"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικα ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Γαλαζαίικος (!!!) φθόνος για το Χάρβαρντ

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

 Κατανοώ ένας αριστερός να απορρίπτει το Χάρβαρντ και ό,τι αυτό συμβολίζει. Του βγαίνει το αντιιμπεριαλιστικό απωθημένο του, συγχρόνως και ο κοινωνικός φθόνος. Αλλά στο ίδιο μήκος κύματος να κινείται και ένας φιλελεύθερος; Και μάλιστα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας;  

O tempora, o mores! όπως θα αναφωνούσε ο Κικέρωνας αν άκουγε τον κ. Τζαβάρα να δηλώνει, επί λέξει, σε ραδιοφωνικό σταθμό προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ: «Τι να το κάνω ένα πτυχίο από το Χάρβαρντ… όταν το αντίστοιχο μορφωτικό σου επίπεδο είναι μηδέν». Και συνεχίζει το παραλήρημά του μιλώντας –και πάλι επί λέξει– για «τον φετιχισμό του χαρτιού, για τον φετιχισμό του πτυχίου». Ανατριχιαστικό!

Οι χειρότερες πτυχές του λαϊκισμού είναι η ισοπέδωση και ο κοινωνικός φθόνος. Και όταν η απόκτηση ενός πτυχίου που είναι μια επίπονη, πολύχρονη διαδικασία η οποία καθορίζει εν πολλοίς τις ζωές των νέων ανθρώπων θεωρείται πως είναι ένας «φετιχισμός του χαρτιού», τότε μετά βεβαιότητος αυτός που εμφορείται από αυτήν την αντίληψη βρίσκεται σε πλήρη πολυεπίπεδη σύγχυση.

Μάλιστα, στην ίδια συνέντευξη ο δημοσιογράφος, που ήταν και υπουργός επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπερθεματίζοντας, συμπλήρωσε πως δεν νοείται να μη γνωρίζεις τον Σκαλκώτα ή τον Ενρίκο Καρούζο και να θεωρείσαι μορφωμένος. Προφανώς και οι δύο δεν αντιλαμβάνονται πως ένας απόφοιτος ενός διακεκριμένου πανεπιστημίου έχει σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να είναι πιο καλλιεργημένος –γιατί αυτή είναι η σωστή λέξη– από κάποιον που φοίτησε σε ένα υποδεέστερο πανεπιστήμιο ή δεν έχει πανεπιστημιακούς τίτλους σπουδών. Αυτό λέει η κοινή λογική.  

Επιπλέον στην πολιτική –γιατί αυτό ήταν το αντικείμενο της συζήτησης– δεν ψηφίζουμε τους πολιτικούς μας για να συνθέτουν ορατόρια ή συμφωνικά έργα, αλλά για να λαμβάνουν αποφάσεις που θα βελτιώνουν τη ζωή μας

Από την άλλη, ένας πατέρας του Εθνους οφείλει να γνωρίζει ότι...

 

 οι πανεπιστημιακές μονάδες δεν ιδρύονται για να επιλύουν τα οικονομικά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, αλλά για να βελτιώνουν τη συνολική παραγωγή γνώσης. 

Τι να τον κάνω τον πολιτικό που γνωρίζει τον Σκαλκώτα, αλλά αγνοεί αυτό το στοιχειώδες;




Δεν υπάρχουν σχόλια: