Το ότι κάποιος, στο πλαίσιο ενός παιγνίου, χρησιμοποιεί στοιχεία αλήθειας, δεν σημαίνει και κάποια δέσμευση σ’ αυτήν. Ιδίως όταν μιλάμε για παίγνιο που διεξάγεται με όρους θεατρικής παράστασης. Ο υπουργός εξωτερικών δεν έκανε τίποτα άλλο από το αναφερθεί σε πράγματα αυταπόδεικτα, αφήνοντας τα υπόλοιπα στην αμετροέπεια των πηχυαίων τίτλων και τις ανοησίες των μέσων ενημέρωσης.
Μιλάμε εδώ για κάποιον που δήλωνε ότι περιμένει να αλλάξει η στάση της Τουρκίας για να πραγματοποιήσει την επίσκεψη. Η προσέγγιση αυτή θα παρέμενε “κατευναστική” σε βαθμό χυδαιότητας, ακόμα και αν η στάση των Τουρκαλάδων άλλαζε.
Η στάση …δεν άλλαξε [την προηγούμενη μόλις ο πρόεδρός τους μίλαγε για δικαιώματα που η Τουρκία έχει και η Ελλάδα δεν έχει σε συγκεκριμένες περιοχές, και για επικείμενες έρευνες]. Η επίσκεψη …πραγματοποιήθηκε.
Αυτό στέλνει την ευθιξία του κυρίου υπουργού και του πρωθυπουργού του στο χώρο του virtue signaling, αποκαλύπτοντας μια απλή αλήθεια: Η ελληνική κυβέρνηση παίζει με την Τουρκία το ρόλο που παίζει η ουκρανική κυβέρνηση με την Ρωσία, με τον Νίκο Δένδια σε ρόλο σκύλου …του Μπάιντεν.
Βλέποντας τον “μαγκίτη” υπουργό να απαντάει στις προσβολές του ανθρώπου που έχει προβάλλει από γκραβούρα του 19ου αι., θυμήθηκα έναν άλλο “μάγκα”, τον...
σοσιαλιστή – πατριώτη Ανδρέα Παπανδρέου, και την …παλικαρίσια στάση του το ’87 [“Σισμίκ” – μετονομασία του “Χόρα”]. Θα επακολουθούσε η “ανεξήγητη” αναδίπλωση, ένα χρόνο μετά, με την Ελλάδα να δεσμεύεται για αποχή από οποιαδήποτε έρευνα στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου μέχρις ότου λυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας… Ήταν το “mea culpa”, όχι του Μπογδάνου, αλλά του Ανδρέα – πολύ “αρσενικού”, εκτός των άλλων, για να αποποιηθεί τις προσωπικές του ευθύνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου