλλά τα φρεάτια να μην ανυψώνονται, με αποτέλεσμα μετά από 1-2 νέες στρώσεις ασφάλτου να δημιουργείται μία πραγματική λακκούβα - παγίδα για οδηγούς και οχήματα.
Συντήρηση όμως απαιτούν και τα δίκτυα που υπάρχουν κάτω από τους ιδιωτικούς δρόμους. Εκεί γιατί δεν υπάρχουν λακκούβες, ανυψώσεις και γεμίσματα;
Η βασική αιτία, κατά την προσωπική μου άποψη, έρχεται από την αντίληψη που έχουμε ως λαός περί σεβασμού της δημόσιας περιουσίας. Από αυτό το μίσος που έχουμε για οτιδήποτε δημόσιο απαιτώντας μεν να είναι τέλειο, χωρίς οι ίδιοι να το σεβόμαστε, να το προσέχουμε και να το υποστηρίζουμε. Είτε αυτό το δημόσιο είναι ένας δρόμος, είτε ένας τοίχος, είτε ένα πανεπιστήμιο. Είτε το χρησιμοποιούμε, είτε το κατασκευάζουμε, είτε το συντηρούμε.
Επανέρχομαι όμως στους δρόμους.
Στους ιδιωτικούς δρόμους, οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τη συντήρηση, υπογράφουν ένα SLA (Service Level Agreement) με την ιδιοκτήτρια εταιρεία όπου ορίζεται το επίπεδο ποιότητας των υπηρεσιών που της παρέχουν. Αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δεν πληρώνονται. Τόσο απλά.
Στους δημόσιους δρόμους, τη συντήρηση των οποίων συνήθως αναλαμβάνουν οι τεχνικές υπηρεσίες των δήμων και των περιφερειών, αμφιβάλλω αν υπάρχει καν κάποιο ISO ποιότητας, πολλώ δε μάλλον, SLA. Συνεπώς, οι τεχνικές υπηρεσίες δεν έχουν κάποια ποινή αν η δουλειά τους δεν είναι ποιοτικά σωστή. Και φυσικά, οι προϊστάμενοι και οι υπάλληλοί τους δεν έχουν καμία κύρωση.
Για να μην σχολιάσουμε το πώς γίνονταν οι διορισμοί στους δήμους μέχρι το σχετικά πρόσφατο παρελθόν, με τις μονιμοποιήσεις ημετέρων συνήθως στην τεχνική υπηρεσία ή στην υπηρεσία καθαριότητας, ώστε μετά να μετακινηθούν σε κάποιο γραφείο με κλιματισμό.
Αυτή η διαφορά στην αντιμετώπιση του δαπανόμενου χρήματος αποτελεί, κατ’ εμέ, τη ρίζα του προβλήματος. Πιστεύουμε ότι το χρήμα που δαπανάται για τα δημόσια έργα προέρχεται από κάποια "αόρατη πηγή", ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται από τους φόρους που πληρώνουν όσοι δεν κλέβουν την εφορία.
Και συνήθως, αυτοί που κλέβουν την εφορία είναι και αυτοί που γκρινιάζουν περισσότερο για την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι οι γνωστοί "πού είναι το κράτος".
Σε αντίθεση με αυτούς, οι νοικοκυραίοι, αυτοί που πληρώνουν την εφορία τους, που πληρώνουν τα τέλη κυκλοφορίας τους, τα δημοτικά τέλη, διαμαρτύρονται βουβά.
Ας μην μπερδεύουν όμως ορισμένοι τη βουβή διαμαρτυρία με την αποδοχή. Η βουβή διαμαρτυρία ξεσπά άπαξ και…
μοιάζει με έκρηξη ηφαιστείου.
Και οι νοικοκυραίοι του 2024 βρίσκονται σε αυτή τη φάση.
Θα προκαλέσει την έκρηξη η ακρίβεια; Η αμετροέπεια; Οι κακοί δρόμοι;
Λίγη σημασία έχει.
Μόλις καταφέρουν να διώξουν όλοι τους τα παιδιά τους στο εξωτερικό, θα ξεσπάσουν σαν τον Σαμψών: "Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἀλλοφύλων".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου