Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Εμένα μου έχει λείψει πολύ ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης, ο λεγόμενος και μεγάλος Φλωμπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να εκφράσω για τη σύντομη, αλλά ξεκαρδιστική, επανεμφάνισή του στην επικαιρότητα, εξ αφορμής του «κλαπέντος» αυτοκινήτου του.
Το αυτοκίνητο τελικά δεν είχε κλαπεί.
Το είχε μαζέψει ο γερανός του Δήμου, αφού επί μήνες το όχημα είχε μείνει παρατημένο στο ίδιο σημείο, σαν να είχε εγκαταλειφθεί από τον ιδιοκτήτη του, ενώ και το προειδοποιητικό σημείωμα που είχε επικολληθεί στο παρμπρίζ αγνοήθηκε.
Ομοίως αγνοήθηκε και η σχετική επιστολή που του απεστάλη στη διεύθυνση της κατοικίας του.
Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας. Προϋποθέτει ότι διαθέτεις μια ιδιαίτερη πνευματική συγκρότηση για να το πάθεις, που σου επιτρέπει, λ.χ., να προσπαθείς μάταια να ρουφήξεις τον καφέ σου με το καλαμάκι, χωρίς προηγουμένως να του έχεις αφαιρέσει το πλαστικό περίβλημα, κάτι που ο ίδιος το έκανε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, θυμίζω, όταν ήταν πανίσχυρος υπουργός.
Το συμβάν ήταν απολύτως συμβατό με την αύρα της ατελείωτης υπαρξιακής βαριεστημάρας που αναδίδει μονίμως ο κυρ Αλέκος.
Φαίνεται, όμως, ότι η χαύνωση ...
πρέπει να είναι μεταδοτική και στο περιβάλλον του.
Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί πέρασε απαρατήρητο το γεγονός από τους αστυνομικούς της φρουράς του.
Δεν πρόσεξαν το σημείωμα του Δήμου, έστω. Δεν είδαν όμως ούτε ολόκληρο γερανό που το μάζεψε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου