Ζόφος. Κυριολεκτικά ο όρος αναφέρεται στο "πυκνό σκοτάδι του κάτω κόσμου". Μεταφορικά το χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ένα πολύ βαρύ κλίμα που ενέχει στοιχεία τρόμου και φόβου.
Αυτό ακριβώς ζούμε τις τελευταίες μέρες με τις (όντως) ζοφερές αποκαλύψεις που άπτονται περιπτώσεων παρενόχλησης, βιασμών και άλλων εγκληματικών πράξεων που επί χρόνια έμεναν ατιμώρητες υπό τον μανδύα του φόβου και του καθωσπρεπισμού. Μαζί με αυτά όμως έχουμε και μια νέα πραγματικότητα στον τομέα της ασφαλείας και της ευνομίας, που δυστυχώς περνάει στα ψιλά.
Το αστικό κράτος, η κορωνίδα της σύγχρονης δημοκρατίας επιστρέφει αργά, αθόρυβα και σταθερά στην προτεραία κατάστασή του. Αυτή της κυριαρχίας.
Αναφέρομαι στην υπόθεση Κουφοντίνα και την αλλαγή στάσης της οργανωμένης πολιτείας απέναντι στην απόπειρα διάβρωσης της.
Το κράτος επί σειρά ετών, υπήρξε (όπως έχω αναφέρει πολλάκις) ένας "αμελής σπιτονοικοκύρης". Ο διεθνής όρος είναι absentee landloard, ένας δηλαδή ιδιοκτήτης περιουσίας που είναι "απτών". Που παραμελεί τα του οίκου του. Που έχει εκχωρήσει την εξουσία του σε άλλους.
Όχι πια.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δουλεύει εδώ και 20 μήνες με μια αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα και επαγγελματισμό. Κόντρα όχι μόνο σε αντιπάλους αλλά και σε... φίλους. Σε αυτούς που πίστευαν ότι η αποκατάσταση της τάξης είναι ζήτημα μερικών εβδομάδων.
Μάταια φωνάζαν πολλοί εξ ημών ότι η Ελλάδα είναι ανομική χώρα με βαθιά ριζωμένες αντιεξουσιαστικές απόψεις καθώς και με μια κοινή γνώμη που – ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης– έδειχνε μια παράξενη συμπάθεια σε όσους ενδύονται τον επαναστατικό μανδύα.
Ευτυχώς η πολιτική ηγεσία του ΥΠΡΟΠΟ είχε και γνώση και σχέδιο. Γι' αυτό και κινήθηκε μεθοδικά και έχει αρχίσει να "ξεδοντιάζει" το τέρας της ανομίας. Δόντι, δόντι. Με σχεδόν αναίμακτες "εξαγωγές". Με τόλμη αλλά και την απαιτούμενη ψυχραιμία.
Τι χρειάζεται να κάνει ένας σπιτονοικοκύρης που θέλει να επαναδιεκδικήσει την απολεσθείσα εξουσία του απέναντι σε μια ζοφερή (νάτο πάλι...) πραγματικότητα που μάλιστα έχει παγιωθεί, άρα έχει αποκτήσει χαρακτήρα κανονικότητας;
Η λυσσασμένη αντεπίθεση είναι μια ενστικτώδης κίνηση, καταδικασμένη όμως να αποτύχει και να χάσει "το δίκιο της". Αντιθέτως, πρέπει να σηκώσει σταδιακά το ανάστημα του. Αρχικά, σταματά να υποχωρεί υπό το κράτος του φόβου.
Κρατικός μηχανισμός που υποχωρεί, απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών και χάνει κάθε ψήγμα σεβασμού. Αυτό έκανε το κράτος δικαίου στα Εξάρχεια, σε αρχικό στάδιο. Η αστυνομία σταμάτησε να υποχωρεί και να αποχωρεί! Πέρασε άμεσα το μήνυμα "είμαι εδώ, αυτοί οι δρόμοι είναι δικοί μου και δεν εκχωρώ την εξουσία μου"! Έπειτα, άρχισε να "απωθεί". Να θέτει τα όρια του. Να λέει "Ως εδώ"! Αυτό ήταν το δεύτερο μήνυμα: "Πλέον αρχίζω να αντιδρώ".
Χρησιμοποιώ την εκ του νόμου εξουσία μου, το μονοπώλιο της βίας και αρχίζω να τιμώ τον όρκο που έχω δώσει να τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Το τρίτο μήνυμα είναι "ανακαταλαμβάνω". Τους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τις πλατείες, τις γειτονιές. Ανακαταλαμβάνω τους χώρους που εκχώρησα στην παρανομία, στο περιθώριο και στους εχθρούς της δημοκρατίας από φόβο και χαμηλό ηθικό. Είμαι πλέον απαλλαγμένος από ενοχές και αγκυλώσεις που ανήκουν σε άλλες εποχές.
Όσο μια μικρή μειοψηφία βλέπει "αστυνομικό κράτος" και "χουντικές πρακτικές", εγώ μειδιώ και απλώς κάνω το καθήκον μου. Διότι εγώ είμαι το σύγχρονο αστικό κράτος του 21ου αιώνα που προασπίζω την ελευθερία, την ευταξία, την ομαλή κοινωνική λειτουργία.
Είμαι ο θεματοφύλακας της ζωής και της περιουσίας. Υπερηφανεύομαι για την προστασία της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας. Αντιλαμβάνομαι ότι αν θέλω ανάπτυξη πρέπει να διασφαλίσω την τάξη.
Θεωρώ την τήρηση του Νόμου ιερή υποχρέωση. Δεν εκδικούμαι, αλλά προστατεύομαι από όσους θέλουν να με καταλύσουν.
Δεν επιτρέπω σε καταδικασμένους δολοφόνους να μου επιβάλλουν την ατζέντα τους. Που...
επιτέλους ακούω τη σιωπηλή πλειοψηφία που μου ζητά τα αυτονόητα. Μια αστικού τύπου δημοκρατία που είναι δικαιοκρατική και αυστηρή ως προς την προστασία πολιτών και θεσμών.
Ένα κράτος που δεν διαπραγματεύεται με "φαρμακοχέρηδες."
Μια πολιτεία που έπαψε να υποχωρεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου