Θα μπορούσε κανείς να μιλά με τις ώρες προκειμένου να περιγράψει το κακό που κάνουν και στη χώρα αλλά και στους κλάδους τους οι περισσότεροι συνδικαλιστές. Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλές σελίδες για το πώς οι μόνοι που εξυπηρετούνται από τη συντεχνιακή λογική τους είναι οι ίδιοι και οι παρατάξεις τους. Γενικά, όρεξη να έχει κανείς και τα κατορθώματα των Ελλήνων* εργατοπατέρων προσφέρονται για μακροσκελείς εξιστορήσεις χάρη στις οποίες αποκαλύπτεται η βλάβη που μπορεί να προκαλέσει σε μια κοινωνία η εντελώς στρεβλή λειτουργία ενός απολύτως απαραίτητου θεσμού.
Αλλά αν δεν έχει όρεξη, αν βαριέται να μιλάει για ώρες και να γράφει σελίδες επί σελίδων, μπορεί απλώς να επαναλάβει τα λόγια του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ ο οποίος κατάφερε μέσα σε λίγες λέξεις να συμπυκνώσει αυτό που ονομάζουμε «ελληνικός συνδικαλισμός».
Θυμίζω το περιστατικό:
Πριν λίγες ημέρες, μια νοσηλεύτρια στην Κέρκυρα εμφάνισε παράλυση αφού έκανε τη δεύτερη δόση του εμβολίου για τον κορωνοϊό. Παρότι δεν υπήρξε καμία ιατρική γνωμάτευση, καμία επιστημονική διαβεβαίωση που να συνδέει αυτό που συνέβη στη νοσηλεύτρια με το εμβόλιο, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, ο Μιχάλης ο Γιαννάκος, εμφανίστηκε στην τηλεόραση και είπε πως η νοσηλεύτρια «υπέστη παρενέργεια σοβαρή από το εμβόλιο».
Προφανώς μια τέτοια πληροφορία, ειδικά όταν ακούγεται από κάποιον που κατ’ επάγγελμα συνδέεται με τον χώρο της υγείας (κι ας είναι και συνδικαλιστής), μπορεί να προκαλέσει πανικό στους ανθρώπους που πρόκειται και είναι απολύτως απαραίτητο να εμβολιαστούν. Κάποιος, λοιπόν, που μεταφέρει μια τέτοια πληροφορία πρέπει να είναι απολύτως βέβαιος για την ακρίβεια της και να μην είναι ένας τυπικός εκπρόσωπος της χειρότερης μορφής του συντεχνιακού συνδικαλισμού.
Αν σας φαίνεται υπερβολικός ο χαρακτηρισμός είναι επειδή δεν γνωρίζετε ότι λίγες μέρες (μπορεί και ώρες δεν είμαι σίγουρος) μετά, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ αποκάλυψε πως αυτή την τόσο σημαντική πληροφορία, αυτή την πληροφορία που μπορεί να δημιουργήσει λανθασμένες εντυπώσεις για κάτι τόσο κομβικής σημασίας όπως ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊόυ, την έβγαλε από το κεφάλι του (ή από κάπου αλλού, αλλά σίγουρα όχι από κάποια διάγνωση).
Πιο συγκεκριμένα και αδιαφορώντας απολύτως για οτιδήποτε μπορεί να μοιάζει με ευθύνη (χωρίς κανείς να μπορεί να αποκλείσει την αδυναμία κατανόησης της έννοιας) αποφάσισε να περιγράψει τον ελληνικό συνδικαλισμό με 17 λέξεις και ομολόγησε ότι: «αν δεν το συνδέσουμε με το εμβόλιο (το περιστατικό), η νοσοκόμα δεν θα πάρει αποζημίωση και έχει δύο παιδάκια». Και το ομολόγησε σα να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Σαν να είναι απολύτως θεμιτό να διαδίδεις πληροφορίες που μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο ζωές (γιατί αυτό κάνει η αμφιβολία για την ασφάλεια του εμβολίου, βάζει σε κίνδυνο ζωές) προκειμένου να εξυπηρετήσεις ένα μέλος του σωματείου σου.
Ίσως γιατί για τους εργατοπατέρες αυτής της χώρας είναι όντως απολύτως θεμιτό. Ίσως γιατί γι’ αυτούς είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο να λες ό,τι σου κατέβει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό που σου κατέβηκε.
Και πολύ φοβάμαι πως...
το ίδιο θεμιτό και φυσιολογικό είναι και για τους συναδέλφους του που τον ψηφίζουν αλλά και για τους δικαστές που βάζω στοίχημα πως δεν θ’ ασχοληθούν όσο σοβαρά θα έπρεπε με την περίπτωση του. Γιατί φαίνεται πως θεμιτό και φυσιολογικό είναι για πολύ περισσότερους από όσους θα έπρεπε. Και μπράβο τους.
*λέω Ελλήνων γιατί δεν είναι υποχρεωτικό όλος ο πλανήτης να έχει τα ίδια χάλια κι επειδή δεν φταίει γενικά ο συνδικαλισμός ως θεσμός για τον καταστροφικό τρόπο με τον οποίο ασκείται στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου